""Sahipsiz Güneş ""

~Saklı Kutu ~

İçimde ne kadar yangın söndüğünü bir tek ben anlardım sanırım bu karlı ayazın tam ortasında camdan bakarken ...

Hava çok soğuk herkes için
ama benim için ise ellerimde bir mum varmış gibiydi ...
İçimi ısıtan ses ,
Yüreğimi yakıp kavuran bir mesaj beklerken soğuktan donarcasına olmuş ellerimin ondan gelen bir mesajıyla ısınmaya çalışıyordum sanki...

Bir umut işte olur ya !

Bende  beni mutlu edecek o mesajı bekliyordum birinden ...
Dışarısı o kadar çok soğuk ki ellerimi kaloriferin yanına koyduğumda bile ellerimin üşüdüğünü farkettiğimde anladım dışarıda kar vardı ...
kar taneleri teker teker yere düşerken dalıyorum  anılara
çok şey anlatıyor bu karlar bana
Tekrar kış mevsiminin geldiğini ,
Kar tanelerinin birbirinden farklı olduğu aklıma geliyor ...
Aklıma  onunla kardan adam yaptığım  günler geliyor ,
Karları bir top haline getirerek savaşlar yaptığım aklıma geliyor
Ve daha çok şey ...
Unutamıyorum işte !
Yaşanılan hiçbir anıyı,
Hissettirilen hiçbir duyguyu unutamıyorum nedense ...
Bekliyorum sevinçle ama bir o kadarda kaygılı ...
Yaşanılan anılar çok üzüyor beni ama buna aldırmadan ona dair anılarımın olduğu kutuyu açıyorum  istemsizce ...
beni bu kutuyu açtırmamı gereken bir şey yoktu oysa ...
Her yer o kokuyordu  sanki
sanki kokladığım şu çiçekte ,
yürüdüğüm  yolda ,
geçtiğim herhangi bir sokakta ,
seyyar satıcıların dilinde bile senin ismin söyleyeceği hissi ,
Yediğim yemekte bile senin elinle yapıldığı bir yemek hissi,
Geçtiğim her yerde bir umutla sende buradan geçmişsindir diye yerlere bakmamda ,
Yanımdan geçen her arabanın senin araba olma ihtimaline kapılarak bakıyorum her yere ...
Sen varmısın diye ...
Neredesin ki şimdi?
Geçtiğimiz zamanlarda yanımdaydın ,tam yanı başıma oturuyordun şimdi ise nerde ?
Nerede ?

Bir şey söylemeye dilim varmıyor açıkçası,
Söylenmesi gereken çok şey vardı ama herşey içimizden söylendi duyan olmadı
Kimse içimizdeki çığlığı duymadı ...
Kimse kulak asmadı bile ...

Anılar çok üzüyor beni her aklıma geldiğimde kendime gelmekte zorlanıyorum sanki...
Göz yaşlarımın  haddi asabı yoktu ,aktıkça akıyor ,aktıkçada daha çok şiddetleniyordu içimdeki özlem...
Kar tanelerine bakarak ağlamak ayrı bir histi açıkçası
Ellerin üşüyor ve üşüdüğü içinde yanındaki kaloriferle ısıtmaya çalışıyorsun bir yandan ise hıçkırıklarına bir son verirmişçesine yutkunuyordun ...

Çok zor bir histi unutmak benim için
Bana sorsanız şimdi
Unutmak mı kolay yoksa  hatırlamak mı ?diye sorsanız
Ben her İkiside cevap veririm
Çünkü unutmak zaman ister ama hatırlamak bir anda  ...
Öyle aniden aklına gelir mesela
Küçük bir çocuğun gülüşünde bile ,
Bir flim izlerken veya şarkı dinlerken bile aklına gelir ...
Ama unutmak öyle kolay bir şeyde değil benim için ...

Göz yaşlarım akıyor bense açtığım kutunun içindeki anılara bakıp ağlıyordum...
Bir daha her şey eskisi gibi olmayacaktı ,
Hiçbir şey eskisi gibi değildi de
Herşey değişti ...
O yollar aynı değil insanlar ve bu kutudaki anılara bakış açım bile aynı değildi bile...

Her şey değişmişti işte
Yaşanılan şeyler bir daha geri gelmeyecekti
Ve her şey aynı olmayacaktı ...

Tıpkı zamanın bir daha geri gelmediği gibi ...