De buurjongen uit Rhoon

"Ik krijg jou nog wel"

Mat en ik liggen weer in zijn bed. Het is heerlijk om nog even te relaxen, aangezien we allebei vandaag vrij zijn. "Sorry nog van Milo en van Koen" zegt Mat. "Die zijn waarschijnlijk nog bezopen." Ik moet lachen. "Het is niet erg. Ze moeten lekker doen waar ze zin in hebben. Ik ga ze niet tegen houden."

Uiteindelijk kleed ik me weer om in mijn jurk en hakken. Ik pak mijn spullen en ik ga naar huis. Matthy heeft opnames vandaag, en ik ga thuis nog even uitrusten. Ik geef Matthy een knuffel en ik loop de deur uit. Mijn ouders zijn niet thuis dus ik heb alle rust en tijd om me op te frissen.

Raoul's point of view
Timeskip naar 23:48 s'avonds
Ik doe voorzichtig de deur open en ik ga naar binnen. Ik had vandaag een dagje stad met mijn zus en ging daarna uiteten met familie. Ik doe mijn jas uit en ik wil de trap op lopen naar mijn kamer, tot ik het licht van de woonkamer aan zie staan. Wie heeft het licht nou weer aan laten staan? Ik loop naar binnen en ik zie dat Matthy nog aan tafel zit. Is hij nou in slaap gevallen? Ik loop naar hem toe en maak hem rustig wakker. "Mat, Mat!" fluister ik. "Wordt wakker!" Ik zie Matthy's ogen rustig open gaan. "W-waar ben ik?" vraagt hij slaperig. "In de woonkamer." antwoord ik. "Je bent waarschijnlijk in slaap gevallen." Ik ga tegenover hem zitten. "Gaat het echt wel goed met je Mat?" vraag ik. Matthy haalt zijn schouders op. "Ik, heb met Jolie gezoend, twee keer. Gisteren half bezopen en vandaag nuchter." Ik kan mijn oren niet geloven. "Echt? Jij hebt een meisje gezoend?" Mat schudt zijn hoofd. "Maar, heb je er spijt van?" vraag ik. Ik zie Mat nadenken. "Raoul, ik denk echt dat ik gelukkig met haar wil worden. Maar ik weet niet hoe ik haar moet vragen of benaderen voor dat soort dingen." Ik moet glimlachen. Matthy is ook zo lief eigenlijk. Hij wilt Jolie niet kwetsen of pijn doen, ookal is hij degene die gekwetst werd. "Mat, als ze jou ook wilt, dan komen jullie er samen uit echt wel uit, geloof me." Ik zie Matthy glazig naar me kijken. "Kom, we gaan naar bed. Ik zie dat je je ogen nauwelijks kunt openhouden."

timeskip naar 9 dagen later
Jolie's point of view
Ik ben weer eens aan het werk. Vandaag werkt Simone niet, dus sta ik alleen op de afdeling. Het is rustig in de Jumbo, omdat het rond etenstijd is. Dat vind ik ook het fijne van in de avond werken. Het is meestal rustig. Ik heb Matthy al een paar dagen niet gezien. Dat komt omdat hij het druk had met opnames en ik had het druk met school. Maar ik spreek hem wel online natuurlijk. Ik snijd een paar stokbroden en ik ruim de afdeling een beetje op. Veel is er niet te doen. "Mag ik wat vragen?" hoor ik achter mij. Ik draai me om en ik voel mijn hart sneller en harder bonzen in mijn lichaam. Het is de jongen van de club. Ik doe net alsof ik de jongen niet herken. "Natuurlijk! Wat kan ik voor u doen?" "Twee gesneden witte stokbroden graag." "Natuurlijk." zeg ik zo vriendelijk mogelijk. Ik pak twee gebakken stokbroden en ik doe ze in de snijmachine. "Ik ken jou." zegt de jongen dan opeens. "Jij stond op mijn voet, in Rotterdam." "Hey, ik ken jou ook, jij sloeg op mijn billen en sloeg een vriend van mij op zijn neus." zeg ik terug. De jongen moet lachen. "Pittige dame." zegt hij met een grijns. Ik reageer niet op zijn opmerking en ik geef hem de gesneden stokbroden. "Uw stokbrood, fijne dag!" zeg ik. "Ik krijg jou nog wel. Ik zie je buiten." zegt de jongen en loopt weg. Ik haal opgelucht adem. Ik schrok me dood. Ik pak mijn telefoon en app Matthy meteen wat er is gebeurd.

IK: omg Mat, ik ben nu aan het werk, maar ik kwam de jongen uit de club tegen. Toen hij weg liep zei hij : ik krijg je nog wel, ik zie je buiten.
MATTHY: Wat een klootzak. Hoe laat ben je klaar met werken?
IK: Om 19:00. Dat is over 5 minuten ongeveer.
MATTHY: Pak je spullen, ik kom je nu halen. Ik zeg tegen Raoul dat je bij ons eet.
IK: Bedankt Matthy, echt bedankt. Ik ben zo bang.
MATTHY: komt echt goed Jolie. Ik ben er zo snel mogelijk.

Godzeidank, Mat komt me halen. Ik durf nu echt niet meer naar buiten. Maar nog steeds ben ik bang. Wat is die jongen van plan, en is hij alleen? Dalijk heeft hij vrienden gebeld. Niet panieken, gewoon doen alsof je niet bang bent. Ik kijk op de klok. 19:02, tijd om te gaan. Ik pak met zenuwen mijn spullen. Ik voel mijn telefoon trillen. Het is Matthy. Hij belt me. Ik neem op. "Jolie, ik ben nu binnen. Hij heeft zijn vrienden gebeld. Ze staan er met 5 jongens inclusief de jongen uit de club, ze staan je op te wachten." Ik voel de grond onder me vandaan zakken. Mijn hart bonst hard in mijn keel. Ik begin te trillen. "Z-ze wachten op me?" zeg ik al trillend. "Ik ben met mijn capuchon op naar binnen gelopen. Ze hebben me niet gezien, want ik kwam van de andere kant." "Ohw." zeg ik. "Ik kom nu naar je toe gelopen." zegt Mat en hij hangt op.

Na twee minuten zie ik Matthy in mijn zicht. Ik loop snel naar hem toe en omhels hem. Hij omhelst me terug. "Ik weet het, ik weet het, maar het komt echt goed, luister. Die gasten staan aan de rechter kant. Wij gaan zo meteen de winkel uitlopen en direct naar links. We lopen 100 meter rechtdoor en lopen daarna naar rechts. Daar heb ik mijn auto geparkeerd, zodat ze mijn auto niet kunnen herkennen, oke?" Ik knik. "Capuchon op en let's go." Ik doe mijn capuchon op en pak Matthy's hand. Ik voel dat hij ervan schrikt, maar ik durf niet anders. We lopen naar de uitgang van de Jumbo. Ik begin nog meer te trillen. Mat merkt het en wrijft met zijn duim over mijn hand. Ik en Matthy lopen zonder naar rechts te kijken naar links. Na 30 meter lopen zegt Matthy: "Ik denk dat we ze kwijt zijn." en doet zijn capuchon af. Ik haal opgelucht adem en doe mijn capuchon af. "Hebben ze ons gezien denk je?" zeg ik. "Denk het niet." zegt Mat. "Anders hadden ze ons allang gevolgd." We lopen naar Mat zijn auto. We stappen in en Mat rijdt hard weg.