A Special Meeting (With The Cinemates)

De Ruzie

Pov Peter

Megan en ik lopen hand in hand de school uit, ik ben zo blij! 'Wat gaan we eigenlijk doen?' vraagt ze. 'Loop maar mee.' zeg ik. Ik heb m'n pennyboard mee gebracht, het Cinemates pennyboard. Zij krijgt er ook een, alle team leden (die het leuk vinden) krijgen er een. Nu ik een relatie met Megan heb, vind ik dat ze ook wel een beetje lid is van het team. En ik vind het natuurlijk leuk om haar blij te maken. Ik heb ze ergens achter de bosjes gelegd, met de hoop dat niemand ze zag. 'Wacht hier.' zeg ik, en loop naar de bosjes om te kijken. Ze liggen er nog. 'Ogen dicht!' roep ik naar Megan. Ik laat mijn pennyboard liggen, en pak alleen die van haar. Als ik voor haar sta zeg ik: 'Ogen open!' Ze doet haar ogen open, d'r mond valt gelijk open. 'Wow, Peet, die is mooi!' 'Hij is voor jou...' zeg ik. 'WAT?!?! Echt?? Omg, suuuuuper bedankt.' Ze geeft me een knuffel, en daarna geef ik haar haar pennyboard. Ze bekijkt 'm is goed en staat helemaal te glunderen. Dan legt ze hem op de grond en probeert te rijden. 'Welke voet moet ik voor zetten?' vraagt ze na even geprobeerd te hebben. 'Wat het best voelt, en het makkelijkste is.' 'Hmm, oke.' Als ze d'r goede been heeft gevonden zet ze 2x zachtjes af, en komt ze langzaam vooruit. 'Wojooooww! Kom we gaan!' Ik lach. 'Heb jij jou penny wel bij?' 'Ja die ligt achter de bosjes, ik ga 'm effe pakken!'

Later rijden we een beetje door het dorp, het is leuk om Megan zo blij te zien, terwijl het helemaal niet lukt. Sturen lukt niet en hard afzetten ook niet. Maar zoals ik al zei, heeft ze het echt naar d'r zin, net als ik. We gaan telkens helemaal stuk om de domme acties, niet alleen van haar, maar ook van mij. Ik kijk naar m'n voeten. Ze staan scheef, en ik kan precies het Cinemates logo zien. Mijn board is nog helemaal mooi, die van Jard niet. Jard! Dat is waar, die woont hier in de buurt! Heeft Megan Jard al ontmoet? 'Megan!! Wacht!' roep ik. 'Ahhh, ik ging net zo lekker!!' 'Ik wil wat voorstellen!' roep ik terug. Dan stopt ze en pakt ze d'r penny vast. 'Wat is er?' zegt ze. Ik bots bijna tegen d'r op, maar kan mezelf nog net tegen houden. Als ik normaal sta, vraag ik het. 'Zullen we naar Jard gaan, hij woont hier in de buurt. Alleen als jij het leuk vind hoor, ik bedoel nu ben je een keer samen met da Petah...' Bij het zeggen van "da Petah" doe ik een tuttig handgebaartje. 'Ik ken Jard al, heeft hij je dat niet verteld?' 'Nee?' 'We zaten bij elkaar op de basisschool, hij wist altijd alles beter, en we hadden altijd ruzie.' 'Echt? Dus je wilt niet naar hem toe neem ik aan?' 'Hm, ja, ik wil hem nog een kans geven. We waren 12 en jonger, misschien kunnen we het nu wel heel goed vinden met elkaar.' Zoiets is dus ook alweer leuk aan Megan, ze oordeelt niet te snel over mensen, nogal heeft ze slechte ervaringen met die persoon. Ik glimlach en sla een arm om d'r heen. 'Dat vind ik tof van je.' Ze glimlacht en pakt mij ook vast. Dan inneens laat ze los. Ze zet d'r penny neer, en rijdt al een stukje weg. 'Hee Megan, wacht!' zeg ik. Ik probeer d'r bij te houden maar het gaat moeilijk. 'Kom op opa!' roept ze. Ik hoor aan d'r stem dat ze lacht, en dan moet ik ook lachen. 'Jij weet de weg niet eens!' roep ik terug. 'Inhalen dan!' Ik doe m'n best en haal d'r in. 'Opschieten oma!' Ze lacht. 'Ben er al!' Zegt ze, en dan zie ik dat ze naast me rijdt. We hebben allebei een big-smile op onze gezichten, dit is echt heel gezellig.

