OLD BOYFRIEND | KTH

'12 насны зөрүү'

"Ээжээ, би үнэхээр явахгүй байж болохгүй юм уу?"
"Өө, за.. тэгээд эрдэм номгүй хүн болоод нэг хар юмны гэрийн үйлчлэгч хийж амьдрах гээ юу та?" Ээжийн үг хатуу гэж нээрээ.. өнөөдрөөс математикийн дамжаанд бүртгүүлчихсэн, яв гээд сэрсэн цагаас хойш зүгээр суулгасангүй шүү..
"Ойлголоо×2 явчихвал болно биз дээ?" Байдаг арьсаа духан дээрээ овоолон эсэргүүцлээ илэрхийлсээр өнөөх дамжаанд нь явахаар бэлдэж эхлэв..

2018 оны 6 сарын 30-ны өдөр.. Өнөөдөр гадаа 31 хэм байгаа бөгөөд үүлэрхэг өдөр тохиож байна.. Одоо 12 цаг 29 минут..

Ногоон гэрэл аслаа..

Тэр нэг гайтай дамжаа нь 12:30-аас хичээл нь эхэлнэ гэсэн.. гайхалтай нь би одоо хоцорч байна.. ногоон гэрэл асангуут байдгаараа түрүүлэн гүйсэн ч гарцан дээр нэг машин гэнэт тоормослон намайг мөргөнгөө алдав.. Би орилон шууд доош хөл алдан унасан бөгөөд жолооч нь бололтой хар костюмтай ах сандарсаар бууж ирэв..
"Бурхан минь, чи зүгээр үү? Эмнэлэг явах уу?"
"Би зүгээр ээ, ахаа.. би одоо явах хэрэгтэй байна.." Жижиг сажиг асуудлаар хөндлөнгийн хүнтэй орооцолдох хүсэл надад байсангүй.. Газраас хувцсаа гөвөн боссоор улаан гэрэл асахаас өмнө цааш замаа хөөн гүйх гэж байтал хэн нэгэн огцом бугуйнаас минь татах нь тэр.. Надаас бараг 20 см өндөр, баримал шиг биетэй, зураг шиг царайтай ах.. Гэвч тэр ах үнэхээр бухимдаж гагцхүү уурласан харагдах бөгөөд тэр нь намайг хангалттай айлгаж байв.. Би шүлсээ гүд хийтэл залгитал тэр ах
"Хөлнөөс чинь цус гараад байна, харахгүй байна уу?" Түүнийг хэлэхэд л түрүүн унахдаа хөлөө бага зэрэг шалбалснаа анзаарав.. Би зүгээр л
"Аан.. тийм байна.."
"Юу тийм байна гэж? Хаашаа ингэж яараад байгааг чинь мэдэхгүй ч эмнэлэг явах хэрэгтэй.."
Би гайхсаар "Ийм жижигхэн шалбархайнд эмнэлэг явах хэрэггүй ээ.. би лент аваад наачихаж чадна.. за тэгвэл.." гадаа мултлан явах гэсэн ч тэр ах нүд рүү минь тас ширтчихээд огт тавих шинж байсангүй.. Хэсэг чимээгүй байж байгаад
"Тэгвэл би шархны лент аваад өгье!" Би гараараа үсээ хойш самнан бага зэрэг бухимдсаар "За за.. тэгвэл тэг дээ.. гэхдээ би үнэхээр яараад байна.. би таньд дугаараа өгчихье.. дараа аваад өгч болохгүй юу?" Сүүлдээ гуйж эхэллээ..

Дугаараа өгөн арай гэж тэр хүнээс салан холгүй байдаг дөрвөн замын уулзвар дах дамжаандаа залрав.. Хичээл нь эхэлчихсэн, дээрээс нь би хоцорчихсон алах байх даа гэж айн салгалсаар хаалгыг нь зөөлөн түлхэн завсраар нь байдлыг ажиж эхлэв.. Гэвч хичээл нь эхлээд 15 минут болж байх ёстой ч багш нь байхгүй байгаа харагдах бөгөөд хүүхдүүд нь бага зэрэг бухимдсан харагдана.. Энд бол хичээл цонхоллоо гэж баярладаг хүүхэд нэг ч байдаггүй.. бүгд сурахын төлөө амьдардаг болохоор..

Азны юм гэж бодон ороод чимээгүй явсаар хамгийн арын суудалд очин суув.. Миний ардаас удалгүй багш нь орж ирэх нь тэр..

Үгүй ээ энэ чинь.. саяны ах.. багш нь байсан юм уу.. аан, бид 2 2-уулаа хоцорч байсан болохоор л мөргөлдчихсөн юм байна л даа..

Хичээл ч эхэлж, тэр өөрийгөө танилцуулна..

"Сөүлийн их сургуулийн хэрэглээний математик болоод хиймэл оюун ухааны чиглэлээр мэргэшсэн профессор Ким.. Тэхён байна.." Хүнд байж боломгүй сэтгэл татам инээхэд бүгд хайлж урсаж байв..

2 цаг үргэлжилсэн хичээл дууссан бөгөөд энэ удаа багшаас нь болоод ч тэр юм уу үнэхээр сонирхолтой болж өнгөрлөө.. Хүүхдүүд бүгд эхнээсээ цувран гарч би ч гарахаар зэхэв.. Гэвч тэр ах над дээр ирэн хөөрхөн гэмээр инээгээд зогсоод байсан бөгөөд би ч өөрийн мэдэлгүй даган инээж байв..
"Та багш байсан юм уу?"
"Мм.."
"Таны хичээл үнэхээр сонирхолтой байлаа.. баярлалаа.." ийн хэлээд явах гэсэнд тэр хоолойгоо засаад
"Нөгөө.. энэ.." гээд нэг зүйл сунгав.. Харвал улаан өнгийн зүрхэн толгойтой нэг амьтны дүрстэй шархны наалт бас чихэр байв.. Би бөхийн аваад
"Баярлалаа.." дахин явах гэсэнд тэр
"Нөгөө.. би наагаад өгье.." гээд хариултыг минь ч сонсолгүй наалтыг аван татсаар намайг сандал дээр суулгачихав.. Удаанаар бас нямбай гэгч нь наан
"Намайг Ким Тэхён гэдэг.."
"Мм.. түрүүн сонссоон.." цоглог дуугаар хариултал тэр
"Чамайг хэн гэдэг юм?"
"Жон Хэжин!"
"Хөөрхөн нэртэй юм.." шулганах төдий хэлсэн ч би түүнийг хоосон танхимд хангалттай сайн сонсож байв.. Тэр дахин
"Чи энэ жил хэдэн настай юм?"
"14.. харин та?"
"26.."
"Хөөх.. үнэхээр залуухан юм?" Профессор гэхэд дэндүү залуухан байсанд нь уулга алдахад тэр ичэн инээсэн ч дээш өндийн нүд рүү минь удтал ширтэн
"12 насны зөрүү.. дажгүй л юм!"