""Sahipsiz Güneş ""

~Sessiz Bir Çığlık1.Bölümİçimdeki Çığlık~

Sana ;
Taş evlerin olduğu ,
ışıkların olmadığı,
Sadece sokak lambalarının teker teker yandığı bir yerde ,
sessizliğe bürünmüş bir ülkede,
Kulaklığımı takmış
birlikte dinlediğimiz bir şarkıdan güç alıp ,
öylece sokakta bir banka oturmuş her zaman ki gibi mektup yazıyorum sana dair  ne varsa ...
Oysa geceleri dışarıya çıkmazdım korkudan
bilirdin sen beni ...

Neredesin ,ne yapıyorsun şu anda bilmiyorum ...
Belki bir koltukta oturmuş flim izliyorsun,
Belkide uyuyorsun bu saatte ...
Hiç bir fikrim yok ne yaptığına dair ...

Ne çabuk unuttun, gittin diyorum ,
Yaşanmış onca anıyı ,
Nasıl bir 'HOŞÇAKAL' a sığdırdın anlayamıyorum ,
Anlam veremiyorum bir türlü ...

Benim bile bu sözü söylemeye dilim varmıyordu ...
Boğazımda geçmeyen sarmaşıklı bir düğüm ,
söyleyemediğim bir ayrılık sözü ,
duygularımı ifade edemediğim
bir suratım vardı ,

belkide ...
Evet o zaman
tepkisiz kaldım !

Ne sana hoşçakal diyebildim
ne de ...
Bir söz söylemeye dilim vardı ...

                               Ama

Herşeyi anlatmaya yeten göz yaşlarım vardı oysa ...
Teker teker göz yaşlarım akarken
sana hiçbirşey söylemezken anladım ne kadar çok sevdiğimi seni...
" gitme ! "demek istedim
gitme ...
Ne olursun beni bırakma ...
 

                Ama anladım ki;

herkes gibi sende beni bırakacaksın bende hiç bir şey söyleyemedim gitmene izin verdim ...
İçimdeki hüzün öyle kocaman dı ki bir an senle konuştuğumuzu hatırlarken gözlerinde kayboldum ve gözümden yaş akarken belli olmasın diye sildim ve etrafa baktım ....
İşte o gün öyle bir gündü ki
Sana ne gitme diyebildim
nede bir şey ...
öylece bir boşluğa bakıp düşündüm
İçimin buruklaştığını hissettim
O öyle bir duyguydu ki
ilk senle farkettim ...
Birlikte yaşadığımız anılar geliyor aklıma bakıyorum etrafa ,
hatırlarken bile gülücük atıyorum,
nedeni olmadan yanımdaki duvara ,çiçeğe ,etrafa yukarıda duran
aya ve yıldızlara ...
Seni aklımda anımsarken bile güzelleşiyor her şey ...

Sanki ...
Kaybettiğin bir eşyayı bulduğun o mutluluk gibi ...
Ama sonra acı veriyor
biliyormusun,
çünkü
Sen yoksun burada
Yanımda değilsin
Artık sadece bir hayalden ibaretsin ...
İbaretdin belkide ...

Seninle konuşmadığım, görmediğim ne kadar gün oldu bilmiyorum.
Tek bildiğim yavaş yavaş anılarımızın silinmesi olacak ...
Kim bilir ...

Dinlediğim bir şarkının sözünde kaldı aklım öylece ,
Etrafa bakarken farkettim ki
gözlerim dolmuş yaşlar akmış ve yazdığım yazılar birbirine karışmış ve ben hala yazıyorum bunu umursamadan ellerim soğuklukdan üşümüş ama hissetmiyorum içimin sıcaklığından ...

