She's The Cursed Goddess (Self-Published)

XXV: Daughter of Eros

Chrysos' Point of View

A sigh escaped from my lips, while my eyes were still sticking at the ceiling. Ginawa kong unan ang dalawang kamay ko habang nakatitig sa kisame. I don't have the strength to get up. Dahil mas gusto ko munang magmukmok sa kuwarto ko.

I was also quick to shove the thought away. Bumangon ako ng kama at dumiretso sa bathroom upang manghilamos. Tumingin ako sa table clock at napagtantong pasado alas siyete na pala ng umaga. After breakfast na lang siguro ako maligo.

As I got outside of my room, nakita ko ang mga girls na nakasabay ko sa paglabas.

"Good morning!" masiglang bati ni Violeta.

The other girls greeted her back. Me, on the other hand, I nodded at her as a response. Si Heshiena naman ay nanatiling tahimik. Sabay-sabay kaming bumaba ng hagdan. Violeta went straight to veranda. Nkri and Blei went to the living area. They even agreed to open the T.V.

Habang ako naman ay dumiretso sa kitchen upang magtimpla ng kape. At kumuha ng slice bread. Hindi ko rin kinalimutan ang mayonnaise na gustong-gusto kong ipalaman. Nang paalis na ako ng kusina ay siyang pagpasok naman ni Heshiena.

Nagkatinginan kami sa mata. But she was quick to avert her gaze. Tahimik siyang naglakad, habang ako naman ay nilagpasan siya. Dumaan ako sa living room. Nadatnan ko pa sina Nkri at Blei na nagtatawanan dahil sa pinapanood nila.

Iniling ko na lamang ang aking ulo bago pumunta sa veranda. Muli na naman akong napailing at napabuntonghininga nang makitang tinitigan na naman ni Violeta ang kaniyang sarili sa salamin. Hindi ko na lamang siya pinansin at umupo sa bakanteng upuan.

"Want some?" I asked.

She looked at me quick before looking back to the mirror. "Later," she said with a smile on her face. Pero mabilis ding nawala ang ngiti niya dahilan para magtaka ako. "Heshiena," she mentioned the name.

"Ace and I always felt her." Tinignan ko siya habang nilalagyan ng palaman ang slice bread na dala-dala ko. "She always had this negative emotions she always carry on her shoulders. It's as if it is engraved in her heart for eternity," she shared.

I didn't disagree. Kahit na hindi ako anak ni Aphrodite, kapansin-pansin na talagang may dinadala siyang mabigat na pinagdaanan. Kapansin-pansin din sa mga kilos niya.

She's no like me. She always distance herself away from people. Though, ganoon din naman ako minsan―most of the time, I mean. Pero sumasagot naman ako kung may nagtatanong sa akin. O 'di kaya'y nakipag-usap, pero may limitasyon ang mga salita ko.

Heshiena, on the other hand, her mind always seems beyond reach.

'Yong taong palaging malalim ang iniisip. She even rarely shows emotion, except yesterday. Gotta admit, she's terrifying when she burst out in anger in unexpected way.

"Do not think of any solution, Violeta," I warned her.

She looked at me in disbelief. "But―" she tried to insist but I cut her off immediately.

"Give her time."

Namayani ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. I take a big bite to my sandwich before leaning my back to the chair. Subalit nagkatinginan na lamang kami ni Violeta nang makita naming papunta sa cabin namin ang academy director.

Pareho kaming natatarantang tumayo sa pagkakaupo't sinalubong ito sa harap ng pintuan. We heard a knock before Violeta opened the door herself.

"Good morning, Miss Aqua," Violeta greeted her.