DEĞMESİN ELLERİMİZ (Ara Verildi)

6. BÖLÜM

Ben bölüm yazmışım vay be.

Canlar pek aktif olamayacağım çünkü seneye YKS ye gireceğim.

Beni anlayacağınızı umut ediyorum.

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayalım lütfen.

İyi okumalar ❤️

HATIRLATMA:

Bilinmeyen Numara:
Asla pes etme Parlayan Kraliçe'm.

Siz:
Kimsiniz?

Lamia Ece'den,

Bilinmeyen Numara:
Tüm korkularını yenebileceğine inanan birisi.

Numarayı hızlıca engelleyip telefonun ekranını kapattım. Pencereden etrafa baktım ama kimse yoktu. Kimdi bu  "bilinmeyen numara". Bana kim niye mesaj atsındı ki?

Belki de sadece eğlenmek isteyen biriydi. Ama eğlenmek isteyen biri benim korkularımı nereden bilebilirdi ki?! Yoksa O?

Kalbim korkudan hızlı bir şekilde atmaya başladı. Olduğum yerden kalkıp perdeyi çektim. Odamın kapısına ilerleyip kilitli olup olmadığına baktım. Kilitliydi.

Derin bir nefes almaya çalıştım. İçimden kendimi sakin olmak için telkin etmeye çalışıyordum. Ama pek işe yaradığını söyleyemezdım.
Ya beni bulduysa diye düşünmekten kendimi alamıyordum.

Korkuyordum.

Korkaktım. Ben hâlâ o 12 yaşındaki küçük kız çocuğuydum. Hayalleri elinden alınmış olan küçük bir kız çocuğuydum.

Derin nefesler alarak banyoya doğru ilerledim. Duşa kabine girip suyu açtım. Tenime değen soğuk su ürpermeme neden olsa da kapatmak için hiçbir şey yapmadım.

Sakinleşmeliydim. Sakin olmalıydım. Kriz geçirmek istemiyordum.

Gözlerimi kapadım. Gözlerimin önüne gelen yüzle hızla gözlerimi açtım. Sırtımı fayansa yaslayıp yavaşça aşağıya doğru kaydım.

Dizlerimi kendime çekip kollarımı dizlerime sardım. Gözümden akan yaşların sıcaklığını soğuk su götürüyordu. Kalbim ağrıyordu.

Ben bunu haketmemiştim. Kimse bunu haketmezdi... Hıçkırıklarım banyo duvarlarına çarpıyordu.

O gün olduğu gibi kimse beni duymuyordu.

Alnımı dizlerime yasladım. Ağlamaya devam ettim. Hep böyle olacaktı. Hep korkacaktım. Hep canım yanacaktı. Hep ağlayacaktım. Asla kimse beni duymayacaktı...

...

Saatler geçmişti. Ağlama krizinden güç bela kurtulduktan sonra sıcak bir duş almış üstümü giyinmiştim.

Normalde uykum olması gerekirken gecenin bu saatinde kızarmış ve şişmiş gözlerimin kapanmaya hiç niyeti yok gibiydi. Ben de eski çizimlerimi incelemek istemiştim.