De buurjongen uit Rhoon

Terug naar Rotterdam

"Heeft Mat dat echt gedaan?" vraagt mijn moeder. "Jup." zeg ik somber. "Wat een idioot. Hoe durft hij!" zegt mijn vader, die slok water neemt. "Ik snap het gewoon niet. Wat heb ik verkeerd gedaan?" zeg ik. "Niks schat. Misschien heeft hij het gewoon nog moeilijk met het feit dat hij bijna de dood in is geslagen. Het komt echt goed. Beloofd." zegt mijn moeder. Ik moet haar maar geloven. Want wat kan ik anders doen? "Ik ga maar naar boven." zeg ik als ik klaar ben met eten. "Is goed schat." zegt mijn vader. "Doe voorzichtig!" zegt mijn moeder. Ik zet een kleine glimlach op en ik loop naar boven.

Robbie's point of view
Ik, Koen en Matthy zitten aan tafel. Raoul die zet een bak met lasagne op tafel en gaat naast Matthy zitten. Ik schep voor iedereen op en iedereen begint rustig te eten. Ik moet wat zeggen. Ik moet Mat confronteren, als dat het goede woord is. Ik moet de rest laten weten wat er vandaag is gebeurd. "Dus, Mat. Hoe was het met Claire?" zeg ik. Iedereen stopt direct met eten en ik voel dat er zes ogen op mij staan gericht. Ik zie de boze blik van Matthy in mijn ooghoek. "Mat, waar heeft Rob het over?" vraagt Raoul. "Dit meen je niet." mompelt Matthy die zijn bestek op tafel laat vallen. "Rob, meen je dit serieus?" zegt Matthy. Ik kijk Matthy aan zonder enige emotie. "Ja, als je het achter iedereens rug doet, heb dan ook de ballen om het te zeggen als je betrapt wordt." zeg ik terug. Ik zie aan Mat zijn blik dat ik hem niet kwader kan maken. Raoul en Koen kijken Matthy verbaasd aan. "Mat, wat heb je gedaan?" zegt Koen. Matthy staat op. "Wil je het echt weten? Best, als je het zo speelt Rob, helemaal prima. Ik ben naar Claire gegaan. Ja! Dat horen jullie goed! Ik heb met haar gepraat! Zo, ik heb het gezegd. Nu blij Rob? Zomaar met mijn vriendin achter mijn rug om over MIJN daden lullen. Dat is pas triest man!" roept Matthy. Ik kijk naar Koen en Raoul, die elkaar aankijken alsof ze een spook hebben gezien. "Je hebt wat gedaan?" zegt Raoul. "Je maakt een grapje toch?" zegt Koen. "Nee! Dit is echt gebeurd! Vandaag nog! Daarom was ik weg!" zegt Matthy. Hij zegt het alsof hij er trots op is, dat is nog het allerergste. "Je bent niet wijs, je bent echt niet wijs Mat." zegt Koen. "Ja, dat klopt. Maar waar bemoeien jullie je überhaupt mee? Het is mijn leven. Als ik mijn ex opzoek, dan zoek ik haar op. Daar hebben jullie niks over te zeggen!" zegt Matthy. "Oh echt wel." zegt Koen. "Mat, wat bezielt je! Ze heeft je verkracht, ga je haar weer opzoeken! Je bent gestoord! En hoe kan je dit Jolie in godsnaam aandoen!" "Flikker toch op Koen." zegt Matthy die de woonkamer uitloopt. Koen wilt opstaan om achter hem aan te lopen, maar Raoul houdt hem tegen. "Laat hem nou, voordat hij klappen uitdeelt aan je." zegt Raoul. Koen gaat rustig zitten en begint weer verder te eten. "Niet helemaal de manier hoe ik het zou doen Rob." zegt Raoul. "Wat had je gewild dat ik zou zeggen? Had ik mn mond dan moeten houden?! Hij is niet wijs!" zeg ik.

Matthy's point of view
Ik loop de woonkamer uit, mijn kamer in. Ik ben er zo klaar mee. Ik heb geen zin meer om hierover in gesprek te gaan. Ik moet hier weg, en ik weet precies waarheen. Ik pak mijn tas en ik stop er een paar kleren in. Ik haal heel mijn kamer overhoop, opzoek naar dat kistje. Waar heb ik dat fucking kistje gelaten. Ik haal alle kleren uit mijn kast. Helemaal onderop ligt een zilver kistje. Ik voer de code in het slot en ik doe het kistje open. Alle liefdesbrieven van Claire zitten er in. Ik haal alle brieven eruit en pak de sleutel die onder in het kistje ligt. Ik pak mijn tas en mijn autosleutels. Mijn telefoon laat ik thuis, dan kunnen ze me niet bereiken. Ik loop mijn kamer uit de gang in. "Mat, wacht nou." zegt Raoul. Ik negeer hem volledig en ik smijt de voordeur dicht. Ik gooi mijn tas op de achterbank en ik stap in mijn auto. Met volle gas rijd ik de oprijlaan af, onderweg naar Rotterdam.

Als ik mijn auto heb geparkeerd, pak ik mijn tas en doe ik mijn auto op slot. Het schemert al en de straten van centrum Rotterdam zijn druk. Ik loop ook met mijn capuchon op, zonder ook maar iemand aan te kijken naar Claire's appartement. Ik ga met de lift naar haar verdieping. Ik doe de deur van haar appartement open en ik stap naar binnen. Het ziet eruit alsof Claire vandaag nog schoon heeft gemaakt. Ik doe mijn jas uit en ik loop naar de woonkamer. Ik kijk naar buiten, naar de prachtige zonsondergang die heerst over Rotterdam. Ik ga aan haar keukeneiland zitten. What the fuck bezielt me ook. Ik heb ruzie met mijn vriendin, ik heb mn vrienden in de steek gelaten zonder ook maar een manier hoe ze me kunnen bereiken, en ik ben langs gegaan bij mn ex, die mn leven verziekt heeft. En nu verziek ik het voor de rest. Ik moet echt kappen met een klootzak zijn voor andere. Hoe kan ik zo zijn! Hoe kan ik dit Jolie aan doen! Waar ben ik fucking mee bezig. Ik sta op en ik begin te ijsberen. Wat ben ik voor vriend! Ik hoor Jolie te steunen, en niet haar tegen te werken. Ik loop naar de keuken. Ik weet precies nog waar alles staat. Ik doe de rechterkast open en ik pak een fles vodka. Ik ga weer terug aan het keuken eiland zitten en ik maak de fles vodka open. Ik breng de opening van de fles bij mijn mond en ik neem een grote slok. Gadverdamme, ik vind vodka niet eens lekker. Wat ben ik ook aan het doen. Wat is er mis met mij? Ik neem nog een laatste grote slok van de fles, daarna doe ik de fles dicht en stop ik hem terug in de kast, alsof er niks is gebeurd.