"Congrats!"
A smile plastered on my face as I walk towards my friends.
" Congratulations, congratulations, congratulations..." they sang with matching hand gestures.
"Thank you! Sa inyo din, congratulations! Salamat naman at bakasyon na!" masiglang sabi ko.
"Taray with high honor partida nagkacutting classes pa yan." Mayi said and pinch me as a joke.
"Panis yung mga bida bida sa klase. Kahit todo papansin sila sa mga teachera sadyang mas matalino at may sense yung mga sinasabi nito e." Jarah my classmate and bff added. Dinuro pa nga ako.
"Akala ko ba wag na mag-aral? Tapos top 2? Daya mo!" Hershey said. Kunwaring tatampo.
"Kapal mo din 'no? Kayo din naman e mga with honors. Remember walang bobo satin." sumbat ko naman.
"Girl si crushiecake mo." ngumuso si Mayi para ituro ang nasa likuran ko.
"Si top 1." ngisi naman ni Jarah.
Makahulugan silang tumingin sakin at nang-asar.
"Kung ako sayo lapitan mo na. Last time niyo nang magkikita oh. Lilipad na yan pa canada." wika ni Jarah.
"Ayoko ko. Last time we talk is noong nag confess ako. Ang awkward kaya." iling ko.
"Na reject ka ba?" tanong ni Hershey.
"Hindi." ngusong sagot ko.
"Ganda mo." biro ni Jarah sabay tawa.
"Oh hindi naman pala e. Lapitan mo na. Look paalis na ata oh." Turo ni Hershey na nagpalaki ng mata ko. Agad na binaba ni Mayi ang kamay ni Hershey ng biglang lumingon ang kasama ni Karl.
Yes, si Karl ang crush ko. Top 1 ng class namin. He has that chinito eyes and tanned skin. Tall, handsome, and smart.
"Girl ano ba, pahalata ka." Mayi said to Hershey.
"Hay naku, bahala ka dyan girl. Tawag na ako ni Mama. Sa friday nalang ulit." wika naman ni Jarah na naka crossed arms.
"Oo nga, ako din. Sa friday nalang. Wag niyo kakalimutan ah. Girls day natin yun and a celebration party! Excited na ako sa bakasyon." dagdag ni Mayi.
"Bahala kana. Alis na kami." ang huling sabi ni Jarah at hinila si Hershey na ayaw pa umalis dahil gusto niyang makitang kakausapin ko si Karl.
Shit! Kinakabahan ako. Ang awkward kasi. Ano ba naman yan. Asan na ba kasi yung fam ko? Bakit biglang nawala?
"Ellie." gulat akong napalingon sa tumawag sakin. Boses yun ni Karl. Shit, tumaas mga balahibo ko.
"Yes?" maang kong tugon. Para naman akong tanga. Act fool you girl!
"Congrats! That was unexpected to our classmates but for me you deserve the award." bati niya.
"Ah, thank you. Congrats din. Kahit ako nagulat din sa final result e. But yeah, like what you said, I do deserve the spot." Hindi naman sa pwgmamayabang pero sa true lang. Hindi naman ako pala taas ng kamay para magsagot sa bawat questions ng teacher, lahat naman ng written outputs ko almost perfect. Sa exam, pati na rin yung mga projects, outputs ko I gave all my effort. And once na tinawag ako to answer sadyang may sense, may point mga sinasabi ko. Kahit stock knowledge lang and kaunting dasal lang lagi kong dala kaya naman lumaban.
"So I guess, it's a goodbye?" ngumiti siya sakin. I smile that I never saw before.
"Ha?" shit! Wag kang nakatulala girl!
"I actually like you. The thing is that, I need to go to canada and I think I don't deserve you. You are such a good person. I am not saying this to give you hope but I am saying this to let our feelings go. You'll find someone better than me. Goodluck to your next step."
