A Special Meeting (With The Cinemates)

'Ik ben er.'

Pov Megan

Ik word wakker van m'n telefoon, hij trilt. Ik lig nog steeds tegen Peter aan merk ik. Ik kijk naar 'm. Wat is hij schattig als 'ie slaapt. Ik pak m'n telefoon en zie dat de meldingen weer van twitter zijn. Ik open de app en ga weer naar de meldingen box. Ik zie allemaal tweets van de mensen die me gister volgden.

"@DirectPete Wie is
@meganvanvliet?"

"@Directpete is @meganvanvliet je nieuwe vriendin?"

"@DirectPete heeft @meganvanvliet goed gefixt! *hearteyes emoji*"

"Oehh, well hello @meganvanvliet"

"@meganvanvliet Hey, you're hot!"

Wow, wat is dit? Sinds wanneer ben ik hot? Ik sta voorzichtig op, zodat de andere niet wakker worden, en loop naar de badkamer. Ik gooi wat water in m'n gezicht, en dep het met een handdoek weer droog. Ik kijk in de spiegel, zo knap ben ik toch niet? Gewone ogen, een gewone neus, en een gewone mond. Niks bijzonders. Ik had een jaar geleden een fotoshoot gedaan (Zie foto aan het begin), en ik was voor meerdere klussen gevraagd, maar dat wou ik niet, nog steeds niet. Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht hoe ik eruit zie, het maakt me niet zoveel uit. Ik kijk elke dag in de spiegel, ik ben gewend aan hoe ik eruit zie.

Zo kan het er wel mee door. Ik ben aangekleed, heb m'n make-up en deo op gedaan, tanden gepoetst, en m'n haar geborsteld en in een staart gedaan. Ik rek me nog is uit, en loop naar de woonkamer. Kelvin zit op de bank doelloos voor zich uit te staren. 'Goedemorgen Kel.' fluister ik. Hij kijkt op. 'Goedemorgen, lekker geslapen?' 'Heerlijk.' Peter kreunt wat en opent z'n ogen. Gelijk gaat 'ie rechtop zitten. 'Heey, lekker geslapen?' vraagt hij aan Kelvin. 'Uhuh.' zegt Kelvin, nog steeds moe. 'Jij ook Megan?' Ik glimlach en zeg: 'Heerlijk.' Hij glimlacht terug. 'Nien, wakker worden.' zegt Kelvin en schudt Nina wakker. Nina trekt het kussen over d'r hoofd en zegt: 'Nog heel even!' Ik lach. Peter staat op. 'Willen jullie ontbijt?' 'Lekkeeerr.' zeg ik. 'Zullen we samen wat maken?' 'Is goed!'

Pov Eliza
Ik lig nu al een tijdje in coma, wat alleen niemand weet, is dat ik gewoon alles meemaak. Nu zal je denken: "Wat bedoelt zij nou weer?" Ik zal het uitleggen. Zoals je misschien nog weet, werd het de laatste keer dat je vanuit mijn Pov keek zwart voor m'n ogen. Dat klopt, ik zie nog steeds niks. Alleen hoor en voel ik alles. Toen het zwart voor mijn ogen werd, heb ik ook echt geslapen, misschien wel 2 dagen. Ik werd wakker, maar kon m'n ogen niet openen. Net alsof m'n brein weer wakker was, maar m'n lichaam nog sliep. En zo lig ik nu al ongeveer anderhalve maand. Ik heb gehoord dat m'n ouders er waren, m'n vriendinnen, m'n familie. Maar niks van Kelvin, Peter en Megan. Ze schijnen hier wel geweest te zijn, althans, dat dacht ik te horen. Peter was boos weggelopen ofzo? Hij kon het allemaal niet meer aan zei de dokter tegen m'n ouders. Ik wou dat ik het zelf had kunnen horen, maar toen sliep ik dus. Het is nu ochtend, en ik voel dat het gaat gebeuren, ik ga wakker worden. Mijn ogen hebben in tijden niet zo licht gevoelt, en ik kan me al goed bewegen. (De verdere verwondingen die ik had opgelopen zijn al genezen.) Echt ik voel het, met de seconde gaat het beter met me. De dokter komt binnen. Dit is het moment, nu moet ik wakker worden. Ik probeer m'n ogen open te doen, maar het lukt niet. Ik probeer het nog is, en nog is. Nog steeds lukt het niet. 'Goedemorgen!' zegt de dokter en doet de gordijnen open. Ik hoor dat hij aan komt lopen, en dan voel ik zijn hand op m'n voorhoofd. 'Je bent warm, gaat het wel?' Het lukt me om te knikken. Wow, ik kan me weer bewegen, nu kan ik de dokter duidelijk maken dat ik wakker wil worden. 'Je hoort me?!' vraagt de dokter verbaasd. Weer knik ik, maar dit keer probeer ik tegelijkertijd een perfect teken met m'n hand te maken, en het lukt. 'Perfect? Je hoort me perfect?! Maar... Dat is super!' Ik glimlach. 'Ik kan wat door je infuus doen, dan word je wakker, ben je daar sterk genoeg voor denk je?' Ik knik hevig. 'Zeker? Mijn goed keur heb je, je ziet er sterk genoeg uit, maar het kan ook best weer heftig zijn, je krijgt het inneens heel druk met iedereen die je wil zien, je moet naar de fysio om je spieren weer op gang te brengen, en nog veel meer...' Weer knik ik. Ja, ik wil wakker worden. Ik ben er klaar voor. 'Oke, dan doe ik het nu door je infuus. Je bent over enkele seconden wakker.' Ik voel het komen, het stroomt door heel m'n lichaam. Ik krijg een rilling, maar dan, eindelijk, open ik m'n ogen. Het licht komt me fel tegemoet, maar dat maakt me niet uit. Ik zie weer, ik leef weer! Langzaam raken m'n ogen aan het licht gewend. Ik draai m'n hoofd en kijk naar links, naar buiten. Wat is de wereld toch prachtig. 'Eliza?' vraagt de dokter. 'Ik ben er.' Mijn eerste zin sinds een maand. 'Hoe voel je je?' 'Beter dan ooit.'

Hey guys
KELVIN WAS GISTER JARIG, WIEHOEEEE!!
Bedankt voor het lezen!!
Eliza is weer terug, alleen heb ik nog geen idee hoe het nu met d'r moet. Dus het volgende hoofdstuk kan pas over 5 dagen komen. Maar dat maakt niet uit hoop ik. ;)
Lots Of Love,

Katja