A Special Meeting (With The Cinemates)

Peter de Gentleman

Het is zaterdagochtend. M'n wekker gaat. Ik zucht en stap uit bed. Nou zal je denken; wie de fack zet er op zaterdag een wekker?! Ik doe het normaal ook niet, maar vandaag wel. Ik ga naar Amsterdam, naar Kelvin en Peter. Ik loop naar beneden, niemand is al wakker, dus ontbijt ik maar alleen. Ik pak m'n smoothie die ik de avond ervoor had gemaakt, en smeer een boterham. Als ik ga zitten komt Nick naar beneden. 'Hee, nu al wakker?' vraag ik. 'Ik kwam even bij jou zitten.' 'Hoezo?' 'Je hebt vanmiddag toch je afspraak met Peter?' Ik glimlach bij het horen dat ik, Megan, een afspraakje heb met Peter. 'Hm, ja. Als je het zo kan noemen.' 'Laten we het zo noemen, klinkt beter.' Ik glimlach. 'Heb er zooooo veel zin in!' Als ik dit tegen een meisje had gezegd hadden we nu hysterisch gegild, maar Nick zegt. 'Dat mag ik hopen, je hebt er zoveel over gezeikt, jeez.' Ik lach. Alweer. Nick heeft humor. Soms heeft hij "homo" trekjes. Maar als hij zoiets zegt, is het duidelijk dat hij dat niet is. We hebben gewoon een hele, hele, hele goede band. Hij is sowieso niet van het stoer doen. Echt ik kan het niet beschrijven, Nick is de beste broer die je je kan wensen. 'Zal ik ontbijt voor je maken?' 'Lekker, maar ik hoef geen enge gezonde shit, gewoon een boterham.' 'Komt goed.' zeg ik. Ik pak mijn bord en glas, en zet het weg op het aanrecht. Smeer boterhammen voor Nick, en ruim alles op. 'Hieroooo.' zeg ik, als een operazangeres. 'Thankss.' Dan ren ik de trap op naar boven, om me klaar te maken.

Yes, ik heb het gehaald. Ik stap net op tijd de trein in. Ik ga zitten en kijk naar mn kleren. Ik heb een zwarte skinny van de Forever21 aan, een blousje van de H&M, sieraden van de New Yorker, en witte AllStars. Best oke. Ik kijk naar buiten, en denk aan hoe het zal zijn straks. 'Is deze plek bezet?' Er staat een oud vrouwtje naast me, met een ongelofelijk lief gezicht. 'Neehoor mevrouw, gaat u maar lekker zitten.' zeg ik met een glimlach. Ze glimlacht terug, en al gauw raken we in een gesprek. Ze is echt heel aardig. Dan komen we bij Amsterdam Centraal. 'Oh, ik moet er hier uit. Het was erg gezellig.' 'Vond ik ook!' zegt het vrouwtje. 'Hopelijk tot ziens!' 'Tot ziens!' Ik stap de trein uit, Peter zou op me wachten op het station. 'Is even kijken.' mompel ik. Dan zie ik Peter staan, hij draagt een donkerblauw t-shirt met allemaal vogeltjes erop, en een borstzakje. Daaronder een spijkerbroek en bruine schoenen. Hij zwaait, met een glimlach. Ik zwaai terug en loop naar 'm toe. 'Heeeeey, lang niet gezien!' zegt Peter. 'Inderdaad! Te lang.' Peter lacht, en ik zie hem blozen. Fack, nu moet ik ook blozen. 'Zullen we?' zegt Peter. 'Het is wel een stukje lopen, maar met dit weer is dat niet zo erg hoop ik.' 'Helemaal niet! Heerlijk!'
Als we het gebouw uitlopen wijst Peter naar rechts. 'Die kant op.' Ik loop mee, en geniet van het weer. Het blijft stil, dus besluit ik wat te vragen. 'Drukke periode gehad de laatste tijd? Met videos bedoel ik.' 'Valt mee, maar wel veel leuke dingen gedaan.' 'Nice! Zoals?' 'Uhm, we hebben in een bos gefilmd, op het strand, vanuit een helicopter... je zou een keer moeten meegaan!' 'Lijkt me gaaf!' We lopen langs een gracht. Ik heb het gevoel dat ik hier eerder ben geweest. En inneens weet ik het; dit is de gracht waarlangs ik liep naar de meeting! Dan denk ik aan Eliza, maar ik besluit er niks over te zeggen. Niet nu. We komen op een kruispunt. 'Waar moeten we nu heen?' vraag ik aan Peter. 'Als je al naar Kelvin wil naar links, naar rechts om een terrasje te pakken.' zegt 'ie met een glimlach. 'Naar rechts.' zeg ik, en glimlach terug.

'Het was echt gezellig.' zeg ik. En dat meen ik ook echt, we hebben zoveel gelachen. 'Jaaa.' 'Nu naar Kelvin?' vraag ik. Ik wil hem ook wel zien, we zaten maar een half uur op het terrasje, en toen zijn we nog in het Vondelpark gaan zitten. Er is nu maar anderhalf uur voorbij, en ik was hier om half 11. 'Is goed! Kunnen we lunch maken.' Ik knik. 'Hier naar links.'
Nadat Peter nog wat aanwijzingen heeft gegeven komen we aan bij het huis van hem en Kelvin. Peter steekt de sleutel in het gat. Als we binnen komen, komen we in een gang met een hoog plafond, en een trap omhoog. Ook zit er een deur. Hij neemt de deur. Daarbinnen is het gelijk totaal anders; in de gang was een oude klassieke stijl, en hier een moderne. 'We zijn er Kel!' roept hij. Kelvin komt gelijk aangelopen. 'Heuy man!' zegt Kelvin met een overdreven Amsterdams accent. 'Hey Megan! Hoe is het?' 'Heey, heel goed, met jou?' 'Ook goed.' 'Mooooi, nog veel pijn gehad na het ongeluk? Je loopt alweer goed!' 'Jaaa, maar dat heeft wel lang geduurt, het deed inderdaad pittig veel pijn.' 'Fijn dat het beter gaat!' zeg ik met een glimlach. Ik voel me hier helemaal thuis. 'Wat gaan we koken?' vraag ik. 'Kan je een beetje koken?' zegt Peter. 'Jahoor.' 'Mooi, want ik niet.' zegt hij met een typisch Peter lachje. Geen lachje zovan: "Je doet alles zelf maar hahaha." Meer een lachje zovan: "Uh oepssss..." Ik moet lachen. Kelvin die lacht en zegt: 'Tssss, wat een gentleman die Peter.' En dan schieten we allemaal in de lach.

Heeeyyyy
Weer een nieuw hoofdstuk
Ik was jullie wat verschuldigd vandaar. Ik hoop dat jullie 'm een beetje leuk vinden. Nu even geen verdrietige stukjes, het is ook juist wel leuk als het een keer goed gaat, vind ik persoonlijk. Er komen nu weer best veel hoofdstukken aan denk ik, ik heb nu superveel inspiratie.
Tot over een paar dagen dan!

Dikke doooeeeii
xxxKatja

P.S. Sorry voor slechte naam van dit hoofdstuk, had geen idee hoe ik 'm moest noemen.

Twitter: @imacinemator
@_xkatja