De nachtwandeling

Weet je nog?

Matthy's POV:
Als Milo niet zo goed had opgelet, waren we nu dood geweest.
Gelukkig wist hij dat iets naar ons keek.
De tijger heeft ons gevonden.

Ik sla alle bochten om die Milo maakt.
Ik hoor aan zijn ademhaling dat hij pijn heeft.
Arme Milo.
Achter me hoor ik de tijger hijgen.
Ik ben helemaal doorweekt door de regen.
Milo ook. Ik hou zijn natte shirt vast.
Het is onmogelijk dat wij harder kunnen rennen dan de tijger, maar waarom heeft 'ie ons nog niet ingehaald?
Milo slaat weer een bocht om.
"Oh mijn god- Miel." Hijg ik, nog steeds rennend.
Daar is het pad. Het grote zandpad.
We waren inderdaad in de gevaarlijke jungle.
De tijger rent abrupt af en brult ons nog na.
Ik vind het nog steeds raar dat 'ie ons niet heeft gepakt. Kan dat beest niet rennen of zo?
Milo rent het zandpad over, de veilige jungle in.
Hij blijft nog een eindje doorrennen, tot hij zeker weet dat we veilig zijn.
Op zijn knieën valt hij neer naast een boom.
Hij is aan het hyperventileren.
"Miel?" Ik ga naast hem zitten. "Milo, ademen."
Hij zoekt naar grip, naar iets om te pakken.
Hij kijkt verschrikt om zich heen, op zoek naar lucht.
"Milo." Ik pak zijn schouders. "In en uit ademen."
Milo begint iets rustiger te ademen, met tranen in zijn ogen.
Hij volgt mijn advies. Rustig ademt hij in en uit.
Gelukkig is het hyperventileren over.
Milo pakt mijn arm en ademt nog een keer goed.
Dan begint hij eindelijk te praten.
"Ik kan niet meer, Matt." Zegt hij schor.
Bedroefd kijk ik hem aan. "Dat maakt niet uit."
Hij glimlacht naar me, met tranen in zijn ogen.
Ik knijp in zijn schouder. "We wachten op hulp."
Ze kunnen niet ver weg zijn.
We zijn in het veilige gebied.
We zijn veilig.

Milo leunt met zijn hoofd tegen de boom.
Zijn ogen zijn gesloten, zijn hand op mijn arm.
Hij heeft één knie opgetrokken, de andere ligt languit op de grond.
Ik zit op m'n reet naast hem een takje uit elkaar te halen. Ik voel de warmte van Milo zijn hand.
Zouden ze ons al aan het zoeken zijn?
Hoe laat zou het zijn?
Ik pak de camera en begin te filmen.
"Hoi." Fluister ik tegen de camera. "Ik ben hier met Milo." Ik richt de camera op slapende Milo.
"Hij slaapt."
Het takje gooi ik weg. "We zijn verdwaald."
Dan zet ik de camera weer uit.
Alle beelden worden gelijk naar de laptop gestuurd, die in de hut ligt.
Ik hoop dat ze het doorhebben.

Milo gaat overeind zitten en schuift dichterbij.
"Weet je nog dat we naar de zonsondergang aan het kijken waren?"
Ik kijk hem aan. "Ja." Ik voel dat ik rood word.
"Je zei dat je aan me dacht. Wat dacht je?" Milo kijkt me aandachtig aan.
Ik friemel met een nieuw takje. "Weet ik niet."
Milo lacht. "Weet je wel."
Ik snuif lachend met mijn neus. "Gewoon."
"Gewoon?" Milo geeft me een stootje.
"Aan hoe je eruit ziet in de zomer, zo lief." Zeg ik zachtjes.
Milo blijft stil.
Ik draai mijn hoofd naar hem toe.
Hij kijkt glimlachend naar de grond.
"Maar- het is.." Ik blijf maar gewoon stil.
Milo pakt ook een stokje. "Weet je nog toen we onze tanden aan het poetsen waren?"
Ik knik. "Ja."
Hij zucht. "Weet je waar ik aan dacht?"
Oh mijn god.
"Nee." Zeg ik maar gewoon.
"Aan jou. Aan hoe je eruit ziet in de zomer." Milo glimlacht naar me.
Wat moet ik zeggen?
Ik laat me op zijn schouder vallen.
"Kan je al weer lopen?" Vraag ik.
Milo gooit het stokje weg. "Denk het wel."
Ik sta op en trek hem omhoog.
"Laten we naar huis gaan, dan." Zeg ik.
Milo haalt diep adem en we beginnen te lopen.
Nu wel de goeie kant op.

