KURTARILMAYI BEKLEMEK

4. BÖLÜM: BUNLAR ZOMBİ!

Ben arkadaşlarımı uyarmaya çalışırken hocalar bizi sırayla sınıfımıza aldı. Ben her an tetikte olarak sınıfa girdim. Ne olacağını biliyordum.  Hepimiz ölecektik. Yaşamalı mıydım? Yaşamanın sırası mıydı? Bunca sene ölümü bekleyen ben, şimdi yaşamak için çırpınacak mıydım? Tek başıma mı kalacaktım? Yoksa arkadaşlarım yaşayabilecek kabiliyete sahip miydi? Kararım kesindi. Yaşayacak, bu Dünya' nın saçma gün döngüsünü kıranlardan biri olacaktım. Saçma gün döngüsü? Hergün okula veya işe gidip ot gibi yaşamak zorunda olmaktan bahsediyorum. İster istemez bu döngünün bir parçasıyız. Bu, bizi içten içe mutsuzluğa sürüklüyor. Ama böyle bir macera... Neler yaşanır bilmiyorum ama hayatım pahasına değer bir anı olur. Tabi ki eğer olursa...
Ders başlamış, hoca içeri girmişti. Bense her an tetikte, 105. Kaçış planımı gözden geçiriyordum. Sınıfımız, ön bahçeye bakıyordu. Bense cam kenarında, dışarıyı seyrediyordum. Dışarıda, iki sınıf beden dersine çıkmıştı. Top oynuyor, beraber gruplaşıp sohbet ediyorlardı. Bir cehennemin  başlangıcı ancak bu kadar   güzel olabilirdi...

Bir anda okul kapısından dört kişi geçti. Tahmin ettiğim gibi her tarafları kan içindeydi. Dönüşecek ve okulu birbirine katacaklardı... Hayır, onlar zaten dönüşmüştü. Bu işleri hızlandırırdı. 'Neden bu kadar sakinim? ' çünkü genelde insanlar hiç beklemediği anda  bir zombi istilası ile karşılaşır. Yani... Genel olarak filmlerde ana karakterler bulundukları yerde aniden aldıkları bir güçle belkide hayatlarında olabilecek en aklıselim şekilde birbirini yemekte olanların bır"zombi" olduğunu anlar ve hiç acımadan öldürürler. Kimsede tek kelime etmez. Ama bu mesele çok farklıydı. Ceset görmeye alışkın ben, bu canavarları zaten yıllardır hayal ediyordum. Bilincim buna alışıktı.  Çok geçmeden  okula giren zombiler önlerindeki üç çocuğa saldırdı. Çocuklar altlarında çırpınırken kantin kapısından çıkan güvenlik önce çocukların yanına koştu. Ancak çocukların o halini görünce kımıldamadan çocukların izlemeye başladı. Bende bugün otobüste böyle görünüyordum büyük ihtimal...
" Ece? Ece?.. " bu yanımda oturan Mert'ti. Hoca beni çağırmıştı ancak ben cama bakmaktan hocayı duymamıştım. " Neden cama bakıyorsun kızım? birşey mi gördün? "   ne diyeceğimi şaşırmıştım. Bana inanmasada söyleyecek ve kurtulacaktım. En azından sınıftakileri panik havasına sokup kendilerini hazırlamaları için bir avantaj sağlardım. Onların ölmesini istemem çünkü. "Bahçede herkes birbirini yiyor. Bir baksanız iyi olur hocam. "  bunu o kadar sâkin söylemiştim ki ben bile kendime şaşırmıştım. Hocanın gözlerindeki o hiddeti görmüştüm. Hoca hemen  cama yapıştı. Hocanın cama bakmasını fırsat bilen diğer sınıf arkadaşlarım da cama koştu. Üzerine çullanmasınlar dıye masadan hızlıca kalktım. Herkes cama yapıştı. Sınıftaki bazı kızlar çığlık attı, bazıları ise küfür etti. Hoca camdan ayrıldı. "Ben geliyorum, uslu durun! Başkan!.. " hoca sınıftan çıktı. Herkes hala camdaydı. Sıram en az on kişi tarafınsan işgal edilmişti. Çok geçmeden başkan arkadaşlarını uyarmış, şokta olan öğrenciler ses bile çıkarmadan sıralarına oturmuştu. Ancak artık çok geçti, bahçedeki neredeyse herkes zombie olmuş, aşağıda inen hocalarda teker teker ısırılmaya başlanmıştı.
Bu manzarayı  en çok Ayşe' nin görmesini isterdim ancak o lavabodan hâlâ dönmemişti. "N-ne yapacağız? " kübra ayağı kalkmış, gözlerinden süzülen yaşları silip sınıfa dönmüştü. Ali bir anda en arka taraftan koşmuş, sınıfın kapısının orada ayakkabısıyla kaymış, sınıfın kapısını kapatmıştı.  "Önce güvenlik!? " mimiklerinden dalgaya vurulacak hiçbir şey olmadığı anlaşılıyordu.  Ben cama bir kez daha baktım. Zombilerden biri içeri giriyordu. "İçeri girdiler..! "  "Harika! Hepimiz ölücek miyiz!? "  "Saçmalama! " sesler yükselmeye başlamıştı. Tâki zil sesi duyulana kadar... Arka tarafa bakan sınıftaki öğrenciler hiçbir şeyden habersiz bahçeye iniyordu. Sınıf, zil sesi ile birlikte kararmıştı, erimişti, gözleri çığlık atıyordu, dudakları mühürlüydü... Sınıfça ölümü bekliyorduk...
Ve başlamıştı... Çığlık sesleri kulaklarımdan beynime işliyordu. İnsanlar birbirini yiyordu...  Sınıf kapısı bir az sonra açıldı. İçeri Ayşe ve takımı girdi. " B-BUNLAR ZOMBİ! "

Selam👋 yine ben
Bir kaç sorun oldu ve yazamadım. Üzgünüm... Ama telafi edeceğim. Bölüm nasıl olmuş???  Zombiler geldi ama merak etmeyin bu daha başlangıç... Beğenip yorumlamayı unutmauın ( hatalarımı yazın ki bende düzeltebileyim : )   bekliyorum... <3333