Duy Beni

22.Bölüm

Kanat zar zor gözlerini açmış yerinden doğrulmaya çalışsada his ettiği yoğun acı yüzünden hareket bile edememişti kafasını yana çevirdiğinde çok korkmaya başlamıştı çünkü Ekim hiç hareket etmiyordu.

Kanat : E-ekim 

Ne kadar seslensede bir türlü yanıt alamamıştı en sonun da kendini zorlayıp arabadan çıkmayı başarmıştı. Ekim ise arabaya sıkıştığı için kolay çıkaramamıştı ama sonunda sevgilisini arabadan çıkarmayı başarmış kucağın aldığı gibi yürümeye başlamıştı hiç arabada geçmiyordu 

Kanat : Dayan sevgilim. Ne olur beni bırakma 

Uzun bir süre yürümüştü ama en sonunda gücü tükenmiş yere çökmüştü ama kimse yoktu. Sonunda bir tane araba sesi duyduğunuda dikkatle Ekim'i yere yatırıp arabayı durdurmuştu yaşlı bir adam telaşla arabadan inmişti 

Kanat : Yardım edin ne olur 

Yaşlı Adam : Ne oldu oğlum size 

Kanat yaşlı adamın yardımı ile Ekim'i arabaya bindirmiş hemen yola koyulmuşlar gözünü bile kırpmadan Ekim'i izliyordu 

- Kafe - 

Herkes kafede oturmuş güzelce sohbet ederken Hazal sürekli hem Ekim'i hemde Kanat'ı arıyordu ikisininde telefonuna ulaşılamıyordu 

Orjinal : Ne oldu 

Hazal : Ya Ekim'i arıyorum ama açmıyor bir türlü 

Ayşe : Kanat'ı ara 

Hazal : Aradım ama oda açmıyor 

Melisa : Belki duymuyorlardır 

Ozan : Ya Kanat çiftliğe götürmüycek miydi belki dışarı çıkmışlardır 

Hazal : Daha sonra tekrar ararım o zaman 

Ama içi hiç rahat değildi arkadaşlıkları yıllar boyu srümemişti belkide ama gerçekten bağlanmıştı Ekim'e sadece dostu olarak değil kardeşi gibi görüyordu 

- Trafik - 

Araba trafiğe takıldığı için ilerlemiyordu bu durum Kanat'ı daha korkutmaya başlamıştı geçen her süre Ekim'in aleyine işliyordu 

Yaşlı Adam : Oğlum trafik fena kilitlendi kızcağız Allah korusun ölücek. Hasta az ileride kaldı zaten yetiştir sen hemen 

Kanat : Çok sağ olun yinede 

Ekim'i kucakladığı gibi arabadan inmiş var gücüyle hastaneye ulaşmaya çalışıyordu ama bi taraftanda ağlıyordu gözlerini bir kere bile açmamıştı ve bunu çok fazla korkutuyordu. Sonunda hastane gördündüğünde göz yaşlarıyla alnından uzunca öpüp 

Kanat : Geldik sevgilim ne olur dayan yalvarırım 

Şansmıydı yoksa kadermiydi ama geldiği hastane Neşe'nin çalıştığı hastaneydi oda bahçede arkadaşları ile kahve içerken kan içinde kalmış Ekim ve Kanat'ı gördüğünde bardağı elinden düşürdüğü anda koşmuştu 

Neşe : Kanat ne oldu oğlum 

Kanat : Neşe teyze yardım ona ne olur. Ekim 

Neşe : Gel gel hemen gel 

Dikkatlice Ekim'i sedyeye koyduktan sonra kendiside daha fazla dayanamış ve yere yığılmıştı. Neşe Kanat'a gereken müdahalenin hepsini yapmış kızından bilgi almak istiyordu ama kimse ona tek kelime bile söylemiyordu. Suna hanımada haber vermesi gerektiği aklına geldiğinde eli ilk başta telefona gitmişti ama biran onun yerine koymuştu kendini kızını o halde gördüğü andan beri gözyaşları durmuyordu böyle bir haberi telefonda almak tabiki istemezdi bu yüzden eve gider Suna hemşire önlüğü ile kapısında perişan vaziyetteki Neşe'yi görmeyi hiç beklmeiyordu 