Pov Megan

Peter en ik rijden op onze penny's, naar Jard. Ik hoop zo dat Jard veranderd is. Ik kijk naar links, de huizen gaan langzaam aan me voorbij. De lucht is helder blauw, en het is heerlijk weer. Ik sluit m'n ogen en snuif de geur van "vrijheid" op. 'Daar is het.' zegt Peter, en wijst naar een mooi, wit huis. Ik laat het pennyboard langzaam uitrollen. Ik stop net een stukje voor het huis. Peter stapt naast me ook af. We lopen naar het huis. De voordeur is grijs, en voor de ramen zitten witte versiersels. Peter drukt op de bel, en klappert met de brievenbus. 'Ja-haaarrrdd.' roept hij voor de grap met een vrouwen stem. 'Oh Peter, schattie, ik kom er al aan.' hoor ik achter de deur. Hij, waarschijnlijk Jard, zegt het ook met een overdreven tuttig stemmetje. De deur gaat open, en daar staat inderdaad Jard. Hij ziet er nog precies zo uit als vroeger, het lijkt alleen net alsof iemand z'n benen en armen heeft uitgerekt, zodat hij langer is. Bijna grappig. 'Yooo.' zegt Peter. 'Yooo.' zegt hij terug. 'Ik heb mijn lieftallige assistente meegenomen.' Jard kijkt me aan. 'Megan?' 'Hoi Jard.' Ik word rood. 'Peter, ik wist niet dat het deze Megan was...' 'Maakt dat uit dan?' vraag ik fel. Ik kan er niks aan doen, het floepte eruit. 'Jij bent ook niks veranderd.' zegt Jard met een zucht. De blik die hij me geeft maakt me misselijk. 'Jij wel dan?' zeg ik. Ik zie hoe Peter staat te kijken, radeloos. 'Ik hoefde helemaal niet te veranderen, jij zat al die tijd fout.' Wat?! Jij had de pik op mij! Jij was de persoon die mij pestte! Maar dat zeg ik niet. Ik probeer rustig te worden, maar het lukt niet. 'Wie pestte wie dan?!' 'Jij mij!' 'WAT?!' Ohnee, zo gaan we dit spelletje niet spelen! 'Heb jij Jard gepest Megan?' mengt Peter zich in het gesprek. 'Nee!' roep ik. Maar Jard roept tegelijk: 'Ja!' 'Nee!' 'Ja!' 'Nee!' 'Ja!' Ik hou op met discusseren, ik wend m'n blik naar Peter. 'Echt Peter, zoiets zou ik nooit doen, dat weet je!' 'Zou ik het wel doen dan Peter?!' vraagt Jard. Peter zegt niks. 'Echt Peter! Je moet me gelo...' 'Wij gaan weer Jard.' onderbreekt hij me. 'Was gezellig, volgende keer bij ons. Kom, Megan.' Dat eerste deel zei hij zo sarcastisch als het maar kan. Ik waag Jard geen blik meer, draai me om en ga achter Peter aan.

Heeeeyy guys!
Allereerst: Nee, ik weet niet hoe Jard z'n huis eruit ziet, maar in het boek zo. Jard is natuurlijk ook niet zo gemeen, maar ook voor het boek moet dat. Alles wat ik over Jard schrijf is dus geen belediging. :)
Ik heb btw bijna 2k, jullie zijn echt helemaal crazy!! ;p Suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuper bedankt!! AI LUF JOELLIE!

xoxo Katja