She's The Cursed Goddess (Self-Published)

XXXVIII: Clear Sight

Dash's Point of View

Mula kahapon at hanggang ngayong umaga ay walang tigil ang pagbuhos ng malakas na ulan. Tila nakisabay din ito sa nararamdaman naming lahat. When Mavros rushed Heshiena to the clinic yesterday, that's when the rain started to poured down.

Usap-usapan hanggang ngayon ng lahat ang tungkol sa nangyari kahapon.

Well, people being people. Ano pa ba ang aasahan ko mula sa mga ibang taong kuda nang kuda lang ang alam. Masyado nilang mahal ang pagbibitiw ng mga salitang 'di kanais-nais sa halip na alamin ang tunay na dahilan ng pangyayari.

Marahas akong nagpakawala ng malakas na hangin kasabay nito ang aking pag-iling.

Talaga nga namang may kakaibang nangyayari kay Heshiena nang magsimula ang fight examination namin. And I am pretty sure I wasn't the only one who noticed it. Tila ba'y may iniinda siyang sakit na hindi niya alam kung saan galing.

Iyan lamang ang hula ko sa nangyari sa kaniya.

She wasn't just affected by an unknown pain physically, but mentally as well. Nakauwi kahapon ng hapon si Heshiena galing sa clinic. And even Doc. Hange couldn't find anything that have caused her to faint.

Karamihan man sa mga naiisip ko ay kalokohan, pero hindi ako tanga para hindi mapansing may kakaibang nangyayari sa kaloob-looban ni Heshiena. There's something off, I am pretty sure of that. We tried to approach her last night, but we failed.

Kahit ilang katok pa ang aming ginawa, wala talaga.

Therefore, we have no other choice, but to leave her like that. Hanggang ngayon hindi pa rin siya lumalabas ng kuwarto niya. That makes us more worried. Gusto ko na siya bumalik kaagad sa dati dahil kanina pa namin nararamdaman ang mabigat at creepy na presensya ni Mavros.

Lahat kami napatingin sa labas ng cabin. Tumila na ang ulan. Subalit nandiyan pa rin ang malakas na kulog at kidlat.

"Okay lang kaya si Heshiena?" biglang tanong ni Ace sa kalagitnaan ng katahimikan.

We're here at the kitchen, eating our breakfast gloomily. Hindi man namin sinasabi, pero naninibago kami dahil wala si Heshiena. Technically, we really did notice that she's quite distant from the very beginning. But this one is different. She seem getting worse day by day.

"Seriously, Ace?" Zuki asked him in disbelief. "Obviously, she's not okay. Kagabi nga hindi siya kumain, at hanggang ngayon wala pa rin siya," malungkot niyang dagdag.

Ace shoulder was quickly to dropped. Sumunod naman ang pagbuntonghininga niya. Napunta ang aming tingin kay Chry nang umayos siya ng upo. Idinantay niya ang kaniyang dalawang siko sa lamesa. She then intertwined her hands after.

"Sometimes," panimula niya. "Ayos lang na mapahiya tayo sa harapan ng maraming tao. Because we can still prove them wrong. Para mas lalo tayong magiging matatag para sa sarili natin. Para may determinasyon tayo sa sarili na ipakita sa lahat na may kakayahan tayong makipaglaban," she commented.

Nagulat kami sa sinabi niya.

I mean, ito na ata ang pinakamahabang salitang binitiwan niya. Hindi rin ako nakipagtalo sa kaniya, kasi may punto rin naman siya. I am not totally sided with her commentary, because that's who she is. But there's also the other side of the note.

"Pero sana naman ay isipin din natin na hindi lahat katulad mo, Chry." Our eyes went straight to Blaze when he spoke. "Merong iba sa atin na kapag sobrang napahiya sa harapan ng maraming tao, iba na ang takbo ng isipan. Heshiena is clearly one of the victims of the world's cruelty―"