Countryhumans One Shot's - By Rosaline Dolly

Rogi, chabry i osobliwość

Amnezja.

To słowo przychodzi pierwsze na myśl kiedy słyszymy o osobach, które nie wiedzą kim są. Zakładamy nieszczęśliwy wypadek, atak, ewentualnie skutek przemocy. W końcu jak można nie potrafić odpowiedzieć na to pytanie będąc zdrowym na umyśle? Scenariusz nie mieszący się w głowie.

W takim razie pewnie osoba osierocona. Taka, która nie zna swojej rodziny, nie wie nawet gdzie przyszła na świat, podrzucona przez niewiadomo kogo do pierwszego lepszego przytułku i wychowywana wraz z grupą ludzi w podobnej sytuacji. Później idąca w świat z byle jakimi danymi, wyuczonym losowym językiem oraz nadzieją na dobre jutro.

Jedynie w tych dwóch przypadkach, w żadnym innym. Przecież większość z nas mimo różnych sytuacji życiowych bez zastanowienia odpowie, będąc przekonanym, iż oto właśnie chodzi. Ile osób, tyle historii, lecz każdy jest synem, córką, wnukiem, wnuczką, mężczyzną, kobietą. Wiemy jakie mamy role oraz obowiązki do spełnienia. Znamy własne imiona i nazwiska, miejscowości z których pochodzimy, kraje w których się urodziliśmy.

Wydaje się, iż to wszystko. Po co zaprzątać sobie głowę filozoficznymi bredniami? Od tego są konkretne jednostki, my mamy trudny życia codziennego do pokonania i brak czasu na głupoty. Nikt nie analizuje tych dwóch słów mocniej, pomimo ich głębi.

Dlatego zadajmy je inaczej. Jakiej narodowości jesteś? Słychać śmiechy, jakże absurdalne pytanie! Na jakiej ziemi się urodziłeś, takiej narodowości jesteś. W jakim języku mówisz, jakie tradycje kultywujesz, z jakimi symbolami się identyfikujesz, takiej jesteś. Oto cała filozofia, można się rozejść.

Czyżby?

Co ma powiedzieć osoba będąca potomkiem pary mieszanej? Albo wychowanej w innym kraju? Już towarzystwo przewraca oczami, kolejne banały. Drogi są dwie, wybieramy konkretną tożsamość lub uważamy się za obie. Tyle w temacie.

A co z personifikacjami państw?
Teraz osoby zaczynają już wątpić w umiejętności poznawcze pytającego. Jak należy być niedoinformowanym żeby zadawać takie pytania? Państwa są w jeszcze lepszej sytuacji, niż ludzie. Swoją narodowość mają dosłownie wypisaną na twarzy, ponieważ są jej uosobieniem. Nawet kiedy są mieszanego pochodzenia, to dalej pozostaną czymś konkretnym. Rzadko zdarzające się unie też nie mają takich problemów, po prostu tworzą coś nowego. Czy to w ogólnie możliwe, żeby państwo nie wiedziało kim jest?

Siedzący pod drzewem młodzieniec zadawał sobie dokładnie to samo pytanie. Pytanie, które od kiedy pamiętał trzymało się gdzieś z tyłu głowy, dopadając w najgorszych momentach, kiedy nie miał sił go ignorować. Właśnie przeżywał jedną z tych chwil, a upalne lato mu niczego nie ułatwiało. Pot lał się z niego strugami, wywołując co chwilę zirytowany gest poprawiania kruczoczarnych włosów. Przekilinał sam siebie za pychę podczas zapuszczania długich loków, grzejących niemiłosiernie w kark. Przez długi czas próbowano wyperswadować mu ten idiotyczny pomysł z głowy, ale jemu się zachciało stylizować na monarchów, których długie owłosienie świadczyło o władzy.

Żar z każdą chwilą zdawał się lać z nieba coraz mocniej, tylko bardziej męcząc i frustrując pyszałka. Odrzucił więc elementy uzbrojenia na bok, zostawiając częściowo rozpiętą koszulę. Gdy to zrobił, od razu poczuł odór prawie gotującego się w własnym sosie ciała. Nie ruszyło go to zbytnio, jego kompani często śmierdzieli gorzej nawet w zimne miesiące. Mimo to dałby wiele za chociaż chwilę w pobliskiej rzece.

Skupiał się na szczegółach, starając się znów wypędzić te natrętne pytanie tam gdzie jego miejscu, czyli z tyłu głowy gdzie na jakiś czas zostałoby uśpione, zamiast wiercić dziurę w umyśle. Wstyd się przyznać, lecz męczyło go już od lat, nie dając chwili wytchnienia. Pozornie nic nie znacząca rzecz przewyższała dla niego ważnością rozważania o śmierci czy chorobach. Nie obchodziły go nabytki terytorialne, liczba nawrócej ludności, nie miał zamiaru słuchać narzekań na kolejne bękarty czy przechwałek o zgromadzonym bogactwie dopóki nie znajdzie odpowiedzi.