0543*******: Hallettiniz mi cesedi?
0543*******: Dikkatli olun, yakalanmayın.
Beril: eskimedi mi bu aminakoyim
Kendi kendine yaşamaya çalışan, deli dolu bir kız olan Beril, telefonuna gelen mesajlardan sonra kendini bir çıkmazın içinde bulur. Her...
Sakince, bana doğru çemkiren kadını uyaran polise şirince gülümsedim. Neymiş oğlunun pipisi incinmişmiş.
Yolumda durmasaymış o da amk!
"Ya ne sakin olacakmışım be! Benim küçük oğluşumun-"
Dudaklarını büzerek konuşan, boyamaktan keçeye dönmüş siyah saçlarını tepeden topuz yapmış Arda'nın annesinin lafını keserek araya girdim.
"Küçük oğluş derken hangisi acaba teyzeciğim?"
Kadın başta durdu. "Teyze mi?!" diye çemkirdiğinde bu sefer neyden bahsettiğimi anlamış olacak ki nefesini tuttu. Anlaşılan küçük oğluş derken pipiyi kastettiğimi anlamıştı.
Yanımda kızların gülmemek için kendilerini kasarak homurdandığını gördüğümde bende aynı şekilde gülmemek için dudaklarımı dişledim.
"Beril sende karakolda olduğunu unutma lütfen kızım."
Mahallemizin sıcak sakinlerinden biri olan Halil amcaya gülümseyerek başımı salladım.
"Çağırın şu kızın ailesini. Onlarla görüşmek istiyorum. Bu nasıl bir hadsizlik!" diyen kadınla derin bir nefes alıp elimi saçlarımdan geçirdim.
Babam nasıl gelsindi şimdi?
Telaşlı bakışlarımı Halil amcaya çevirdim. O da aynı şekil gözlerinde bir hüzünle bana bakıyordu.
"Tabii ailende dayanamaz senin gibi bir kızları olmasına" diyerek yüzüme bağıran kadını yanındaki eşi durdurmaya çalışmıştı.
Haklıydı değil mi?
Ama babam tekerlekli sandalyede olduğu için gelemezdi. Babam vardı benim. Beni çok seven bir babam vardı.
Öfkeyle dolan gözlerimi karşımdaki kadına çıkardım. "Siz ne hakla benimle böyle konuşursunuz! Kim olduğunuzu sanıyorsunuz siz!?"
Bizde saygı bir yere kadardı. Oğlak burcu olan bana, özellikle bir yere kadardı.
"Velisi, hiç kimsesi yok mu? Attıracağım bu kızı içeri!"
Ellerimi sıkı sıkı yumruk yapmışken gerilen bedenimi saran bir kol hissettim.
"Şşht. Sakin ol öfkeli civciv." Kulağımdaki kalın erkek sesi ile ruhum bedenimi terk etmeye başladı.
Mavi gözlerimi, sol tarafımda omzuma kafasını koyan Yiğit'in gözlerine çevirdim.
"Civciv ne be, kıro musun?"
Bende aynı onun gibi fısıldıyordum. Sesime gülümsedi hafifçe fakat bunu sadece ben görebilmiştim.
Anında ciddileşen siması herkesi altına işetirdi.
Karşımızdaki aileye döndü. Arda burada yoktu hastanede olmalıydı.
Adam ve kadına doğru sert bakışlarını atarken adamın üstünde durdu bakışları.
"Siz bir dışarı gelin meseleyi aramızda halledelim"
"Yalnız beyefendi böyle istediğiniz gibi götüremezsiniz insanları. Siz kimsiniz?"
Yiğit bakışları ile konuşan polisi susturduğunda karşıdaki Arda'nın babası konuştu.
"Biz şikayetimizi geri çekiyoruz."
Yanındaki kadın kocasına döndüğünde adam onu umursamadan hızla işlemleri yaptı ve birkaç dakika içinde kadının elini tutarak gözden kayboldu.
Bende diğer herkes gibi şaşkındım.
Daha sonra Yiğit polislerle gülüşerek bir şey konuşup yanıma geldi.
Elimden tutarak beni dışarıya çıkarttığında, temiz hava yüzüme vurduğu an ağzımı araladım. "Hey, beni nasıl buldun? Ayrıca adam niye anında şikayetini geri aldı? Bi de sen mafya değil misin, karakola nasıl girdin?"
Ağzıma kapanan koca elle sustum. Sırıtarak beni izleyen Yiğit'e kaşlarımı çattım.
"Bi sakin ol önce güzelim. Bak böyle nefes alınıyor."
Diyerek burnundan nefes alıp ağzından vermeye başladı.
Bu görüntü ile karnına gevşek bir yumruk attım. Benimle dalga geçiyordu aklınca. "Yavaş be kızım! Hep şiddet hep şiddet."