Na 20 minuten lopen, heb ik een beetje door waar we zijn.
We zijn bij de olifanten, bij het stuk waar de tarantula op mijn voet zat.
"Miel." Ik stop met lopen. "We zijn bij de olifanten."
Milo kijkt om zich heen. "Oja, ik zie het."
Ik denk goed na. Ik heb geen flauw idee waar we heen zijn gegaan met de gids.
"Weet jij nog waar we heen waren gegaan?" Vraag ik.
Milo schudt zijn hoofd. "Ik gok naar links."
Ik bijt op de binnenkant van mijn wang.
Dan loop ik naar links.
Als we nu niet goed gaan, kunnen we weer helemaal opnieuw beginnen.

Het is nu helemaal licht. Het zonnetje schijnt en de vogels zijn al aan het fluiten.
Het zal wel 8:00 zijn, ofzo.
Misschien is Raoul al wakker.
Ik kijk naar de grond, naar mijn voeten.
Mijn schoenen zijn helemaal vies en nat.
Milo zet zijn voet bijna neer op een plantje.
"WACHT!" Ik duw hem naar achter.
"Wat de fuck, Matt?" Milo kijkt me vragend aan.
Ik wijs naar het plantje.
Het is zo'n plantje waar de gids ons voor had gewaarschuwd.
"Oooh." Milo kijkt naar het plantje.
"Ging bijna fout." Ik zucht en loop weer verder.
Ik blijf naar de grond kijken.
"Ik kijk wel naar de grond, wijs jij de weg maar."
Milo knikt en kijkt om zich heen.
Ik hoor een riviertje stromen. Een waterval.
Mijn hoofd schiet omhoog en ik kijk haastig om me heen.
Milo kijkt me aan. "Wat hoor je?"
Ik draai mijn hoofd zijn kant op. "Waterval."
Hij fronst. "Wat is daar zo bijzonder aan?"
Ik sla mijn hand voor mijn hoofd. "De waterval, Milo. Bij onze hut! Ik hoor hem."
Ik begin in de richting van het geluid te lopen, met Milo achter me aan.

"Huh." Ik focus. "Waar is het nou?"
Milo stopt hijgend naast me. "Jezus, Matt."
Ik luister nog een keer goed. "We zijn ervan weggerend."
Milo zucht. "Godverdomme."
Ik zucht ook en loop maar gewoon rechtdoor.
Misschien heb ik het me gewoon verbeeld.
Toch hou ik mijn oren gespitst.
Misschien heb ik nog een kans om thuis te komen.

Uitgeput draai ik in het rond.
Ik weet niet meer waar ik ben.
Milo loopt naast me, gelukkig.
1 dag zonder eten en water. Ik kan niet meer.
Ik dacht echt dat we dichtbij waren.
"Het kan niet ver weg zijn." Zegt Milo.
Ik haal diep adem. "Dacht ik ook."
Milo blijft stil.

We zijn een tijdje stil.
We lopen alleen maar rechtdoor, niet links, niet rechts.
Als twee mietjes.
Soms hoor ik Milo nog even zuchten.
"MILO!"
Ik stop met lopen. Hoorde ik dat goed?
"Matt, wat hoor je nu weer?" Milo kijkt me bezorgd aan.
"Ssst." Ik focus me op het geluid.
"MATT, MILO!"
Oh. Mijn. God.
"Milo, het is Raoul." Ik grijp zijn arm. "Ze zijn aan het zoeken, Miel."
Milo glimlacht. "Je maakt een grap."
Ik schud mijn hoofd. "Ze komen ons redden."

1144 woorden

————
Sorry, dit hoofdstuk duurde heel lang🤭
Ik had t een beetje druk.
Ook dit weekend, heb ik het weer heel druk :(
Morgen Frans toets
Vrijdag Duits
Maandag Bio

Kut school.
Ik ga proberen meer te schrijven, maar kan niks beloven!
Groetjeeess❤️