Mahalle Baskısı

1

İlk bölümlerin kısa olduğuna bakmayın lütfen kitap bitti bile sayılır normalde ama sizi boğmamak ve alıştırmak için kısa paylaşıyorum. Yavaş yavaş bölümlerin uzunluğunu da arttıracağım. İyi okumalar dilerim.

§ § § § § § § 

Maalesef gözümü alan güneş ışıklarıyla ya da annemin saçımı okşamasıyla uyanamadım. Uykum ağır olduğu için sabah yediden sekize kadar beş dakikalık aralıklarla kurduğum alarmın sonlarına doğru uyanmayı başarabildim. Saat dörtte uyuyup yedide kalkamacağımın bilinciyle olan bir şey değil onlarca alarm kurmak genel olarak öyle bir iki sese uyanan bir yapım zaten yok. Neyse dedim içimden zaten sabahı tek böyle günlerde görüyorum, dayanabilirim.

Necmettin Özgürsoy ne güzel demiş " Uyuyalım, Hiçbir şey olmazsa, bak sabah olur"

Zaten bu gidişle hayatımda anca sabah olur başka herhangi bir değişiklik olacağını düşünmüyorum. Sabah sabah hayatı sorgulama kısmını da atlattığıma göre sıra hazırlanıp, kahvaltı ettikten sonra evden acelem varmış ve görüşmeye geç kalmamak istermiş gibi telaşla çıkmama geldi. Yanlış anlaşılmasın bunlar sizin için taktikler değil bunlar benim hayatımın son bir buçuk yılını anlatan kısımdan bir parça.

Tarih:22.12.2022

Saat: 9.30

Görev: Aktifleştirildi

Annemin var olduğunu düşündüğü iş görüşmesi için verdiği taktikleri sanki beş yüzüncü kere dinlemiyormuşum gibi can kulağıyla dinliyor gözüktüğümden eminim. " Anneciğim, verdiğin bu taktikleri kullanabilmem için görüşmeye geç kalmamam gerekiyor. Hadi kaçtım ben öptümmm" diyerek apartmandan kaçar adımlarla çıktım.

Ailemin görüşmenin gerçekleştiği zaman olarak bildiği bu üç saatlik vakti arkadaşım Rabi'nin yanında geçireceğim. Rabi ile beraber düşüneceğimiz yalanı eve geri döndüğümde ailemle paylaşacağım ve ailecek bu duruma çok üzülerek bu günümü atlatmış olacağım. Kötü biri değilim sadece ailemin bulduğu işlerde çalışmak istemiyorum. Sizlere de kısaca kendimden bahsetmem gerekirse 23 yaşında, esmer, kıvırcık saçlı, 1.63 boyunda orta gelirli dört kişilik çekirdek aileye sahip, ikinci ailesi olan arkadaş grubuyla aşırı bağlı, işsiz bir genç kızım. Tabii bu şartlar altında bir gençlik kalmamış oluyor ama olsun.

Düşüncelerle geçen yirmi dakikalık yolun sonunda dükkana varıp Rabi ile selamlaştım. "Hoş geldiiin, gözüm yollarda kaldı bir an gelmeyip gerçekten iş arayacağını sanmıştım." Gözlerimi devirip kurduğu kahvaltı sofrasına oturdum. Yarım saat kadar klasik gündelik sohbetleri ettik. Sonrasında konu bugün ki bahaneme geldi. Biz Rabi'yle bahane konusunu tartışırken dükkana beraber çalıştığı Sema abla geldi. Sofraya otururken " Kuzum" dedi. İçimden dedim başladı bizim maraton " efendim abla" derken gözlerimi kahvaltı masasından ayırıp gözlerine diktiğimde aileme hak veren ama benimde üzüldüğümü bilen kısa bir sohbetin ardından hayatımı ilerisi için ne denli etkileyeceğini o anlık bilmediğimiz o soruyu sordu.