ဆောင်ဟွန်းလက်ဆကို အတော်လေးရှိန်သွားပုံရတဲ့ အီဒုံဟွီတို့က နောက်ပိုင်းဂျေးကိုပြဿနာလာရှာတာမျိုးမရှိခဲ့။
ဆောင်ဟွန်းတို့ကတော့ကျောင်းပိတ်ရက်တွေအပီးမှာ second semesterအတွက်လုံးပန်းနေရပီ။ထပ်ပီး ၅နှစ်တောင်ဒီလိုစာတွေပိနေအုန်းမှာကိုတွေးမိတော့ ခေါင်းတွေပါကိုက်လာသယောင်။
"ဆောင်ဟွန်း"
စာကြည့်စားပွဲမှာ စာလုပ်နေရင်း နားနားကပ်လို့ဂျေးရဲ့ခေါ်သံကြောင့် ဆောင်ဟွန်းကဘေးကိုလှည့်ကြည့်သည်။
"အင်း ပြော"
"အီဒုံဟွီက ငါ့ကိုစာပို့တယ်"
ဆောင်ဟွန်းမျက်နှာကချက်ချင်းကိုအလိုမကျဟန်ပြောင်းသွားတယ်။
"ဘာပို့တာလဲ"
"အားတဲ့အချိန်ကျတွေ့ပီးစကားပြောရအောင်တဲ့ ဒီမှာ"
ဂျေးထိုးပြလာတဲ့ ဖုန်းကိုယူကြည့်တော့ အီဒုံဟွီကဂျေးနဲ့စကားပြောဖို့ချိန်းထားပီး လိပ်စာကိုပါပို့ထားသည့်စာတစ်စောင်။ခန့်မှန်းကြည့်ရသလောက်တော့ အီဒုံဟွီကအသားမနာချင်ပေမယ့် ဂျေးကိုလဲလွှတ်ပေးမဲ့ပုံမပေါ်။ငွေလောဘအတော်ရှိဟန်တူသည်။
"သွားတွေ့မှာလား"
"အင်း သေလောက်အောင်ကျက်သရေမရှိပေမယ့် တွေ့ကြည့်ပီးစကားပြောကြည့်သင့်တယ်ထင်တယ်"
"မင်းသဘော သွားမဲ့နေ့ကျရင်တော့ငါ့ကိုပြော ငါပါလိုက်ခဲ့မယ်"
"ငါတစ်ယောက်တည်းလဲဖြစ်ပါတယ်"
"ဂျေး ငါမင်းကိုစိတ်မချဘူး"
လက်ဖောင်းဖောင်းနုနုလေးကိုအုပ်မိုးကိုင်ကာပြောလိုက်တော့ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းတွေနဲ့စိုက်ကြည့်လာသည်။
"အင်း"
နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြာတော့ ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အီဒုံဟွီတို့နဲ့တွေ့တယ်။ဂျေးဘက်ကပိုအချိန်ဆွဲထားချင်ပေမယ့် ဟိုဘက်ကတွေ့ရဖို့ကိုလောနေတာကြောင့်။
"မင်းတို့ကို ငါတိုတိုရှင်းရှင်းပဲပြောမယ်"
စားပွဲရဲ့တစ်ဖက်မှာထိုင်ချလိုက်တာနဲ့ ကော်ဖီမှာဖို့တောင်စကားတွေဘာတွေစမလာတော့ပဲ အီဒုံဟွီကတည့်တိုးပြောတယ်။
YOU ARE READING
Love started by those glasses
Teen FictionHazel eyes under black glasses are so fucking dangerous!! park sunghoon + park jongseong written in burmese (both unicode and zawgyi available)
