Acıları içinde büyüyen, acıları içinde yaşayan iki genç; Tolga ve Defne. Acılar içinde yaşamaya devam ederlerken en sonunda bir yol onları buluşturur. Bu yol onların yoludur, bu yol acılarının son bulacağı yoldur.
Acılar içinde başlayan hikayemize r...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sende benim kadar gerçekleri görüyorsun.."
~GİRİŞ~
Annesini toprağa gömerken bile acı çekiyordu. Bu dünyada sevdiği birisini toprağa vermek kadar acı birşey yoktu onun için. Saatler sonra bütün kalabalık dağıldı. Tek o kaldı annesinin ölü bedeninin içinde olduğu mezarın başında. Ağlıyordu, hayatında hiçbir zaman ağlamamıştı. Ama o an ağlıyordu...
Buraya kadardı. Annesinin ölü bedenini toprağa kendisi gömdü, ruhunu ise kalbine gömdü...
Artık bu koskoca dünyada sevdiği kimse kalmamıştı. Annesinin mezarının başından kalkıp mezarlığın çıkışına doğru yürürken başı eğik bir şekilde yere bakıyordu. Evet, hayatında hiçbir zaman başı eğik değildi, hep dik bir şekilde yürürdü. İlk defa başı eğik çıkıyordu bu mezarlıktan.
