Sikik 2020 yılı şerefine yeni bölüm yazmaya karar verdim!
Jeffrey' i kimse görmeden yatakhaneye kadar taşıdım. Aramızdaki boy farkı ve pek de cüsseli olmadığımı göz önüne alırsak bu çaba takdir edilmeye değerdi.
Önce Jeffrey çok fazla kan kaybetmiş mi diye bir baktım. Kafasına darbe almış ama belli ki bunu yapan kişinin niyeti onu öldürmek değilmiş. Tanrıya şükür...
Revirden sargı bezi çalmayı falan düşünüyorum. Jeffrey' i olduğu gibi yatağına yatırıp ertesi sabah diğerleri onu görene kadar ölü taklidi yapmayı düşünüyorum.
"Yemin ederim benim olan bitenden haberim yok."
Müdüre ve polislere bunu söyleyeceğim.
"Zaten fazla yakın değildik. Onu tanımıyorum." diyeceğim.
Ve bana inanacaklar. Sonra da olayın üstünü kapatacaklar çünkü okulun itibarı her şeyden önemli.
Jeffrey için kimse kılını kıpırdatmayacak. Yani kalıcı beyin hasarı olsa ya da belki ölse bile kimsenin umrunda olmayacağını biliyorum. Bu yüzden benim bir şeyler yapmam gerekiyor.
Tişörtlerimden birini alıp yırtıyorum. Onu olabildiğince uzun bir bez parçasına dönüştürüyorum. Bu iş görür. Jeffrey' nin yarasını bununla saracağım. Çekmecelerde ağrı kesici türevi bir şey arıyorum. Parol, majezik ya da apranax bulma umuduyla herkesin dolabını karıştırıyorum.
Çok şanslıyım. Bir kutu Arveles buldum. Jeffrey uyandığında buna ihtiyacı olacak. Tekrar Jeffrey' nin yanına dönüyorum. Yarayı sarıyorum ve onu dik duracak şekilde duvara yaslıyorum. Artık yapabileceğim bir şey yok. Görevlilere haber veremezdim.
Bu dünyada hiçbir şey siyah beyaz değil. Jeffrey' nin ölmesini istemiyorum ama kendimi de riske atamam. Gri bir noktada duruyorum. Jeffrey uyanana kadar bu gri noktada bekleyip yeni günün bana arkadaşımı bahşetmesi için dua ediyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çabuk Polisler Gelmeden!
FanfictionYakın arkadaşım Jeffrey ve ben bir yatılı okulda kalıyoruz. Burası çocuk kitaplarındaki o şirin yatılı okullardan biri değil. Hepimizin mücadele etmek zorunda olduğumuz şeytanları var, kötü geçmişimiz ve bir de okuldaki sürpriz cinayet...
