Doğu ve Batı (Töre/Berdel+18)

VUSLAT 2 +18

***

Hayatım boyunca hep prens ve prenses masalları dinledim,her masalda prenses için beyaz atlı prens vardı.Hep mutlu son vardı.Ama gerçek hayatta böyle bir şey yoktu.

Ben hiç beyaz atlı prens hayali kurmadım, çünkü benim yeşil devim vardı.Beni kötülüklerden hep koruyan canım babam.Onu küçükken asker kıyafeti içinde ne zaman görsem hayran olurdum,ben küçücük bir kız çocuğu o ise yeşiller içinde bir dev.Babam , canım, sırdaşım,en yakın arkadaşım oldu hep,belkide bu yüzden hiç prens düşünmedim.Aşk farklıydı benim gözümde hep,babam için önce vatan sonra bizdik, babam hep bir çocuk annesi babası olmadan büyür ama vatansız büyüyemez derdi, annem hayatımıza girince ilk defa gördüm aşk ne demek,beni doğuran kadına hiç böyle bakmadı babam,ama Narin annem çok farklıydı onun için,yıllarca ikiside uzaktan sevdiler birbirlerini,babam ne zaman göreve gitse dik duran annem geceleri üniformasına sarılıp ağlardı, babam annem için doğru olduğunu düşündüğü şeyi yaptı,yıllarca aynı çatı altında hep uzak durdu, bazen sırf ondan uzak durmak için gittiğini duydum.Ama onun gözlerinde öyle güzel bir aşk vardı ki, insan dokunmadan bile birini böyle uzaktan sevebilirdi.Onlar birbirine belki geç kavuştu ama aşkın en güzel haliyle sevdiler birbirini.Bu yüzden bir daha onlar gibi seven kimseyi görmedim.

Vural ise çok hızlı girdi hayatıma ,ilk tanıştığımız zamanlar çok iyi, düşünceli, eğlence, beni deli gibi seven bir adam.Ona inandım,aşık değildim bunu biliyordum sadece bir aile olmak için gittim ona, Burak çok direndi,bu yüzden sürekli kavga ettik.Hiç sevmedi ama ben inandım, kardeşime sırt çevirip gittim.Bu yüzden koptuk biz,ama ne acı ki o zaman daha 16 yaşındaki kardeşim onun nasıl bir adam olduğunu anladı ben anlayamadım,yıllarca hep bir yalan a inandım,yada inanmış gibi yaptım.Çünkü biliyordum,onun beni defalarca aldattığını ama yinede gitmedim.Önce çocuklar için kaldım ama ne kadar hata ettiğimi boşanınca anladım.Başkalarına sevmiyorsa neden hala evli kalıyor diye kızarken ben o duruma düştüm.Şimdi düşünüyorumda ya çaresiz oldukları için yada sadece evlatları içinmiş, bilmeden yargılamak ne kadar kolaymış.Ama birşey den eminim,biz kadınlar çok güçlüyüz, sadece bu gücü keşfetmemiz gerekiyor.

***
Son bir saattir yatağın karşısındaki koltukta oturdum onu izliyorumdum, sadece bir kaç saat önce yaşadıklarımızı düşünüyordum.Onun bana dokunurken hissettiğim şeyleri daha önce hiç yaşamadım, evet Vural ile evliyken onunla birlikte oldum ama sadece bize dayatılan şey yüzünden,"Bu senin kadınlık görevin"duygu ve aşk yoktu.Ama şimdi çok farklıydı onu istedim,halada istiyordum,o bana dokundukça kendimden geçtim.Bu gerçekten çok acı ama kendimi ilk defa bir kadın gibi hissettim, gerçekten sevildiğimi anladım.Şimdi de içimde huzurla onu izliyordum.

Mirzan yatakta yüz üstü yatıyordu.Dışarıdan vuran ay ışığı ile esmer teni muhteşem görünüyordu.Üzerimde onun gömleği vardı.Kalktığımda nedense onu giymek istedim.Kokusu gömleğe sinmisti,ve ben bu kokuyla huzur buluyordum.Ayaklarımı kendime çektim ve çenemi koyup onu izlerken,Mirzan kıpırdanmaya başladı.Uyku sersemi birşeyler söyledi önce sonra kolunu benden tarafa attı ve birden benim yokluğumu hissedince aniden yatakta doğruldu ve,

-Asya ,nerdesin güzelim, dedi.Onun bu hali nedense hoşuma gitti.Sessizce izlemeye devam ederken telaşlı bir şekilde etrafa bakındı.Karanlıkta önce beni göremedi sonra koltukta beni görünce aniden kalkıp yanıma geldi ve önümde diz çöktü.Korkmuş gözlerle bana bakarak,

-Neyin var güzelim, neden burdasın, bir yerinmi ağrıyor, neden yanımda değilsin.Arka arkaya sürekli soru sorarken küçük çocuk gibiydi ve çok tatlı görünüyordu bu yüzden kendimi tutamadım ve gülmeye başladım.Mirzan benden böyle bir tepki beklemiyor olmalıki şaşırmış şekilde bakıyordu.Daha fazla onu meraklandırmak istemediğim için ayaklarımı yere indirip yanaklarından tutup onu öptüm.Önce gözlerini,burnunu yanaklarını ve en son dudaklarını öptüm.Mirzan başımı tuttu ve,