Baby Daddy

Kabanata 7

Tattoo? Sa braso? Wala akong ganu'n.

Paulit ulit kong chineck ang dalawang braso ko. Expecting any tattoo would show up.

When did my brother got one? How does it look like? Anong sasabihin ko sa anak n'ya?

Holy molly..

“Did you had it removed because your girlfriend didn't liked it?” biglang nag salita ang bata. He's obviously so curious about it.

Girlfriend? His dad's girlfriend? He must be pertaining to Psyche.

“But I like it, Priv likes it too. Why did you removed it?”

Ramdam ko ang pagtuyo ng aking lalamunan dahilan para wala akong maisagot sa bata.

And Priv? Who is Priv?

Ang gulo gulo naman! Ba't ko ba 'to pinasok? Tito lang naman ako.

“Pres?”

Nabuhayan ako ng loob nang marinig ko ang bagong gising na boses ni Psyche.

Pumasok siya sa dining area na kinukusot pa ang mga mata. Ako ang una n'yang nakita pero ang bata ang una n'yang pinansin.

“Ang aga mo talagang nagigising. Good morning!” Lapit n'ya sa bata. She lean towards him and kiss his forehead.

I arched my brow. Reasonable bang mag selos sa bata?

“Good morning, Nial. Nag luto ka?” awkward s'yang ngumiti sa akin.

Umurong ang selos sana na mararamdaman ko nang marinig ko 'yon. Napalitan ng kilig.

Reasonable bang kiligin sa ex-girlfriend na girlfriend na ng kapatid ko?

“Yes po,” boses ng bata. Nabaling namin ni Psyche ang atensyon sa kan'ya.

Tumabi si Psyche rito. “Really? Ano naman 'yon?”

“Daddy cooked sinagang,” sagot ng bata.

Naitaas ko ang isang kilay nang mabulol ito sa pag pronounce ng sinangag. Nagtunog sinigang tuloy.

Psyche's brow furrowed too.

I smiled. “He meant sinangag. Look,” nginuso ko ang nasa mesa.

Nawala ang kunot sa noo ni Psyche at napalitan ng liwanag ang mukha n'ya. “Sinangag nga.. that's my favorite.” Kumuha s'ya agad ng plato n'ya at nag sandok.

Patago akong ngumiti.

‘I always know that's your favorite.’ tanging ang isip ko lamang ang nakarinig ng sinabi ko.

Pinagmasdan ko ang dalawa na nag dasal muna bago nagsimulang kumain. Tuwang tuwa sila sa sinangag na ginawa ko na ni hindi man lang nila napansin na umalis ako sa dining area.

I'm happy to know that Psyche- after all the years that had passed, is still the Psyche I know. Para paring bata kung umakto kapag excited. Which is very cute.

‘Whipped ka na naman angkol!’ untag ng isang bahagi ng isip ko.

Umiling ako. Ito na naman tayo sa pagiging baliw.

I sneaked out of the dining room dahil may kulang sa amin. Which is the other twin.

Alam ko na ang kwarto nila kaya confident akong nagtungo roon. I want to check the other kid. S'ya siguro 'yong grabe ang iyak kagabi kaya ito at tulog na tulog dahil sa pagod.

Tumigil ako sa harap ng pinto ng kwarto nang makarating ako. Iniisip ko pa kung bubuksan ko na ba. What if makita n'ya ako at matakot tapos umiyak na naman?

Wag nalang kaya akong tumuloy?

Pero kakain na, wala s'yang kasabay kung mamaya pa s'ya makakapag breakfast. Tsaka hindi masarap ang sinangag kapag wala kang kasamang kumain. Malungkot kaya kumain mag-isa.

Teka bakit ba ganito ang iniisip ko? Parang tanga!

Bubuksan ko ba? Balik nalang kaya ako sa dining room?

Hindi. Malaki na ako. Bata lang naman ang haharapin ko, ba't ako nagdadalawang isip? Malaki na ako. Kaya ko na-

Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang bumukas ang pinto at lumabas ang isang bata.

Ang makapal n'yang eyebrow gaya nang sa kakambal n'ya ay nag pang abot nang makita ako.

He squinted his eyes as we looked at each other.

“This is the first time you stayed this long in this house, Dad.”

Hindi ko napigilan ang sarili at napa “Ha?” ako sa bata.

Biglang nawala ang pagkakakunot ng kan'yang kilay at kumalma ang ekspresyon n'ya. He then hug me na hindi ko inaasahan.

“Akala ko po umalis ka na naman to look for mom.”