De nachtwandeling

De rivier

Matthy's POV:
Ik hou Milo zijn hand stevig vast.
Milo rent harder dan ik, dus hij trekt me een beetje mee.
"Matt, ik ga zo random naar links!" Schreeuwt hij.
Ik knijp in zijn hand en maak me klaar.
Opeens slaat Milo linksaf. Ik bots tegen hem aan en we beginnen gelijk weer de rennen.
De tijger is rechtdoor gegaan, maar die komt er straks achter dat we er niet meer zijn.
"Hij is weg." Hijg ik.
Milo blijft rennen. "We moeten terug."
Ik pak mijn camera en zet hem aan.
Het bos wordt verlicht door de lamp op de camera.
"Wat de fuck? Waar zijn we?" Vraag ik.
Milo staat eindelijk stil en kijkt om zich heen.
Er staat een hele grote boom, maar om ons heen hangen alleen maar lianen.
"Matt, we moeten de boom in." Zegt Milo opeens.
"Wat?" Ik richt de camera op Milo.
"We moeten de boom in. Dat beest komt zo weer terug." Herhaalt Milo.
"Maar... spinnen en slangen?" Zeg ik zacht.
Milo pakt mijn schouders. "Beter dan tijger."
Ik knik en loop naar de boom.
Milo geeft me een zetje, waardoor ik in de boom beland.
Hij komt achter me aan, terwijl ik de takken om me heen verlicht met de camera.
"Zie je, geen slang of spin." Milo gaat naast me zitten.
"Nog niet, nee." Ik zucht en kijk naar de plek waar we de tijger voor het laatst gezien hebben.
Dan doe ik de camera uit.

We zitten nog geen 10 minuten in de boom en ik hoor gebrul verderop.
Dat is de tijger.
Mijn handen zoeken die van Milo.
We bewegen niet. We zitten doodstil in de boom.
Het gekraak van takjes komt steeds dichterbij.
De bladeren ritselen.
Ik knijp weer in Milo zijn hand.
We houden onze adem dicht.
In de boom zitten we veilig. De tijger kan ons misschien wel ruiken, maar hij kan ons niet zien.
Dat komt door de bladeren.
Ik hoor de tijger zachtjes grommen.
Dan loopt hij weer verder.
Ik adem uit, zonder te merken dat het geluid maakt.
Milo knijpt in mijn hand.
Ik sla mijn hand voor mijn mond.
Heeft de tijger me gehoord?
De tijger staat stil, dat hoor ik.
Hij loopt terug en snuffelt in het rond.
Verderop kraakt er een takje. De tijger draait zich om en rent weg.
Opgelucht laat ik Milo los.
"We moeten hier weg." Fluister ik. "Nu."
Milo springt zachtjes uit de boom en ik volg hem.
Ik spring op de grond en verlies mijn evenwicht, maar Milo vangt me op.
Voor een tijdje staan we stil naar elkaar te staren.
Ik voel dat ik zweet, dat ik trill.
"Uhh- laten we.." ik schuifel met mijn voeten.
"Ja." Milo draait zich om.
Ik voel dat ik rood ben geworden. Gelukkig is het donker.
Samen lopen we in stilte weg van de boom, in de hoop dat we onze hut vinden.

Een uurtje lopen en we zijn nog niet echt ver.
We lopen bij een waterval. Hier zitten altijd wel dieren.
"Miel, hier moeten we echt niet zijn. 'S nachts gaan hier allemaal beesten heen om te drinken."
Milo kijkt om zich heen. Hij kan niks zien.
Ik schijn hem bij met de camera.
"Waar de fuck zijn we?" Milo draait alle kanten op.
Ik film de grond.
Voetstappen. Ik hoop dat ze van de zwarte panter zijn, want ze zien er heel vers uit.
"Miel.." ik film de pootafdruk.
Milo gaat naast me staan. "Dit meen je niet."
Hij draait zich weer om en ik film hem.
"Kan ook van de zwarte panter zijn." Zeg ik.
Milo zucht. "Ik hoop het."
We hebben geen richtingsgevoel. We kunnen niks.
"Ik wil hier nu weg." Zeg ik. "Het voelt niet veilig."
Milo kijkt naar de rivier die langs ons stroomt.
"We moeten de rivier oversteken." Zegt hij.
Ik schrik. "Wat? Hoe wil je dat doen? Krokodillen, piranha's?"
Milo knijpt een oog dicht. "Springen."
Ik kijk naar de afstand van het riviertje.
Het is mogelijk.
"Met een stok, dan." Zeg ik.
Milo knikt en kijkt naar boven. "Een liaan."
En daar hangt het. Een liaan.
Best gek, alsof ik in een film zit.
Wonder boven wonder hangt er opeens een liaan boven mijn hoofd, alsof 'ie er net hangt.
Raar.
"Nou." Ik richt de camera op Milo en dan op de liaan. "Moet ik eerst?"
Milo haalt zijn schouders op. "Wat je wilt."
Ik geef hem de camera en neem een aanloopje.
Mijn voeten zetten af en ik hang aan de liaan.
Het is geen breed riviertje. Al snel ben ik aan de overkant, met beide voeten op de grond.
Milo moet het met één hand doen. Hij heeft de camera vast.
Ik hoop dat dit goedkomt.
"Milo, voorzichtig." Zeg ik als hij zich omdraait.
"Ik ben zo aan de overkant." Hij begint te rennen.
Met één hand grijpt hij de liaan, terwijl hij filmt.
Onder hem, in het water, verschijnt er een reusachtige bek. Van een krokodil.
"Holy shit!" Milo belandt bij mij aan de overkant.
Niet op beide voeten.
Hij is op zijn rug beland.
De krokodil staart ons vanuit het water aan.
Ik pak Milo zijn hand en trek hem omhoog.
"Gaat het?" Vraag ik terwijl ik de krokodil aanstaar.
"Ja, we moeten weg." Zegt Milo haastig.
Voordat de krokodil de kant opkruipt, trekt hij me mee.
"Milo, we moeten uitkijken waar we heengaan!" Roep ik.
Ik schijn de camera achter me. De krokodil heeft het al opgegeven.
"Milo- Milo, hij is weg." Zeg ik buiten adem.
Milo stopt met rennen en kijkt naar zijn omgeving.
Ik leg mijn arm op zijn schouder.
"We komen er wel."
Ik weet verdomd goed dat ik dood ga in een jungle.

953 woorden

————
Veels te kort hoofdstuk, sorry.
Ik had t een beetje druk vandaag hahaha
Morgen na school heb ik eindelijk weer tijd om te schrijven (moet wel Duits leren maar is niet heel moeilijk hahah)
Dus tot morgennn!🫶🏻