A Special Meeting (With The Cinemates)

In coma?!

Schuingedrukt is wat de personages denken. (Nieuw.) :)

Waarschuwing: Extra lang hoofdstuk.

Pov Eliza (Dit is nog voor dat de dokter van Eliza bij Kelvin is geweest.)

Ik ben in een kamer, zo'n kamer waar je met andere mensen ligt als je in het ziekenhuis moet blijven, geen idee hoe je zo'n kamer noemt. Ik heb sowieso geen verstand van ziekenhuizen, in die richting voor school heb ik me nooit verdiept. Ik ben nu alleen in de kamer, alleen als in met de doktoren, alleen als in niemand tegen wie ik mijn gevoelens kwijt kan. Ik vraag me af hoe het met Kelvin gaat, alleen ik heb geen tijd om er over te denken want de dokter begint met praten. Op zijn naam kaartje staat Dokter G. Pieterse "Hallo Eliza, gaat het een beetje?" Hij kent mijn naam, hoe kent hij mijn naam? "Het gaat." Het gaat niet. "Mooi, voel je je niet een beetje duizelig?" Ja. "Nee." "Dat is raar." Ik wil hier gewoon weg. Maar dat zeg ik weer niet, en haal met moeite (Wat ik niet laat blijken) mijn schouders op. "Oke... Laten we maar gewoon verder gaan." Hij neemt een korte pauze en begint weer met praten: "Het lijkt erop dat je je voet hebt gekneusd, daar zal een verbandje om moeten, en het hangt er van af hoe het gaat of je op krukken moet." "Dat valt nog mee." zeg ik, denkend dat dat alles al was. "Ook heb je je arm gebroken, en een hersenschudding. Het spijt me." Wat?! Als ik mijn arm probeer te bewegen merk ik dat dat inderdaad heel veel zeer doet. De dokter ziet het en zegt: "Wees gerust, straks gaan we gips om je arm doen." Ik was net al duizelig, maar inneens neemt het toe, ik begin zwaarder te ademen en krijg het warm. "Gaat het wel Eliza?!" vraagt de dokter, maar het wordt alleen maar erger. "Wat is dit?!" Schreeuw ik. Het lijkt of de dokter ook niet weet wat ik moet doen. Ik wil mezelf redden maar weet niet hoe, ik kan niet helder meer denken. Ik probeer het te verkomen, maar het wordt zwart voor m'n ogen en ze vallen langzaam dicht.

Pov Megan

Peter en ik laten elkaar los als de deur met een klap opengaat, er komt een dokter naar binnen rennen, op zijn kaartje staat dokter G. Pieterse. "Zijn jullie met Eliza meegekomen?!" "Ja?" reageren Peter en ik in koor. "Kom snel!" We lopen achter de dokter aan maar al gauw wordt het rennen. Als we in de kamer van Eliza komen zien we haar liggen, ze lijkt stil en vredig, de vele uitdrukkingen die ze eerst in haar gezicht had, zijn nu allemaal weg. "Eliza!" roep ik en ren naar haar bed toe, gevold door Peter. "Ze is niet dood, zal ik jullie geruststellen." Ik zucht van opluchting, maar Peter kijkt gespannen. "Wat is er dan?" vraagt hij, totaal nog niet opgelucht. "Uhm, kom even zitten." zegt de dokter en loop naar 4 stoelen die in de hoek staan. Op de stoel die oveblijft legt hij zijn map, en begint met vertellen. "Ik zal het maar gelijk vertellen, er is een kans dat ze in coma ligt." Ik schrik en hap naar lucht, Peter lijkt alsof hij elk moment weer in tranen uit te barsten. In plaats van dat te doen zegt hij: "Voor hoelang?" hij klinkt nog kalm. "als het zo is, weten we niet hoelang dat kan duren, dat kan je niet voorspellen. Het kan een week, maar ook een jaar duren. Gezien haar situatie zal het sowieso gaan jaar zijn, en ook geen maanden lang. Meer kan ik nog niet zeggen." Dan doet Peter iets wat ik nooit had verwacht; hij staat op en loopt weg, zonder ook maar 1 woord te zeggen.

