මෙය මාගේ මනඃකල්පිතයක් පමණි. සැබෑ ජීවිතයේ අයවලුන් හා ඒහා සබැදි ස්ථාන මෙම කථාංගයට කිසිදු සබදතාවක් නොමැති බැවින් ඒවා සම්බන්ධ කර නොගන්න.
ඇදුම් බෑග්ගයත් කරේ එල්ලගෙනම මම පහලට බැස්සෙ හිතින් පුළුවන් තරම් බනින ගමන්.. ....... ගෙයි පඩිය ලග ඉදගෙන උන්න මැගි අම්ම හූල්ලනව..... ....... .... ඇත්තටම පව්........ පොඩි කාලෙ ඉදලම ඒ හිතට මම එයාගෙම දරැවෙක් ගානයි........... සාක්කුවෙ තිබුන ගෙදර යතුරු කැරැල්ල අරගෙන මම ඒ අත උඩින් තිබ්බ.......
" පුංචි මහත්තයා මෙච්චර ඉක්මනට යනවැයි...... ....... "
" හ්ම්ම් ....... මැගි අම්මා.........සමහරවිට ආයෙමත් මම කවදාවත් එන එකක් නැති වෙයි.......
*************************************
චීනයේ ෂැංහයි නුවර .....
" උඹ තාම මෙතනද බන් ...... අතීතෙට ගියා නේද...... උඹ ඔහොමමයි..... තනිඋන ගමන් කල්පනාවක වැටෙනව..... ........ "
" මම තව ටිකක් ඉදල එන්නම්........ "
" ඔහොම ජනේලෙන් එලිය බලන් හිටපන්.......... ..... මම එපායැ අරෑගෙ කරච්චලේ අහන් ඉන්න. .... අනූ අයියා ආවෙ නැද්ද. ........කාල නැද්ද. ...... මොනා වෙලාද ....... ඕන්නැති මගුලක් තියෙනවද ඌට. ....... උගෙ මිනිහ උන මං ගැනවත් ඕක ඔහොම හොයන්නෑ........ ...... .......... තනිකරම ඌ කුරැ කුරැවක් බන් ...... ...... ...... "