Kokunun İzi

Kokunun İzi Bölüm 2

Yılmazdan

Yılmaz merdivenleri yavaşça çıkarken kızının sesini duymuştu. Sırf Yılmaz hikaye anlatıcak diye uyumuyordu . Babasının geldiğini görünce ona doğru koştu .

"Hoşgeldin baba "

"Sen niye ayaktasın bakayım "

Babasına gülerek baktı kız .

"Üstümü değiştireyim geliyorum koş yatağa "

Kız yatağa koşarken Yılmaz odaya girdi. 

"Hoşgeldin hayatım "

"Uyumamış yine "

"Ee sen alıştırdın şikayet etme şimdi "

"Etmiyorum zaten hadi gel " diyerek karısının elini tuttu . Kızının odasına gidip hemen anlatmaya başladı .

Gözlerini odada açmayı beklemiyordu Karaca . Yatağın yanına kaydı gözleri . Azeri mi arıyordu yoksa . Kafasını sağa sola salladı . Yataktan destek alarak kalktı . Merdivenlerden inerken herkesin sessizce konuştuğunu gördü .

"Yengem abimi odadan kovmuş heralde " dedi Yılmaz Seyhana bakarak . İkisi birlikte Azer'e bakarlarken Karaca onları itekleyip salona girdi . Koltukta uyuyordu Azer . Kaşları çatıldı Karacanın . Onu aldatan eller ona dokunmuştu . Ellerini kolunda sanki bulaşan bir şeyi siler gibi gezdirdi . Hızla Azer'in yanına gitti ve vurdu .

"Ne oluyor be " diyerek uyandı Azer .

"Sen bana mı dokundun "

"Ne diyorsun yine Karaca . Bir sabah da huzur ver ya "

"Ne işin var burda . Burda ben uyuyordum "

Azer sinirle kalkmıştı koltuktan .

"Rahat uyu diye çıkardık heralde seni . Karnında çocuğum var ya hani "

"Ha yoksa yapmayacaktın "

"Niye yapayım sen kimsin ki " dediğinde tekrar gözleri dolmuştu Karaca'nın. Yılmazla Seyhanın onlara baktığını görünce tekrar konuştu .

"Ne bakıyorsunuz hadi gidin . Sana da teşekkür ederim Karaca bak ailemin önünde küçük düşürdün beni "

Karşısında ağlayan kadına içi gitsede bozuntuya vermedi Azer . Hızla banyoya gitti .

"Nefret ediyorum senden " diyerek eline aldığı ilk şeyi Azer'e fırlattı . Kırılan cam sesini önemsemeden yoluna devam etmişti Azer .

Karacanın stresten sancıları oluyordu ama bunu ne Azer'e ne de başka birine söylemişti. Odada tek başına otururken yine sancısı olmuştu . Elleri karnına gitti . Bağırmamak için kendini tutuyordu . İçeriye dalan Seyhan telaşla yengesinin yanına koştu .

"Yenge noldu . Abi koşun "

Azer telaşla koşmaya başlamıştı . Karaca'ya bir şey olduğundan korkmuştu .

"Sus Seyhan bir şeyim yok " sesi acılıydı .

Azer odaya bir hışımla girdi .

"Noldu " hemen Karacanın yanına gitti . Elini Karacanın karnındaki elinin üzerine koydu .

"Neyin var "

"Yok bir şeyim "

Gözlerini kapattı Karaca . Derin bir nefes aldı .

"Anne " dedi Azer küçük bir çocuk edasıyla . Korkuyordu .

"Sancın mı var Karaca" dedi Fadik .

"Hayır iyiyim "

"Yılmaz sen arabayı çalıştır koş hastaneye gidiyoruz "

"Hayır " dedi Karaca ama Azer onu dinlemiyordu .

"Azer iyiyim bırak beni "

"Olmaz "

Azer'in korkusu daha hızlı hareket etmesini sağlıyordu . Kaşla göz arasında kendisini arabada buldu . Hastaneye vardıklarında telaştan elindeki yüzükle oynuyordu Azer . Ya Karaca'ya bebeğe bir şey olursa diye korkuyordu . Doktoru görmesiyle hemen yanına gitti .

"Sorun ne "

"Gayet iyi anne de bebek de . Stresten kaynaklanan kasılma olmuş olabilir. Ne kadar zamandır var bu durum biliyor musunuz "

"Hayır " dedi Azer .

"Karaca hanımın yanında konuşalım o zaman " diyerek odayı işaret etti doktor .

"Bir sorun yok değil mi "

"Yok . Stresten kaynaklı bir kasılma sanırım . Yalnız bu durum ne kadardır var "

Karaca gözlerini Azer'e çevirmişti . Ona merakla bakan gözlerin birazdan kızgın bakacağını biliyordu .

"Birkaç haftadır "

"Ne " dedi Azer bağırarak

"Böyle bir şeyi nasıl bana söylemezsin"

Doktor bey boğazı gıcık yapmış gibi ses çıkartınca Azer ona döndü .

"Annemizi üzmeyelim böyle yaparak. Bu tür kasılmalar başta bir anlam ifade etmese de sonra sorun çıkartabilir o yüzden mümkün olduğunca sakin kalmalısınız  ve tabi üzülmekte yok "

Azer doktora tamam dercesine başını salladı. Karaca ayağa kalkmak isteyince onu durduran kolların sahibine baktı . Gözleri sinirden koyulaşan adama baktı. Kızgın ama en çok da kırgındı. Aldatılmıştı . Yüreği sızlıyordu . Hala Azeri seviyor muydu ? Neden gidemiyordu ondan ?!

"Bırak beni "

"Hayır ne istiyorsan söyle ben yaparım "

"Eve gidicez ya Azer hani müsade edersen hastaneden çıkıcam "

Azer elini Karacayı kaldırmak için bacaklarına indirince Karaca bağırdı.

"Bırak yürüyebilirim "

Azer odadan bir hışımla çıkmıştı . Yılmaz Azer'in nereye gideceğini anlayamamıştı . Hızla Karacanın yanına gidip tam kolunu tutacakken ondan önce biri hareket etmişti.

Duygu Karaca'nın kolunu tuttu . Karaca Duyguyu görmesiyle hemen sarılmıştı. Yılmaz Duyguya öylece bakakalırken onlar ilerlemeye başlamışlardı .

"Baba anneme tam o an mı aşık oldun yoksa " dedi Karaca (Yılmazın Kızı )  .

Yılmaz güldü .

"Hayır bitanem daha önce aşık oldum" diyerek Duyguya baktı Yılmaz . Hala aşıktı ilk gün ki gibi .

Nihayet eve gelindiğinde Karaca uyumak için odaya çıkmıştı . Azer merdivenlerden inerken Duyguyu gördü .

"Sana da hoşgeldin diyemedim "

"Olsun önemli değil " gözleri Yılmaza bakmamak için direniyordu Duygunun . Yılmaz ise gözlerini kırpmıyordu bile .

"Burda kalıcaksın dimi "

"Yok ben.."

"İtiraz etme Duygu . Karacada mutlu oldu hem . Beraber takılırsınız " diyerek kapıya yöneldi Azer .

"Nereye " dedi Fadik .

"İşim var " kime gidiyordu Azer . Karacaya kızgındı evet ama bu gitmelerin sebebi neydi ?