Pov Peter

Ik loop de kamer uit, dit kan niet, dit kan gewoon echt niet. Ik loop naar buiten, ik moet frisse lucht. Eenmaal buiten voelt het fijn, die hitte, met toch die koude wind. Ik besluit op een bankje te gaan zitten en nadenken. Hoe kan een meeting nou zo erg fout gaan? En het nieuws, zal het al niet op nu.nl staan? Daar kijk ik altijd op, dus ik heb de app op m'n telefoon. Ik hoef niet lang te zoeken, want het staat er gelijk. "YOUTUBERS MEETING GAAT FOUT" Bij het lezen van die zin, denk ik aan Kelvin. Kelvin! Ik sta op en ren naar binnen, naar de receptie. "De kamer van Kelvin Boerma" De vrouw zegt het nummer, en ik loop er heen, Ik ga niet rennen want zo te horen heeft Kelvin al een kamer en gaat het goed met hem, anders zou ik er nooit bij mogen.

Als ik het nummer zie klop ik zachtjes, maar ik wacht eigenlijk niet op een reactie want ik loop gelijk naar binnen. Ik zie Kelvin, ook hij heeft een kamer alleen, waarschijnlijk heeft hij dat aangevraagd, want in zulke situaties wil hij graag alleen zijn. Hij ligt op bed, en ziet er goed uit. Hij heeft z'n been in het gips, een paar schrammetjes op z'n armen maar dat is het ook wel. "Hey, wat is er met Eliza?" vraagt hij. "Huh, jij weet dat er iets is met Eliza?!" "Nee, dat vroeg ik me juist af. Maar er is dus wat met Eliza?" "Uhm, ja. Kelvin, ze ligt in coma." "WAT?!" "Het spijt me..." "Maar....hoe, ik heb haar toch gered, moet ik niet degene zijn die in coma ligt, ik had haar toch weggetrokken van die auto?!" "Het is bij haar toch echt het ergste, Kelvin. Maar dat ligt niet aan jou echt niet." Kelvin zucht. En vraagt dan: "En alle Cinemators dan, heb je die nog wat laten horen?" "Shit, vergeten!" "Jij had mijn telefoon toch? Geef is ik wil even iets tweeten." Van de stress kan ik hem even niet vinden, maar later heb ik 'm. "Hier." zeg ik, en kijk mee wat Kelvin gaat tweeten.

"@kalvijn Sorry voor alle lieve Cinemators die er waren, het spijt ons heel erg! Voor de gene die het zich afvragen; het gaat goed met me!"

Meteen stromen er meldingen binnen, de meeste reageren "Mooi, beterschap!" Of iets in die richtig, maar andere zeggen: "En het meisje dan?" "Niet reageren, dat maken we later pas bekend." Kelvin knikt begrijpend. "Kan ik nog naar haar toe?" vraagt hji. "Nee Kel, blijf eerst zelf maar is liggen. Zal ik Nina niet is bellen?" "Oke, is goed! Maar ik wil Eliza nog wel zien!" Ik knik en loop de kamer uit. Ik scroll door mijn contacten "Nina, bij de N." mompel ik. "Ah, hier!"

Pov Nina (Nieuwww!)

Ik loop met Carre door het Vondelpark, we hebben besloten om te gaan kijken bij de meeting. "Mmmm, waar kan het zijn?" "Ergens aan de kant van de weg zei Kelvin." reageer ik. "Laten we dan langs de zijkant rond lopen, dan vinden we het wel." Ik stem in en we lopen verder. "Daar is het!" roept Carre even later. Als we er zijn is er helemaal niemand. "Waar is iedereen heen?" vraag ik. Net op dat moment gaat m'n telefoon. Ik kijk op m'n scherm en zie dat Peter me belt. Ik neem op: "Hey Peter, waar zijn jullie? We zijn bij de meeting, maar er is niemand." "Kom naar het AMC ziekenhuis, er is een ongeluk gebeurd met Kelvin en een fan." Mijn mond valt open, wat is er gebeurd, dit kan niet? "Wat?! Gaat het wel goed?" "Ja met Kelvin wel ja, de fan maakt het alleen slecht, kom snel." zijn zijn woorden en hij hangt op. Ik krijg tranen in m'n ogen. "Nina, wat was er? Waarom belde Peter?" vraagt Carre. "Kelvin en een fan hebben een ongeluk gehad, schiet op, we moeten naar het ziekenhuis. Carre stelt van verbijstering nog veel vragen, maar ik beantwoord geen van alle en loop door.

*Schrijvers note*

Hey allemaal, SUPER bedankt voor de reads! Omg, geweldig, nogmaals bedankt. Vanwege de reads, was dit een extra lang hoofdstuk, ik hoop dat jullie het leuk vonden. :)

Bij de 200 reads (in totaal, niet per hoofdstuk.) komt er weer een lang hoofdstuk!

Comment+Vote <3

Live life, just do it.

-Kelvin Boerma, 2014

Lots Of Love Katja <3