Nasıl anlatılır bilmiyorum bu hissi
 

                       ama

neden yazdığımı da bilmiyorum bu yazıyı
İçimde haykırarak bağıran bir kız var sanki
Birşeyleri ispat etmeye çalışır gibi,
Sanki düzelir gibi ,
Sanki...
Tekrar gelirsin gibi ...
Hala gözlerimden yaş akmaya devam ediyor ama ben umursamıyorum biliyormusun
Tâki ;
Hıçkırıklarım başlayana kadar ...

Öyle bir şiddetli ağlıyorum ki
görsen annesi çocuğunu kaybetmiş gibi ...
Hıçkırıklarım ağlamam ile karıştığı bir anda
Yazmayı bıraktım aniden ,
yüzümü kapattım usulca,
ellerimin arasından ardı ardına kesilmeyen göz yaşlarım ile

Ve bu sefer içim konuşmaya başladı ...

Ve dediği tek şey şuydu :

""Sen sadece sevdin ,
Saf bir sevgiyle hiçbir şey
itiraf etmeden içinde sevgini saklayarak
Sevdin işte ...
Nasıl bu kadar üzebilir ki insanı
Sevmek!
Sevmek de bir suçmuydu gerçekten ?
Gerçekten sevmek insanı saatlerce boşluğa baktırabilirmiydi?""
...
Göz yaşlarım akmaya devam ediyor hala,
içim binlerce söz söylüyor ama aklım hala taktığım kulaklıktan gelen o şarkının sözünde takılı ...
Nedeni ne biliyormusun ?
Yaşadığımız şeyler hep yarım kaldı
sanki...
Bitmemiş gibi herşey tekrardan devam edebilir gibi ...
Tıpkı sana yazdığım bu mektubun yarım kaldığı gibi...
Yüzümdeki göz yaşlarımı silip derin bir nefes aldım...
Elime alıp tekrardan yazmaya başladım.Yazd,ığım tek şey ve son cümlem  şuydu:

""Bu yazım son değil ,
Senin için çok yazılar yazıcağım ,
daha
yazarken ne kadar çok ağlıyacağım bilmiyorum ...
Ama şunu da söyliyim ki
beni bulmak istiyorsan benimle son kez konuştuğun
o bankta oturuyor olacağım şu anda da olduğu gibi ...""

                                    ~Sümeyye ...

Derin bir nefes alıp kalktım bankdan
Ama kalkarken bile birlikte yaşadığımız anılar geldi aklıma
İçim burkuldu bir anda
ama
hiç bir şey diyemedim ,
sadece sildiğim göz yaşlarım bir bir akmaya başladı ...
Yazdığım bu mektubu okursun diye bankın yanındaki taşın altına koyuyorum umarım diyorum bazen umarım kimse değilde sen oku
benim seni sevdiğimi anla ...
İlk kez koyuyorum sana bu mektubu daha önceden çok şey yazdım sana dair ama hiçbirini buraya koymadım hepsini bir kutunun içine katıp sakladım ,
şimdi ise buraya koyuyorum belki bir umut bulursun da okursun diye ...

Bir umut işte ...

Herkesin umut ettiği umudlardan biriydi benimde bu yazdığım mektubu okursun umudu ...

Taşın altına koyduktan sonra etrafa baktım birileri görür mü diye
ama etrafta sessizlikten başka bir şey yoktu .
Kulaklığımı çıkarıp etrafa baktığımda da aynı
ama göz yaşlarım bir türlü dinmiyordu,
için acıyordu ...
Belkide bu mektubu böyle bitirmemem gerekti ...
Hep bir şey yarım kalmış gibiydi ...
Tıpkı yaşadığımız onca anıların yarım kalması gibi...
İçimde yaşanılan onca kargaşayı bir kenara bırakıp ,herşeyin üstüne bir sır çekip sessizlikten ayrılarak o bankı terkettim ...
Kulaklığım takılı değildi, tek duyduğum
şey hıçkırıklarımın içinde sessizce bağıran bir kız çocuğuydu ...
Duyduğum tek şey bu sessizliğin arasında sessizce  içinde çığlık atan bir kızın sesiydi
"..."