A Special Meeting (With The Cinemates)

Bij Eliza & Verkering

Pov Kelvin

Peter en Megan zijn nog maar net in de keuken, en ik krijg een berichtje.

Eliza: Ik ben wakker.

Wat?! Maar, he?! En... Maar... YES! 'Wiehooeeeee!' ik sta op en begin te dansen. 'Jezus Kel, wat heb jij inneens?' vraagt Nina en kijkt me met een doffe en verbaasde blik aan. 'ELIZA IS WAKKER!!' zeg ik en omhels d'r. 'DAT IS SUPER!' 'I know right?!' 'WOW WAT?!' zegt Peter. Megan komt ook om het hoekje. 'Ja, echt!!' 'Yaaaaaaaasss!' zeggen Peter en Megan tegelijk.

Na nog even blij en hyper te zijn geweest, besluit ik een berichtje terug te sturen. Ze is nog online.

K: WIEHOEEEE! Hoe gaat het met je?

M: Wel oke, blij om weer thuis te zijn.

K: Je bent dus ook al thuis?

M: Ja.

K: Kunnen Peter en ik langskomen morgen?

M: Ik zal het even vragen.

Eventjes gaat ze offline, maar al snel is ze weer online.

M: Is goed, hoelaat zijn jullie er?

K: 2 uur?

M: Oke, leuk dat jullie komen!

K: Vind ik ook, ik ben heel blij dat je wakker bent.

M: *glimlach emoji*

'Kel, kom je? We gaan eten.' Peter komt de kamer in lopen met een bord in zijn handen. 'Yo.'

K: Ik ga eten.

M: Eetsmakelijk!

K: Dankjewel, tot morgen!

M: Tot morgen!

Ik ga op de bank zitten naast Nina, die het bord dat Peter net vasthad aan het leeg eten is. Megan komt de kamer in met, waarschijnlijk, mijn bord. Als ze het inderdaad aan mij geeft, kijk ik wat ik heb. Een boterham met ei, ham, en kaas. Nina had wat anders. 'Mmm, lekkeeerrr! Thanks.' 'No problemo.' Peter geeft Megan nu haar bord, loopt naar de keuken, en komt even later terug met zijn eigen bord. 'Wat gaan we zo doen?' vraagt Peter, als hij net een hap heeft doorgeslikt. 'Ik moet zo de trein halen.' zegt Nina, die ook net d'r hap doorslikt. Dat maakt me verdrietig, nu kan het nog een maand duren voordat ik d'r weer zie. Ik kijk d'r met een sip gezicht aan. 'Ik kom bij het concert weer Kel.' 'Ojaaa, das volgende week al!' 'Jaaaaa!' gillen Nina en Megan in koor. Dan bedenk me inneens iets. 'Ojaa, morgen om 2 uur gaan we naar Eliza, Peter.' 'Is goed!'

***De volgende dag***

'Bel jij of ik aan?' vraagt Peter. 'Want dat maakt ook echt vet veel uit.' zeg ik, en druk op de bel. We zijn allebei super zenuwwachtig. Ik kijk naar beneden, naar de bos bloemen die we voor Eliza hebben gekocht. Het is een prachtig boeket met rozen in alle kleuren. De deur gaat open. 'Hey...' zegt een verlegen stem. Ik kijk omhoog, het is Eliza. 'Heey.' zeggen Peter en ik in koor. Peter doet een stap naar voor en geeft d'r een knuffel, ik doe hetzelfde en geef de bloemen. Ze glimlacht en ruikt aan de bloemen. 'Mooi boeket, dankje.' 'Mogen we binnen komen?' 'Oh, ja, tuurlijk, sorry.' Als we binnen stappen komt een heerlijke geur ons tegemoet, we vegen onze schoenen en lopen verder. 'Zijn jullie bang voor honden?' vraagt Eliza. 'Nee, hoezo?' zegt Peter en kijkt d'r verbaasd aan. Eliza antwoordt niet, maar doet de deur open. Er komt een grote witte hond aan gerend, een soort Duitse herder maar dan wit. 'Wooow, hee grappig beest.' zeg ik als de hond haar kop tegen me aanduwt. 'Kom maar Jip! Hierrr!' zegt Eliza, de hond komt gelijk. 'Willen jullie wat drinken?' vraagt ze. 'Ja, cola alsjeblieft.' 'Ik water.' zegt Peter. 'Ga maar zitten, ik kom het zo brengen.' Als we zitten, komt ze met 2 glazen aangelopen. Als ze de glazen heeft gegeven ploft ze op de bank. Jip gaat bij d'r voeten liggen. Ik weet eigenlijk nog vrij weinig van Eliza, niet eens hoe oud ze is. Het lijkt wel of Peter m'n gedachte kan lezen, want net op dat moment vraagt hij hoe oud ze is. '14.' antwoordt ze. 'Over een paar weken 15.' 'Dan lijk je best jong.' zeg ik. 'Hoe oud had je me dan geschat?' 'Toen ik je voor het eerst zag dacht ik 13, misschien 14.' 'Ja ik ook Kel.' zegt Peter terwijl hij knikt. 'Dan lijk ik jonger.' zegt ze. Hoor ik nou irritatie in d'r stem?