Çabuk Polisler Gelmeden!

VIII. Bölüm

Sabaha doğru uyuyakalmışım. Beni uyandıran kişi Jeffrey oldu.

"Çözmemiz gereken büyük bir mesele var."

Hemen yanımda uzanmış fısıltıyla konuşuyordu. Bana bakmıyordu.

"Jeff."

"Ne?"

"Başıma dert açma benim. Depoda her ne olduysa bilmek istemiyorum. Arkadaş olduğumuz için sana yardım etmeye çalıştım ama benden daha fazlasını bekleme."

"Depoda birini gördüm. Yalnız değildi Ted, öğrencilerden biri vardı yanında."

"Umrumda değil."

"Ona vuruyordu."

Üstümüzdeki yorganı bir tekmeyle yana savurdum. Burada Jeffrey' nin saçmalıklarını dinlemeye niyetim yoktu. Ben tam kapıyı aralamışken Jeffrey seslendi.

"Theodore Robert Bundy.
Yüzyılın en büyük korkağısın."

"Jeffrey Lionel Dahmer.
Sen de bir ucubesin."

İkimiz de yumruklarımızı sıkmışız, ikimiz de birbirimizin yüzünü dağıtmayı düşünüyoruz. Ama birinin bunu başlatması lazım. Görevi ben üstleniyorum. Jeffrey' nin üzerine yürürken "Bu okula bir yıl daha katlanıp sonra defolup gideceğiz. Neden uğraşıyorsun ki? Kahraman olunca herkesin seni sevmeye başlayacağını mı sanıyorsun?" diyorum.
Onun zaafı bu. Belli etmekten kaçınsa da insanların sevgisini kazanmak istiyor. Hiç şansı yok, bahsettiği şu adamı yakalasa bile onu değil beni kahraman ilan ederlerdi.
Bir kavga başlatmak üzere olduğumu hatırlıyorum.

"Lisedeki o sarhoş tuhaf çocuk damgasından ne yapsan kaçamazsın."

Ve ikimizin de beklemediği bir şey yaşanıyor.

Kapı sertçe açılıyor ve içeri güneş gözlüklü acayip bir tip damlıyor. Geçen gün kendinden "Rodger" diye bahseden çocuk bu.

Telaşlı bir hali var. Bir bana bir Jeffrey' e bakıyor.

"Dün gece sizi gördüm."

Sesini ancak bizim duyabileceğimiz kadar alçaltarak,

"Ucube ve yıldız öğrenci bir arada." diyor.

"Beyler burada bir şeyler dönüyor ama tahmin ettiğim gibi değil. Önce sizin depoda şey yaptığınızı düşündüm. Sizi gözetledim."

Rodger bizi görmüş.

"Arkadaşının yaralı olduğunu fark ettiğimde olayı anladım. Çünkü zekiyim."

Rodger sik kafalı bir narsisist.

"Siz ikiniz kavga ettiniz ve şimdi de ediyorsunuz. Ne için? Bu ucube senden bir şey mi aşırdı?"

"Ne?"

"Yoksa seni taciz mi ediyor?"

Kahkaha atmak istiyorum. Ya da Rodger' ı yumruklamak. Fark etmez.

"Jeffrey ve benim aramda hiçbir şey yok. Ne kavga ne de aşk."

"İnandırıcı değil."

"Ben..."

Jeffrey konuşmaya dahil olmaya karar veriyor nihayet.

"Ben her işe burnunu sokan piçlerden hoşlanmam. Şimdi bir tercih yap. Burada kalıp bizi rahatsız etmeye devam edebilirsin ya da o güzel yüzün dağılmadan gidersin."

Rodger diklenecek gibi durmuyor. Biz de ona kötü kötü bakmaya devam ediyoruz. Pes ediyor.
Rodger hakkımızda bir yığın şey söyleyecek diye düşünüyorum. Tüm imajım, yıldız öğrenci hayatım tamamen battı.