De nachtwandeling

De nacht

Milo's POV:
Ik voel weer dat Matt naar me kijkt.
Mijn buik slaat op hol.
Snel kijk ik naar de zonsondergang, om het te verbergen.
Het is mooi, rustgevend.
De waterval voor mijn neus maakt het nog mooier.
Matt ook.
Ik zit hier met Matt.
Matthyas het Lam.
Godver, wat ben ik aan het doen?
Ik spoel al mijn gedachtes weg en haal diep adem.
"Mooi." Zeg ik opeens.
Matt kijkt me vragend aan. "Wat?"
Ik haal mijn schouders op. "Dit."
Matt lacht. "Dit?"
Ja, Matthy. Dit. Dit alles.
Dat we op vakantie zijn, dat we dit mee mogen maken.
Dat ik hier samen met jou zit.
"Ja, de lucht." Zeg ik maar.
Matt zucht opgelucht. "Ja."

Het is nu echt donker. Geen idee hoe lang we bij het meer hebben gezeten.
Mijn gedachtes staan op ontploffen.
Wat ben ik raar bezig.
Matt zei dat hij aan mij dacht.
Wat dacht hij dan?

We lopen de houten trap op en lopen naar binnen.
In de badkamer poetsen we onze tanden.
Ik kijk in de spiegel.
Matt heeft zijn haar een beetje nat gemaakt, geen idee waarom.
Zijn haar zit in de war.
Opeens krullen zijn mondhoeken omhoog.
"Nu zit jij te kijken, Milo." Lacht hij zacht.
Ik spuug mijn tandpasta uit. "Nee, joh."
Matthy doet hetzelfde en spoelt zijn mond.
Dan kijkt hij nog een keer naar me in de spiegel.
Hij geeft me een schouderklopje en loopt naar onze slaapkamer.
Ik was mijn gezicht en loop dan ook naar de kamer.
Matt ligt op zijn zij, op zijn telefoon.
Ik ga liggen en kijk zuchtend naar het plafond.
"Ik ga sowieso niet kunnen slapen." Zeg ik.
Matt doet zijn telefoon uit. "Ik ook niet."
We kijken allebei naar het plafond.
"Laten we het toch maar proberen." Matt draait zich om, met zijn gezicht naar me toe.
Ik doe hetzelfde. "Slaap kunnen we wel gebruiken."
Matthy lacht en begraaft zijn hoofd in zijn kussen.
Dan sluit hij zijn ogen.
Ik glimlach en draai me weer naar het plafond.
Ik ga echt niet slapen door die hitte.

We zijn vroeg gaan slapen.
Ik hoor de andere jongens twee uurtjes later pas naar bed gaan.
Ik zucht en sluit mijn ogen.
Het helpt toch niet. Ik val niet in slaap.
Ik hoor weer geluiden buiten.
Gefocust luister ik. Ik ben zo nieuwsgierig.
Ik hoor dat Matthy beweegt.
Hij steunt op zijn ellebogen en luistert aandachtig naar wat er buiten gebeurt.
Dan ontmoet ik zijn ogen.
"Hoi." Zegt hij met een schor stemmetje.
"Hoi." Zeg ik terug. "Interessant, hè?"
Matt knikt lachend. "Ik kan weer niet slapen."
Ik zucht en ga rechtop zitten. "Hetzelfde."
Mijn gedachtes gaan nu echt te ver, maar het floept er gewoon uit.
"Laten we de jungle in gaan." Zeg ik.
Matt blijkt niet te schrikken. Hij gaat rechtop zitten.
"Echt? Wil je dat doen?"
Ik knik langzaam. "Ja. Ik durf wel."
Matt gooit zijn benen over de bedrand en doet schoenen aan.
Dit wordt spannend.

"Flesje water, voor de zekerheid." Fluistert Matt.
Ik knik en doe zachtjes de deur open.
Matt sluipt voor me uit de trap af, terwijl ik de deur weer sluit.
We staan nu bij het meer.
Gaan we dit echt doen?
Matt kijkt me aan. "Doen we het?"
Ik knik en pak zijn schouder. "We doen het."
Samen lopen we het donkere bos in.
Zonder telefoons, zonder zaklamp.
Alleen met een flesje water en een camera.
We hebben eigenlijk geen doel. We gaan gewoon lopen.
Best dom, eigenlijk.
"Matt, we moeten niet teveel geluid maken. Het huisje van de gids is dichtbij." Fluister ik.
Mijn handen zweten en mijn handen trillen.
Ik ben stiekem heel erg bang.
Straks steekt de tijger toch over, of loop ik tegen de zwarte panter aan.
Matt doet de camera aan en begint te praten.
Ik luister niet naar wat hij zegt.
Ik luister naar wat er in de jungle gebeurt.

Matt is even gestopt met filmen.
"Ik ga wel filmen als er iets spannends gebeurt."
Ik knik en focus me op de geluiden om me heen.
Ritselende bosjes, soms een schreeuwend vogeltje.
Opeens hoor geritsel in de bosjes recht naast me.
Mijn ogen staan wijd.
"Matt, lopen." Zeg ik. "Lopen, lopen."
We versnellen onze pas.
Ik heb geen idee wat er in die bosjes zat, maar ik heb ook geen zin in een doodervaring.
Matt pakt de camera erbij en filmt achter ons.
Ik kijk in het licht van de camera.
Daar is 'ie weer.
De zwarte panter.

Ik ga rustiger ademen en stop met lopen.
"Jezus." Ik zucht. "Ik denk dat is die tijger."
De panter loopt naar ons toe en begroet ons.
Kort daarna loopt hij weer weg.
Gelukkig.
"Oké, we gaan maar weer." Ik kijk de panter na en begin weer te lopen.
Matt zet de camera weer uit en gaat dichter bij me lopen.
Ik hoor vogels wegvliegen en krekels tsjirpen.
Het is zo mooi hier.

Matthy pakt mijn pols vast.
"Miel." Fluistert hij.
Ik sta stil. "Wat is er?"
Hij knijpt in mijn pols. "Ik hoor iets. Het is niet de panter."
Ik hou mijn adem in. Nee. Nee. Nee.
"Heel stil." Ik gooi Matthy in mijn armen en ik maak me klein. "Heel stil zijn." Herhaal ik.
Om ons heen hangt een sensatie.
Ik hoor takjes breken.
De tijger is hier.
"Matt, langzaam weglopen. Niet je hoofd wegdraaien." Fluister ik.
Met de blonde jongen in mijn armen loop ik langzaam achteruit.
Het probleem is, dat ik niks kan zien.
Ik weet niet waar de tijger is.
Ik weet niet wanneer we aangevallen worden.
Is het wel een tijger?
Matt knijpt in mijn arm. "Miel, hij komt dichtbij."
Ik versnel mijn pas en trek Matt met me mee.
De tijger maakt knorrende geluiden. Hij gromt.
Het is tijd om te rennen. We gaan dood.
"Matt, we moeten rennen." Fluister ik.
Matthy pakt mijn hand nu vast.
"Als je maar bij me blijft."
Ik knijp in zijn hand. "Ik laat je niet los."

Mijn benen gaan te snel.
Ik zweet me dood.
Ik en Matthy rennen door de jungle.
Achter me hoor ik gegrom en gebrul.
De tijger is boos.
Heel erg boos.

1029 woorden

————
Ik hoop dat ik ergens vandaag nog iets ga posten, maar ik heb zo een wedstrijd en maandag een toets, dus ik denk niet dat het snel komt😔
Ik ga mn best doen!🫶🏻