Suna : Neşe hanım ne bu hal 

Neşe : Şey Suna hanım Ekim ve Kanat 

Suna : Ne oldu 

Neşe : K-kaza yapmışlar 

Bunu duyduğu anda gözü kararmış tam düşücekken Neşe ona sarılmıştı. İki anne birbirlerine sarılığ ağlamaya başlamışlardı çocukları için çok fazla korkuyorlardı daha fazla oyalanmadan hemen hastaneye geri dönmüşlerdi 

- Kafe - 

Hazal hala Ekim'e ulaşamadığı için çok fazla gerilmeye başlamıştı diğerleride artık bu durumdan endişe etmeye başlamışlardı. 

Hazal : Nerede bunlar ya 

Orjinal : Arkadaşlar bende gerilmeye başladım artık 

Melisa : Ya kötü düşünmeyelim diyorum ama kaç saat oldu artık

Hazal : Neşe abla arıyor 

Telefonu açtığında duyduklarından sonra dona kalmış gözleri dolmaya başlamıştı herkes kötü bir şey olduğunu anlamıştı ama kondurmak istemiylardı aslında 

Ayşe : Hazal ne oldu 

Hazal : Ekim ve Kanat kaza yapmışlar hastanedeler miş şuan 

Herkes bunu duyduğunda hastaneye koşmuşlardı Kanat'ın durumunun iyi olması herkesi rahatlatmıştı sadece yüzeysel yaralar ve ufak çatlaklar dışında durumu iyiydi  ama Ekim'in ameliyatta olması herkesi çok üzmüştü 

Ayşe : Neşe abla annemle konuştum Duru'yu kreşten almış bize getirmiş 

Neşe : Sağ olsun 

Hazal : Ameliyatın hala devam etmesi normal mi ya 

Orjinal : Biri çıkıp bir şeyde demiyor 

Suna : Çocuklar hadi siz evlerinize gidin artık 

Ozan : Arkadaşlarımızdan iyi bir haber alana kadar bir yere gitmiyoruz 

O sıra müdahale odasında uyuyan Kanat zar zor gözlerini açmıştı bütün olanları tek tek hatırladığında hızla kalkmaya çalışmış ne kadar canı yansada kalka bilmiş ve kolundaki serumu söküp koridora çıkmıştı onu gören herkes şaşırmıştı 

Suna : Oğlum neden kalktın sen 

Kanat : Ekim nerede 

Ozan : Kanat gel geri gidelim sen dinlen azıcık 

Kanat : Bir soru sordum size 

Dağhan : Sakin ol biraz 

Kanat : Sakin felan olamam Ekim nerede. Neşe teyze 

Neşe : Ameliyata aldılar durumu hakkında bir şeyde demiyorlar. Ama seninde ayakta fazla durmaman gerek gel otur şöyle 

Neşe canı çok yansada güçlü durmaya çalışıyordu kızı onu his ediyordu eğer üzüldüğünü his ederse kötü olucağını biliyordu. O yüzden dik durmaya çalışıyordu ameliyathaneden çıkan doktorunu görünce hepsi iyi bir haber bekliyordu ama doktorun yüzü hiç öyle görünmüyordu

Doktor : Geçmiş olsun

Neşe : Hocam uzatmayın lütfen kızım iyi mi 

Doktor : Çarpma sebebiyle gelişen subdural hematom yani beyin içi kanama ameliyat ile hallettik ama her ihtimale karşı uyutucaz. Ve omurgasında ciddi bir kayma söz konusu 

Neşe : Ne olucak peki 

Doktor : Uyanınca ameliyat olucak

Kanat : Ne kadar süre uyuycak peki 

Doktor : Bu artık tamamen hastamıza bağlı. Ama herşeye hazırlıklı olmanız gerekiyor 

Bunu duydukları andan itibaren hepsi resmen çökmüştü ama en çok Neşe ve Kanat