De buurjongen uit Rhoon

Rotterdam

Ik hoor de voordeur open gaan. Ik loop direct naar de gang en ik zie Matthy en Rob hun jassen uit doen. Ik loop op Matthy af en ik geef hem een kus. "Hey!" zegt hij vrolijk. "Wat doe jij nou weer hier?" "Jolie is ontslagen." zegt Rob terwijl hij zijn jas aan de kapstok hangt. Matthy 's mondhoeken vallen naar beneden. "Echt waar?" zegt hij. "Jup." zeg ik. "Waarom? Wat heb je gedaan?" zegt hij ongelovig. "Ik was te populair. Ik verstoorde de rust in de winkel. Dus ze hebben me eruit gegooid." "Jezus Cristus wat een trieste boel." zegt Matthy. Ik en Robbie moeten lachen. "Het is niet erg. Ik vind wel een nieuwe baan. En ik had dit kunnen verwachten." zeg ik. Matthy glimlacht. "Ik ben trots op je." zegt hij en geeft me een kus. Matthy en ik lopen naar zijn kamer. Hij moet lachen als hij zijn bureau ziet. "Ging je even aan school schat?" zegt hij lachend. "Jup." zeg ik lachend. "Maar niet voor lang hoor, daarna kwam Koen binnen." Matthy's lach veranderd direct in een serieuze blik. " Wat heeft hij gezegd." zegt Matthy serieus. "Uhm." zeg ik.  "Ik weet niet of je het erg vindt, maar hij heeft verteld over Claire." Matthy verbleekt. "Oh..." Matthy gaat op bed zitten. Ik pak zijn handen vast. "Het spijt me dat je dit mee moest maken Mat, het spijt me echt zo erg." "Hey, het is niet jouw schuld Jo, echt niet. Sommige mensen veranderen gewoon, dat hoort erbij. Maar ik heb jou nu. Het is tijd om weer nieuwe herinneringen te maken." zegt Matthy vriendelijk. "Heeft hij echt alles verteld?" vraagt Matthy. "Ik denk het wel." zeg ik. "Heeft hij verteld over mijn eetstoornis?" vraagt Matthy met twijfel in zijn stem. Ik knik. "Dan heeft hij alles verteld." zegt Matthy. "Mat, het is echt verschrikkelijk wat Claire je heeft aan gedaan, maar ik beloof je dat ik je echt geen pijn ga doen. Als er iets is, kan je het altijd bij me kwijt." Matthy glimlacht lief naar me en geeft me een kus. "Je bent de beste Jo."

Timeskip naar 1 week later.
Ik zit in een cafe in Rotterdam. Ik ben net naar school geweest en ben nog even snel mijn deadline aan het afronden. De laatste finishing touches en mijn werkstuk is af. Ik pak mijn spullen in en ik reken mijn chocolade melk af.  Ik sta op het punt om de deur uit te lopen tot ik [alweer] tegen iemand opbots. Het meisje draait zich om. Mijn lichaam verstijfd als ik zie wie er voor me staat. Het meisje op de foto. Ze staat hier, voor mijn neus! "Hey! " zegt ze. "Uhm, hi!" Ik weet niet wat ik moet zeggen. "Ik ken jou ergens van." zegt ze en kijkt me grondig aan. "Oh ja?" zeg ik ongelovig. "Ja! Wacht, de vriendin van Matthy toch?" Hoe weet ze dat nou weer? "Ja, dat ben ik hahaha." zeg ik lachend. "Hoe weet je dat?" vraag ik. "Die foto! Duh!" zegt ze. Zij heeft die foto ook gezien?! Heeft heel Nederland die foto gezien ofzo? "Oh ja, natuurlijk hahah. Niet onbeleefd bedoeld ofzo, maar wie ben jij?" vraag ik. "Ik ben Claire de Kok." zegt ze. Shit, het is haar nog echt ook. "Heeft Matthy niks over me gezegd?" vraagt ze. "Uhm nee." lieg ik. "Moet hij iets over je zeggen dan?" zeg ik glimlachend. "Ik vertel het je buiten wel, kom je mee?"

Ik loop met Claire naar buiten." Matthy is mijn ex." zegt Claire. Ze zegt alsof ze er trots op is. Ik probeer zo geschokt mogelijk te kijken. "Echt?!" zeg ik. "Jup!" Zegt Claire.. " Matthy en ik hebben een jaar een relatie gehad. Maar ik wilde van het leven genieten. Lekker uit gaan enzo." Lekker uit gaan enzo? Van het leven genieten?! Ze heeft Mat een eetstoornis gegeven door haar drugsverslaving! "Mat vond dat niet leuk en heeft hij het uitgemaakt. Echt stom eigenlijk, had het echt super leuk met hem." zegt Claire. Jij had het misschien leuk met hem, maar hij had het zeker niet leuk met jou, denk ik bij mezelf. Claire blijft maar door praten over hoe goed en hoe leuk ze het wel niet met Mat heeft gehad. Ik walg ervan. "Hoe is het nu met Mat? Is hij nog steeds zo suf?" vraagt Claire lachend. Ik sta bijna op het punt om haar bij haar blonde lokken de grijpen en haar over de grond te sleuren, maar ik houd me in. "Oh het gaat goed met hem! We hebben het super gezellig samen!" "Spreekt hij die sukkels eigenlijk nog steeds?" "Sukkels?" zeg ik vragend. "Ja! Die vrienden van hem. Cas bijvoorbeeld, en Robin. Er heette er ook een Ronald dacht ik." "Je bedoel Koen, Rob, Milo en Raoul?" vraag ik. "Ja! Die! Ik heb hun echt nooit gemogen. Door hun is onze relatie uit, waarschijnlijk omdat ze me niet mochten, of ze vonden me te mooi ofzo." lacht Claire. "Spreekt Mat ze nog?" Deze meid heeft geen idee waar ze het over heeft. Ik weet alleen niet of ze weet dat ze nu samen wonen. Ik doe wel gewoon alsof ik van niks weet. "Weet ik niet eerlijk gezegd, niet vaak in ieder geval." lieg ik. Eigenlijk wil ik weg uit deze situatie. Ik MOET dit laten weten aan Koen. Ik heb alleen zijn nummer niet, en zijn instagram ook niet. Dat wordt een bezoekje brengen aan casa del huts. Ik probeer het gesprek zo veel mogelijk af te ronden,maar Claire gaat maar door over Mat. Maar uiteindelijk is het tijd om te gaan. "Het was superleuk om je te leren kennen uhmm.." "Jolie." Antwoord ik. "Jolie, ja,natuurlijk." zegt ze ongeinteresseerd. " Het was fijn om je te zien, maar ik moet echt terug naar huis. Ik moet mijn hond uitlaten en ik moet nog een half uur lopen naar huis. Toedels!"

Zonder wachten op mijn antwoord loopt Claire de straat uit. Ik sta nog steeds stil van ongeloof. Wat een kutwijf was dat. Arme Mat, was hij eindelijk van haar af, is ze weer terug. En ze woont blijkbaar nog in Rotterdam, shit. Ik moet nu naar Koen. Hij moet weten dat Claire weer terug is.