Started @ 9 Ends with 3

Day after it happens

Kamusta na ba ako after that day? Well, lets find out with my simple diary :'(

May 4, 2014

Hanggang ngayon lutang pa din ako sa mga nangyari, at sa kasamaang palad hindi ako nakapagserve sa aming simbahan, mugto na ba ang mata ko? Ikaw ba naman yung umiyak magdamag at halos hindi kana nakatulog dahil sa pagttext mo skanya to win him back, na kontakin siya para mag usap kayo? Mukhang tanga na ba ako? Siguro Oo. Mahal ko kasi e. Di ko na alam kung ilang text na ba ang naisent ko just to tell him how I really feel,how much I love him, pero wala talaga e. hays. Poor Marian :'( pero buti nalang siguro nakasalamin ako at medyo hindi halata sa mga taong nakakakita sakin yung mata na halos mamula na sa sobrang iyak.

Monday nga pala ngayon kaya ito my pasok ako, pero how am I supposed to work kung ganito yung pakiramdam ko? Paano ba ako magfofocus sa work kung may bagay na gumugulo sa isip ko. Nasa bus ako, umiiyak .I decided to text my brother Jay...

"Ading ko?"

"Yes sis? How are you?

"Not okay, Wala na kami :'("

"Anong nangyari? Andito ako kila Laine"

"Can I go there? Parang ayokong pumasok"

"Sure sis, we will wait for you"

And then nagpunta na ako sa bahay ng gf ng kapatid ko, at habang naglilinis sila, naalala ko na naman yung nangyari kagabi, from time to time tears are falling from my eyes, pilit kong pinipigilan pero ayaw huminto, sumasagi pa din sa isip ko yung mga tanong na "Bakit niya ako iniwan?" "Anong nangyari?", "Anong nagawa ko?" But still I can't find any answers.

Hanggang sa nagsimula na ako magkwento at ayun na nga iyak na naman ako. I don't know what escape pa ang gagawin ko para maibaling yung attention ko at hindi na maisip yung nangyari.

"Sine tayo" pag'ayaya nang kaibigan ko. Pero I refused nagbago agad isip ko with that nonsense memories na naalala ko na naman yung time na nakasama ko si Lest na munuod ng sine.

Flashback

We are watching "You're my boss" at sobrang dami nang tao kaya todo pila kami. And as we enter the movie house, wala nang enough sits para sa amin so we decided to sit on the stairs, nakakatuwa lang kasi first time nmin magmovie date at from the moment na nanunuod kami, natutuwa ako sa epekto ng movie sa kanya, he was laughing so hardly at ganun din ako na halos maitulak ko siya dahil sa funny movie na yun and  while holding my hand, after a minute nagkaroon na din ng vacant sits so we decided na lumipat, and habang nanunuod kami we are holding each other hands pa rin, without knowing na its kinda late dahil my event sa church na dapat kong puntahan at siya ay bibyahe pa pabalik nang manila.. Kaya we decided na umuwi na, and upon reaching our house para kunin yung gamit niya, hinatid na din niya ako sa church and bid goodbye with a simple hug ang a kiss from my forehead..

End of flashback

Paano ba magmove on? Paano ba makalimutan yung mga ganung klaseng memories na kahit ganun kaikling oras, sobrang memorable? Paano ba?

I decided nalang na pumasok para magpakabusy nalang, at kahit paano ay magpretend nalang na okay ako expert ako dun e, kahit deep inside halos madurog yung puso ko. I always check my phone kung may text siya, hoping na magreply xa, I also try to text and chat him na paalalahanan na siya, pretending na parang walang nangyari. But I fail, wala talaga..

For the last time I texted him, a long message na hindi ko gustong isend pero kelangan.

"Hindi ka man humihingi na tawad but I forgive you, Mahal na mahal kita, Cge na I set you free. hindi dahil sa yun yung gusto mo na gawin ko but para sa sarili ko, its time for me na unahin ko yung sarili ko" Bye.