The unwanted wife.

04

Nauna muna akong pumasok sa kwarto ko at tinignan kung makalat ba ang loob. Nang nakita kong malinis ang kwarto ay saka ko lang pinapasok si Cal.

"Pasok ka na," I fully opened the door to let him in.

Nagtingin-tingin muna siya sa loob bago siya pumasok. Nagdadalawang isip pa nga.

"I didn't expect your room to be this tidy." He said as he looked around.

"Ang sama mo talaga sa'kin, malinis kaya akong babae." Nakasunod ako sa likod niya.

Wala siyang imik pagkatapos non. He was walking around in circles at tingin nang tingin sa bawat sulok ng kwarto ko. Pumunta siya sa walk-in closet ko, pakgatapos ay sumilip din siya sa bathroom. I followed him wherever he goes like a tail. He was giving himself a tour I guess?

"Damn, your room's huge." Bulong niya. Kahit mahina, rinig ko pa rin.

"Syempre ako nag plano." Proud kong sabi. Ako din kasi ang nag sketch at nagplano sa paggawa ng room ko.

I heard him scoff a little.

Hindi ba siya naniniwala?!

"Ako nga!" I sounded defensive.

"Oo nga, ikaw na!" Lumingon naman siya sa'kin. Nang nagtama ang mga mata namin ay bigla siyang napangiti. It was more like a smirk. An amused smirk. "No one has ever shouted at me before," He looked at my eyes, atsaka bumaba ang tingin niya saibabang parte ng katawan ko. I wasn't sure where he was looking though.

"By the way," Nag-iwas siya ng tingin at napahinga ng malalim. Umupo siya sa kama. He leaned backwards, inilagay niya ang dalawa niyang kamay sa likuran niya't nakapatong sa kama. Ginawa niya itong suporta para hindi siya mapahiga. "sino ba'ng umaway sayo't umuwi kang may pasa at gusot ang uniform?"

Seryoso ang tono at ang mga mata niya. Kinakabahan talaga ako kapag seryoso ang mga mata niya, mukha talaga siyang nangangain, e.

Hindi ako makasagot, hindi ko din kasi alam kung sino 'yung mga babaeng umaway sa'kin. Atsaka, ayoko na din siyang madamay sa buhay ko.

"Wala, nadapa lang." I knew he could see through my lies. Kaya't umiwas ako ng tingin.

He clicked his tongue in a sharp way that made me nervous more.

"Hey," Tawag niya sa'kin. Ngunit hindi pa rin ako lumingon. "Should I grab your chin and force you to face me?"

Nangilabot ako sa sinabi niya. Hindi na ako nagdadalawang isip na lingunin siya. His eyes were as deadly as a beast, deretso lang siyang nakatingin sa mga mata ko.

"Halika nga dito," Mas lumalim pa ang tunog ng boses niya. At mas kinabahan pa ako!

I slowly went to him. I stood infront of him like a scared little puppy.

"A-Ano?" Nagmamayabang pa ako kahit natatakot na. Nilalaro ko nalang ang mga daliri ko para hindi gaanong kabahan.

"Sinong umaway sayo?" His voice was as deep as the ocean sea. Ang talim pa ng titig niya sa'kin. Nanginginig na ata ang mga tuhod ko.

"Hindi ko sila kilala," Yumuko ako para makaiwas ng tingin. Hindi ko talaga kayang tignan siya sa mata.

"Which group?" Aniya.

"Hindi ko din alam." Sagot ko naman.

He let out a heavy sigh and didn't say anything.
The next he does shocked the hell out of me. Bigla siyang tumayo kaya't muntik na kaming mauntog sa isa't-isa. Lumapit siya nang lumapit sa'kin habang ako naman ay atras din ng atras.