~ပညာရှိတစ်ယောက်ကပြောဖူးတယ်
အရူးတွေကသာပျော်ဝင်တတ်တယ်တဲ့
ကိုယ်တော့မင်းဆီမှာပျော်ဝင်မိသွားလို့
ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့အချစ်ရယ်....~
ဟျွန်းဂျင်ဖီးလစ်ရဲ့အိမ်လေးရှေ့မှာ နှစ်နာရီကျော်အောင်
မတ်တပ်ရပ်စောင့်နေခဲ့သည်။
ဆိုင်ကိုသွားကြည့်တော့လည်း
ပိတ်ထားသည်ကိုသာတွေ့ရသည်။
မထူးဟုအိမ်ကိုလိုက်လာသော်လည်း ပိုင်ရှင်လေးက
ပြန်မရောက်သေး၍ဥယျာဉ်ထဲကဒေစီတွေလည်း
ချမ်းနေရောပေါ့။
ဒေစီတွေအထီးမကျန်ပါဘူး။ ဟျွန်းဂျင်လည်း
အေးခဲတော့မလိုတောင့်နေတာမို့....
မနေ့ကနဲ့မနက်ခင်းအထိရာသီဥတုက
ထင်သလောက်မအေးပါ။
ထို့ကြောင့်မထူမပါးလေးပုံမှန်သာဝတ်ခဲ့သည်။
အခုတော့လေစိမ်းများကြောင့်လူတစ်ကိုယ်လုံး
တဆတ်ဆတ်တုန်တဲ့အဆင့်ကနေ မေးချင်းရိုက်နေပြီပင်ဖြစ်၏။
"ဘယ်များသွားနေတာလဲကွာ..."
ငြီးတွားမိပြီးမကြာခင်မှာပဲလက်ထဲက
အထုပ်များစွာနဲ့အပေါ်ဝတ်ထဲလုံးထုပ်နေသည့်
လူအရိပ်သေးသေးဝါဝါလေးအားလှမ်းတွေ့လိုက်ရသည်။
ဟျွန်းဂျင်အတိုင်းမသိဝမ်းသာသွားကာ
သူ့စီကိုအားခဲပြီးပြေးသွားလိုက်သည်။
"အာ? ခင်ဗျားဘယ်ချိန်ထဲကရောက်လာတာလဲ"
"လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နာရီ?"
"ဘယ်လို!"
ဟျွန်းဂျင်လည်းဘာမှဆက်မပြောပဲ
သူ့လက်ထဲကအထုပ်တွေကိုသာကူသယ်ပြီး
ရှေ့ကထွက်သွားနှင့်လိုက်သည်။
"ခင်ဗျားလက်တွေအေးစက်နေတာမှရေခဲတုံးကြီးလိုပဲ!"
ဖီးလစ်လဲခပ်သုပ်သုပ်အမှီလိုက်ကာ
နှစ်ယောက်သားအိမ်ထဲသို့ဝင်လိုက်ကြသည်။
တော်သေးသည်ကအနွေးပေးစက်ကိုကြိုဖွင့်ခဲ့လို့
ကြမ်းပြင်ကအစနွေးနွေးလေးဖြစ်နေ၏။
"ထိုင်ထိုင် ကျွန်တော်ချောကလက်ပူပူလေးပေးမယ်"
"အင်း"
ဟျွန်းဂျင်အသာပြုံးပြကာဆိုဖာတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်၏။
ဖီးလစ်ကတော့အထုပ်တချို့နှင့်အတူမီးဖိုခန်းထဲ
တန်းနေအောင်ဝင်သွားသည်။
