Hepiniz hoş geldiniz ve sefalar getirdiniz kuzucuklarım. <3
Öncelikle hepiniz nasılsınız? Her birinizi inanın çok özledim ben. Buraya bölüm yazdığım, yayınladıktan sonra sizin hemencecik gelip okuduğunuz ve biraz olsun içimdeki mutluluğun asla bozulmadığı günleri. Keşke her şey şu zamanlarda böyle devam etseydi diyorum içimden ama evet, yukarıda da yazdığı gibi maalesef bu bir son bölüm.
Aslında sebebini az çok tahmin edebiliyorsunuzdur. Geçtiğimiz hafta pazartesi saat 04.17 ve 13.24'te meydana gelen ve 10 ili sarsan 7.7 - 7.6'lık depremler ülkemizi ciddi manada sarstı ve binlerce vatandaşımız hayatını kaybetti. Keşke olmasaydı, keşke geleceğe daha iyi hazırlık olsaydı da insanlar ölmeseydi. Depremi çok büyük boyutta hissetmiş birisi olarak gerçekten tüm depremzedelere, tüm haber spikerlerine, tüm hayvanlara ve bu duruma üzülen tüm insanlara çok üzülüyorum. Gün geçtikçe acımız çoğalıyor ne yazık ki. Allah ölen tüm insanlarımıza rahmet, tüm depremzedelerimize yardım, ve benim gibi tüm yüreği sızlayan insanlara sabır eylesin.
Resim kaynağı: Türkiye Gazetesi.
Bu deprem olaylarının yanında biraz da benim hayatımın zorlukları bunun gerçekleşmesine etken oldu. 12. sınıf öğrencisi ve dil okuyan birisi olarak benim için en ağır alanlardan biri olmasına rağmen dil alanının çok kolay olduğu düşünülmesinin yanında insanların (özellikle aile & öğretmenlerimin) tutumları zor günler geçirmeme rağmen beni zorlamaya başladı. Sınavıma yaklaşık 4.5 ay var ve gelecekte ne olacağını bilmiyorum. Kazanabilecek miyim, daha çok çalışmalı mıyım yoksa yıl sonu karşımdaki tüm insanların bana karşı olan tutumları değişecek mi, bunun gibi aklımda bir sürü soru işareti var. Kendimi toparlamaya çalışıyorum, umarım ileri zamanlarda koşullar teker teker azalır.
Ve biraz kafama takılan şeylerden bir tanesi de aslında artık Wattpad ortamının yaklaşık 1 senedir buralarda olmaması. Asla yanlış anlaşılmak istemiyorum, ki öyle düşündüyseniz çok özür dilerim çünkü herkesin kendi hayatı var ve herkes kendi çapında önemli olan şeylerle meşgul, ama fark ettim ki bu kitabın ilk bölümlerinde her şey siz varken daha güzel ilerliyormuş. Yeni yıla girerken bile buradaki tanıdığım güzel insanların tekrar gelmesi için dua ettim. Kısacası bu platforma azalan ilgiden dolayı açıkçası çok ta bu kitapta size yardımcı olamamaya başladım. Bu da beni biraz üzüyor gibi. Ama bir günün geleceğini ve yine o sıcacık ortama kavuşacağımızı biliyorum. Bu yüzden şimdilik planlarım şöyle;
Bu kitap elbette bitti. Ama durumlar ve içimde dolaşan sıkıntılar rahatladığında bu serinin ikinci kitabını çıkaracağım. Böylece konular biraz daha içten, düzenli ve biraz daha mod yükseltici olacak. Lakin ne zaman yapabilirim bilmiyorum. Belki 1 gün sonra, belki 1 hafta, belki 1 ay, belki de 1 yıl...
Buraya ısırmak istediğim bir eti puf koyuyorum hrfldkgtrdlfkgjtkrle.
Evet, durumlar böyle kuzucuklar. Tekrardan söylemek isterim ki böyle olmasını hiç istemezdim ama sadece minnacık bir zamana ihtiyacım var. Bakın size şöyle söyleyeyim; bu süreç içerisinde şunu bilin ki daha güzel ve daha anlayışlı şeylerle geri döneceğim.
BU ASLA KÖTÜ OLDUĞUNUZ ZAMAN BANA YAZMAYACAĞINIZ ANLAMINA GELMİYOR! DM kutum ne zaman kötü ya da çaresiz hissettiğinizde açık olacak, lütfen artık patlayacak gibi olduğunuzda yanıma gelin, sizinle mutlaka ilgileneceğim ve sizi anlamak için elimden geleni yapacağım.
Şimdilik bu bölüm için bu kadar, sizden tek isteğim hayata karşı umudunuzu asla bitirmeyin ve en önemlisi sağlıklı kalın.
Sizi çok seviyorum, eğer buraya kadar okuduysanız gözlerinizden öperim. Yeniliklerle görüşmek üzere! <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
anketland - ilk kitap
NonfiksiMutlu olmak isteyen herkese! ── 13112020 - 17022023, tüm hakları bu kitabın yazarına aittir, izinsiz alınamaz, çoğaltılamaz.