Kırık Kalpler Durağı

4.Bölüm"Tanrının acı dolu fırçası."

İyi okumalar♡
Yazım hataları için özür dilerim♡

Pencere açık gökyüzü kocaman, ama benim soluğum kesik,boğazım düğüm düğümdü.

Söylediğim sözlerden sonra her kes susmuş gözlerini bana dikmişti.

Kalbimin üzerindeki ağırlığı yok saydım . Gözlerimi usulca yerden kaldırıp, kanatlarımı kendi elleriyle kıran iki kişiye baktım.

Belki dedim , hani belki, üzülmüşlerdir ,azıcık kalpleri yanmış boğazları kurumuştur.

Ama unutmuşum ki , bu hayat benim için hep hayal kırıklığına gebe kalırdı.

Gözlerindeki tiksiniyormuş gibi ifadeye , daha fazla bakamadım.

" Sen ne saçmalıyorsun? Buda yeni oyunun mu lan?"

Ağlamamak için çenemi öyle bi sıktım ki , acısını ruhum bile kaldıramadı.

Dudaklarımı konuşmak için aralayıp ,konuşmadan geri kapadım.

Konuşsam ne olacaktı ki? Anlayacaklarmıydı beni?
Bunca yıl anlamayıp şimdimi anlayacaklardı?

Kimseye bakmadan yerimden kalkıp odama yürüdüm.Yatağıma doğru gidip , altından küçük çantayı aldım ve dolabın önünde durdum. Kiyafetlerimi çantaya doldurduktan sonra ,diğer eşyalarımı da çantaya koydum ve kapıya doğru yürüdüm.

Tam çıkacakken durup geriye döndüm. Acılarıma yoldaş olan yatağıma, duvarlarıma, tavanıma baktım.

Bu küçücük yerde , o kadar acı dolu anılarım vardı ki.

Aşağıdan gelen bağırış sesleriyle irkilip kendime geldim ve dönüp dış kapıya doğru yürüdüm.Kapının önüne gelince ayakkabılarımı giyinip dışarı çıktım, bahçe kapısından çıkacakken duyduğum sesle arkamı dönmeden durdum.

"Eğer o kapıdan çıkarsan bir daha bu eve girmek ne kelime ,önünden bile geçmene izin vermem , şimdi içeriye dön ve az önce yaptığın saçmalık için özür dile hemen."

Aslında şuan ağlamamam gerekiyordu. Ama yapamıyordum ,gözlerim ağlamamk için direniyordu sanki .

Düşündüklerimle , yüzüme bir gülümseme yayıldı.
Yavaşça arkamı döndüm.

Anneme değdi gözlerim.

Anne 4 harf olsada ,bir çocuk için 4 mevsimmiş, ben hep son baharda kaldım.🕯

Onun yanında duran kardeşime kaydı gözlerim.

Kardeş can yarısı demekmiş .Benim canım hep yarımdı.🕯

En önde duran , az önceki sözlerin sahibine kaydı gözlerim.

Baba kimdi?

Baba gören gözünüz, işitilen sesiniz, aldığınız nefes, atan kalbiniz, sizinle yürüyen gölgeniz, sırtınız ve desteğiniz kısacası Baba her şeydir.🕯