KELAYNAK

2.3

☃️ Öyküm'ük evi ☃️

Arda: (Kafasını yastığa gömmüş olan Öyküm'ün saçlarını okşar.) Hadi ama aşkım kendini daha fazla yıpratma.

Öyküm: (Sinirle kafasını kaldırır ve yastığı fırlatır.) Ne diyorsun sen!

Arda: (Omuzlarımı silker.) Peki tamam daha aşık olma aşamasına gelmemişiz. (Ellerini kaldırıp geriye doğru ilerler.) Bak sana dokunmuyorum.

Öyküm: (Koltuktan kalkıp eliyle yüzünü sıvazlar.) Arda git.

Arda: (Üzülmüş gibi yapar.) Hadi ama güzelim yapma böyle.

Öyküm: (Sabır dilenircesine kafasını sallar.) Arda git.

Arda: Sude'yi balkondan atmış olmanın sinirini benden çıkaramazsın! O kızın uyanmış olmasına rağmen acaba seni ele verecek mi korkusunu da benden çıkarmazsın! (Öyküm'ün üzerine yürüdüğünde suratındaki ciddi ifadeyle Öyküm'e üstten bakmaya başlar.) Ve hatta ben o kız olsam seni çoktan hapse tıktırırdım.

Öyküm: (Gözünden akan yaşa aldırmadan sinirle Arda'yı iter.) Defol git evimden! Siktir git bir daha karşıma çıkma!

Arda: (Gülmeye başladığında kapıya doğru ilerler.) Anlaşmamız olduğu sürece bu pek mümkün görünmüyor ama sen bilirsin.

Öyküm: (Masanın üstündeki vazoyu fırlattığında vazo duvara çarpıp kırılır.) Hemen çık evimden!

Arda: (Hemen yanında kırılan vazoya bakar.) Katil olmak doğan da var. Vahşi.

Öyküm: (Çığlık atıp Arda'nın üzerine atladığında onu kapıdan dışarıya çıkarmaya çalışır.) Çık evimden bir daha karşıma çıkma!

(Öyküm Arda'nın arkasından kapıyı kapattığında salona doğru yürüyüp masanın üstünde duran her şeyi yere doğru fırlatır. Ağlaması kuvvetlendiğinde olduğu yere çöküp kafasını koltuğa bastırır.)

☃️☃️☃️☃️☃️☃️

☃️ Hastane ☃️

Tuana: Ne yapacaksın?

Ömer: Sen eve gideceksin. (Kaan'a döner.) Onu eve bırak.

Kaan: (Gözlerini kısıp Ömer'e bakarken kafasını sallar.) Ne yapacaksın?

Ömer: (Kafasını çevirip dilini dişlerinin üstünde gezdirir.) Sevgilini eve bırak Kaan.

Kaan: (Bir kaç saniye Ömer'e bakıp Tuana'nın beline kolunu sarar.) Gel hadi.

Tuana: Ama-

Kaan: (Tuana'nın lafını kesip onu çevirir.) Hadi Tuana.

(Kaan ve Tuana gittiğinde Ömer hastaneye girip Sude'nin kaldığı odanın önüne gelip kapıyı tıklatıp içeri girer.)

Sude: Sen?

Ömer: Ben? Ne oldu beni gördüğüne sevinmedin mi? (Dudaklarını birbirine bastırıp mahçup bir şekilde gülümsediğinde ellerini kaldırır.) Kusura bakma elim boş geldim ama.

Sude: (Yattığı yerden gözlerini Ömer'e diker.) Sen...sen niye geldin?

Ömer: Hasta ziyaretine.

Sude: (Yüzünü buruşturduğun da hafifçe inler.) Fazla kibarsın.

Ömer: (Gözüyle Sude'yi süzer.) Kötülere bir şey olmaz derlerdi de inanmazdım.

Sude: Bunu söylemek için mi geldin?

Ömer: (Kafasını sallayıp Sude'nin yattığı yerin yanındaki koltuğa oturur.) Polislere neden hiç bir şey söylemedin?

Sude: (Gözlerini kaçırır.) Hiçbir şey hatırlamıyorum.