De buurjongen uit Rhoon

Haast

Jolie's point of view:
Het is een koude wintermiddag. Ik ben mijn boek nog eens aan het instuderen, want ik begrijp echt helemaal niets van de leerstof. Dan gaat mijn telefoon af. Ik kijk op en zie dat ik gebeld word door mijn werk. Ik neem op. "Goedemiddag, met Jolie Verhoek." " Jolie, je spreekt met Erik, je manager. Waar blijf je?" "Erik, wat bedoel je?" vraag ik. " Je hoorde hier om 16:00 te zijn. Het is nu 16:07. Waar blijf je?" Shit shit shit shit shit! Ik moest werken vandaag. Helemaal vergeten. "Ik kom er nu aan!" zeg ik snel.

Ik hang op en pak binnen een raptempo mijn werkkleding. Ik stop ze in mijn tas en ren naar beneden. Ik trek mijn schoenen aan en pak mijn sleutels en mijn jas. Ik doe de deur achter mij dicht en draai de deur op slot. Al rommelend in mijn tas loop ik de voortuin uit de dijk op naar de Jumbo. Ik doe mijn jas half aan en check of ik alles bij me heb. De gloeiende zon begint al langzaam naar beneden te zakken. Ik rommel nogmaals in mijn tas om mijn telefoon te zoeken, tot ik opeens tegen een jongen opbots.

" O mijn god. Sorry, het spijt me echt heel erg. Ik heb een beetje haast dus ik was niet aan het opletten en ik-," De jongen draait zich om en kijkt me recht in mijn ogen aan. Zijn kristalblauwe ogen kijken diep in die van mij. Zijn haar krijgt een goudachtige kleur door de zon en zijn wangen hebben een rood gloedje door de kou. " Nogmaals sorry."  Stamel  ik. "I-ik had je niet gezien."  "Het is niet erg" zegt de jongen vriendelijk. Ik kijk de jongen nog een keer goed aan. Ik schat hem 18 of 19. Hij is rond de 1 meter 80 en heeft een mooi , licht gespierd figuur. Hij draagt witte nikes, een blauwe spijkerbroek en een zwarte jas met zwarte handschoenen. "Maar, je had haast zei je?" zegt de jongen. "Ik zou dan maar opschieten als ik jou was." "Oh ja, ja natuurlijk. H-helemaal vergeten." zeg ik lacherig. "Ik uhm, moet gaan. Sorry nogmaals." " Is niet erg. Veel succes!" zegt de jongen.

Ik loop beschaamd door. Jezus, wat was dit gênant Jolie. Hoe kan je nou weer zo stom zijn om tegen iemand op te botsen. Je had nog geluk dat hij zo aardig was tegen je. Dalijk was het een of andere rare vent. Ik loop snel door naar mijn werk. Als ik de Jumbo binnen loop, zie ik mijn collega Simone al achter de broodafdeling staan. "Hi Simoon!" zeg ik buiten adem. "Waar bleef jij nou? Je bent 25 minuten te laat!" zegt ze. "Nou ja, ik was al onderweg." zeg ik terwijl ik mijn jas uitdoe en mijn tas op de counter leg. "Maar ik botste tegen een jongen op." "Een jongen?" zegt Simone met een grijns. "J-ja, een jongen." zeg ik. Ik voel mijn gezicht rood worden. " Je vond hem toch niet knap, of wel Jolie?" zegt Simone plagerig. " Doe nou niet zo gemeen" zeg ik terwijl ik mijn werkkleding aantrek. "Het was gewoon een aardige jongen. Einde gesprek."

Ik werk hier pas een paar dagen, maar ik heb tot nu toe al een super gloeie click met Simone. De rest van mijn collega's heb ik nog niet ontmoet. Simone heeft namelijk hetzelfde innerlijk als Anouk, mijn beste vriendin uit Delft. Mijn ouders zijn hierheen verhuist omdat het huis waar ik nu in woon groter en goedkoper is. En als ik eerlijk moet zijn, vind ik het eerlijkgezegd ook een mooier huis. En ik heb een kans om een nieuwe start te maken. In Delft had ik maar één vriendin, Anouk. Nu is mijn kans om te shinen en los te gaan. Natuurlijk mis ik mijn oude huis, mijn oude kamer en mijn oude buurt. Maar het wordt tijd om nieuwe mensen te leren kennen. New house, new me!