နောက်မကျခင်လေးမှာ တံခါးလာဖွင့်လိုက်ပါ။ ဒီတစ်ခါလက်လွှတ်လိုက်ရင် အချစ်ကမင်းဆီပြန်လာမလာ မသေချာတော့တာမို့.....
KNOCK KNOCK !!
တိတ်ဆိတ်ခြင်းသည်အေးချမ်းခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးနှောက်အား အပြည့်အဝအလုပ်ပေးနေရမည့်အချိန်မျိုးမှာဆို ပတ်ဝန်းကျင်ကတိတ်ဆိတ်နေမှအဆင်ပြေလိမ့်မည်။အခုလိုမျိုး စာရင်းဇယားတွေနဲ့ရှုပ်ယှတ်ခတ်နေတဲ့အချိန်ပေါ့။
ဂျုံဆောင်းစာရင်းစာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင် လက်တစ်ဘက်က ဂဏန်းပေါင်းစက်ကြီးအား တဂျုတ်ဂျုတ်တဂျက်ဂျက်နှိပ်ကာနောက်တစ်ဘက်ကတော့ဖြင့် ပါဝါမနည်းမများအနေတော်ရှိသည့် သူ့မျက်မှန်လေးအား ပင့်ပင့်တင်ရင်း တစ်ပတ်စာအသုံးစားရိတ်များကို တွက်ချက်ကာ အလိုမကျလျက်။
ဘယ်သူကဘယ်လောက်တောင်မှ သူမရှာရတိုင်းနင်းကန်သုံးနေလို့ တစ်ပတ်တစ်ပတ်အသုံးစားရိတ်က ရပ်ကွက်ဈေးကို သက်စေ့ပတ်ပြီး တွေ့သမျှလက်ညှိုးထိုးဝယ်လို့ရတဲ့ပမာဏလောက် ထွက်ထွက်လာသလဲ ဂျုံဆောင်းစဉ်းစားမရ။
အဲ့လိုေတွးလို့ အပေါက်ဆိုးပက်စက်လှတယ်လို့လည်း မထင်စေချင်။ တစ်အိမ်လုံးမှာလည်း နှဖူးကချွေးခြေမ,ကျတဲ့အထိ၊ပါးစပ်ထဲကလျှာကရင်ဘတ်ပေါ်ရောက်တဲ့အထိ စီးပွားရှာရတာဂျုံဆောင်းတစ်ယောက်တည်းမို့လေ။
အပူမလိုချင်လို့ ဒီအသက်ဒီအရွယ်အထိ မိန်းမယူဖို့မပြောပါနှင့်။ရည်းစားတောင်မထားဖူးသော်လည်း အရင်ဘဝကသူ့အကြွေးရှင်များဖြစ်ခဲ့ကြသည့် ဝမ်းမနာသားတူလေးနှစ်ယောက်အား အလုပ်အကျွေးပြုရတည်းက ဂျုံဆောင်းဘဝက ငရဲပြည်က ယမမင်းလိုပဲ ပူပူလောင်လောင်နှင့် ဗရမ်းဗတာတွေကို ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရပြီး အော်ရငေါက်ရထုရနှက်လို့လည်း ဒေါသကြောင့်အသက်သုံးဆယ့်ငါးနှစ်နဲ့မလိုက်ေအာင် ရုပ်ကရင့်ပြီး အကျည်းတန်လာသလိုလိုပါခံစားရသည်။
"ကြည့်နေစမ်းပါ ဘယ်တစ်ကောင်က ငါ့အိတ်ထဲက လာလာဘတ်နေလဲ သိတဲ့နေ့အရေခွံစုတ်ပစ်မယ်။ လောလောဆယ်တော့ မုန့်ဖိုးဖြတ်ထားလိုက်ဦးမယ် ဦးလေးငယ်ငယ်လေးပါဆိုပြီး အရိုအသေမရှိဘဲငါ့ကိုလုပ်ချင်တိုင်းလုပ်လို့ရမယ်များထင်နေ-"
