Duy Beni

33.Bölüm

Daha 4 yaşındaki br çocuğun hayatındaki en çok korktuğu insan kendi annesi olmamalıydı ama Duru çok korkuyordu onu doğrundan bu kadından 

Neşe : Kızım noldu 

Duru : Anne verme beni ona 

X : Ne annesi senin annen benim 

Derviş : Siz kimsiniz hanımefendi 

Melike : Adım Melike Duru'nun annesiyim. Hadi yürü eve dönüyoruz 

Neşe : Dur orada sakın yaklaşma 

Melike : Sen kimsinde kızıma yaklaştırmıyorsun beni kızıma 

Neşe : Kızı ya kaç aydır benimle bu çocuk bu evde yaşıyor yeni mi aklına geldi 

Onlar böyle kavga ederken Duru çaktırmadan oradan uzaklaşamaya çalışmış ama şansına karşısına Ekim ve Kanat çıkmıştı 

Ekim : Ablacım 

Kanat : Noldu prenses neden tek başınasın sen 

Duru : Vermeyin beni ona 

Ekim : Kime ablacım kim geldi 

Duru : O işte 

Beraber eve gittiklerinde Neşe ve bir kadının kavga ettiğini görmüşler ve o an anlamışlardı zaten kimin geldiğinde ne olduğunu 

Melike : Duru yeter bu kadar maskaralık yürü gidiyoruz 

Ekim : Hop hop orada dur bakalım sen 

Kanat : Bu çocuğu hiçbir yere götüremezsin 

Melike : annesiyim ben onun 

Derviş : Anneymiş 

Duru : Benim annem değil o 

Deyip Neşe'nin kucağına gitmiş boynuna sımsıkı sarılmış Melike ise şaşkınlıkla baka kalmış Duru'nun onu silmesini asla beklemiyordu o yüzden mecbur gitmek zorunda kalmıştı 

Duru : Verme beni ona anne 

Neşe : Asla vermem ben seni merak etme. Hadi gelin hep beraber yemek yiyelim 

Kanat : Rahatsız etmiyim ben şimdi 

Duru : Yaaa gel Derviş amcamda gelsin 

Derviş : Tamam 

Ekim : Sende ortağını kırmazsın her halde

Kanat : Asla 

Hep beraber içeri girdikten 1 saat sonra da Hazal ve Melisa'da gelmişler hep beraber yemek yiyorlar Duru Derviş amcasının kucağında yemek yiyor bir taraftanda Kanat abisini de besliyordu 

Melisa : Ooo baksanıza şunlara 

Kanat : Girmeyin aramıza dimi prenses 

Duru : Evet girmeyin 

Ekim : Bak sen şunlara ya 

Akşam güzelce vakit geçirirler Ekim duruyu yatırırken Kanat ve Neşe'de terasta kahve içiyorlar bir taraftanda dertleşiyorlardı 

Kanat : Merak etme Neşe teyze Duru'yu alamaz 

Neşe : Umarım oğlum. Hayat çok garip 

Kanat : Neden 

Neşe : Daha düne kadar seni kızımın yanında görmek bile istemiyordum şimdi ise ailemin bir parçası oldun oğlum

Kanat: Bazı hatalarım oldu evet