0543*******: Hallettiniz mi cesedi?
0543*******: Dikkatli olun, yakalanmayın.
Beril: eskimedi mi bu aminakoyim
Kendi kendine yaşamaya çalışan, deli dolu bir kız olan Beril, telefonuna gelen mesajlardan sonra kendini bir çıkmazın içinde bulur. Her...
Yorum yapmayana yb yok!! Umarım bölümü beğenirsiniz iyi okumalar cigerleriiim 💓💓
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Yollar altımızda akıp giderken Yiğit'in ciddi bir şekilde önündeki yolu izleyen yüzüne baktım. Uzun parmakları direksiyonu kavramış dururken konuşup konuşmama konusunda kararsızdım.
Arabaya bindiğimizden beri tek kelime etmemiş nereye gittiğimizi bilmeden beni peşinde sürüklemişti.
Hayır yani öldürecek falansa haber versin bari aq.
E konuş o zaman, diyen zihnimdeki sese hak vererek nasıl konuşma başlatacağımı düşündüm.
"Dayıoğlu adam öldürme işleri nasıl gidiyor?" Yok bu çok saçma oldu başka bir şey deneyelim.
"Gerçekten zeytinin kendine has bir tadı var bili-" Ben zeytin sevmem ki?
Of! Biraz daha düşünsem kafayı yiyeceğim bir noktadaydım. Hem beni niye uğraştırıyordu ki? O konuşsun bir kere de!
Derince bir kez daha ofladığımda güldüğünü duydum. Başımı hızla ona doğru çevirdiğimde gülmemek için dudaklarını dişlediğini gördüm.
"Hayırdır niye kendi kendine konuşup of'layıp duruyorsun zeytin güzeli?" diyerek gözlerini hafifçe birkaç saniye bana çevirdi. Sesli konuştuğumu anladığımda gelen utançla konuyu değiştirmeye çalıştım.
"Hıııh! Nasıl benim tarafıma birkaç saniye gözlerini kaydırırsın? Yoldayız yolda! Çok günah çok, ya kaza yapsaydın??"
Yine güldüğünü görmemle üstümdeki beyaz montun koluna kafamı gömdüm.
Yok olmayı bile dilerdim şu an.
"Ya kızı-" Bana bir şey demek üzere ağzını araladığında bir telefon sesi arabanın içini doldurdu.
Kendi direksiyonda olduğu için telefonu ben elime aldım. "Kim arıyor?" dediğinde ekrandaki yazıya baktım. "Yabancı numara."
Bakışlarımı tekrar onun yüzüne çevirdiğimde hızla direksiyonu kırarak arabayı yolun kenarına çekti. Telefonu elimden alarak arabadan indiğinde kaşlarım çatıldı.
Hissediyorum, ekşın geliyor!
Öfkeli bir bağırışma yaşadıktan arabaya geri bindi. Yüzüme bakmıyor, burnundan soluyordu. Bir anda bağırarak direksiyona sert bir yumruk attı. Ben yerimden bir anda sıçradığımda bakışları bana döndü. Varlığımı hatırlar gibi bir anda sakinleşti.
"Beril soru sormanı istemiyorum, bir yere gitmemiz gerekiyor ama zerre güvenli bir yer değil. Seni eve bırakmak isterdim ama belki en fazla 10, bilemedin 15 dakikamız var. O yüzden bana güven tamam mı?" Lafını kesmeden ben onu dinlerken o da bir yandan konuşup bir yandan arabayı çalıştırmıştı.
