MY FATHERS•TAEKOOK+18

6

Taehyung:
Kafamı duvara vurdum. "Sik kafalı sik kafalı!" Diyerek kafamı duvara vurdum. Kapı açıldığında durmadım. "Aman Tanrım!!" Jin dedi ve yanıma geldi. Omzuma dokunduğunda elini sertçe ittim. Burnumdan sert nefesler alıp veriyordum. Jin korkmuş gözlerle bana baktı. Namjoon odaya girdiği gibi bana kötü bakıyordu. "Oğlum psikopat mısın!?" Dediğinde sinir tellerim oyanmaya başladı.

Birden bağırdım her kes duyana kadar. İkiside bir birine sarılmış bana korkmuş gözlerle bakıyordular. "Ananı sikeyim deli bu!" Dedi Namjoon.

**
O günden sonra noldu mu? Psikologa gidiyorum. Kafayı yicem. Şimdi psikologum Hoseok'la odada yalnızdık. Hayattan bahsetmesi sinirlerimi bozuyordu. "Yıldı-" konuştuğum için susmalı oldu. "Yeter! Ben sinirli biriyim psikopat değil!" Ayağa kalktığımda başını salladı. "Psikopat değilsin sadece konuşuyoruz" dediğinde burnumdan sert nefes saldım.

"Hayattan bahsetmen midemi bulandırıyor!" Dedim sert sesle. Sonra aklıma gelen şeyle konuştum. "Tuvalet nerede?" Dediğimde kaşlarını çattı. "Şu tarafta" dediğinde yanından geçip gösterdiği yere gittim. Girdim ve kapıyı kilitledim. Camı açıp ordan atladım. Koşarak uzaklaştım. Nereye kadar koştum bilmiyorum ama buna deydi. İzimi kaybettim.

Neredeydim onu da bilmiyordum ama olsun. Kendimi çimenlere atıp gözlerimi kapattım. Yüzüme gölge düşünce gözlerimi yavaşca araladım. "Jungkook!?" Oturdum ve gözlerimi ovakadım. "O burda değil kendine gel aptal!" Yüzüme vurduğumda elimi durdurdu. Yutkundum ve arkama baktım. "Sakin ol" dediğinde kalbim huzlı atmaya başladı. Bak yine oluyor!

Okulda olduğu gibi beni seviyor dediği için kalbim çok hızlı atıyordu. Kafayı yiyordum galiba. Delirdim mi gerçekten?

"Neden benden kaçıyorsun? Yine." Dediğinde yapmacık şekilde güldüm ve ayağa kalktım. Böylece elimi tutan eli havada kaldı. Arkamı temizledim ve yapmacık şekilde gülümsedim. "Kaçan yok Jungkook bey" dediğimde gülümsedi o da. Neden o gülerken mutlu oluyordum? Neden ona karşı bir şeyler hissediyorum? Aşık değilimdir değil mi? Ben gay değilim hayır hayır değilim!

"İyi misin?" Dedi ve önüme gelince geriye adı attım. "Yaklaşma ya-yaklaşma.."dediğimde nefes alış verişlerim arttı. Jungkook kaşlarını çattı. Kulaklarımı kapadım. Sesle sustururum sandım ama olmadı. Kalp sesim hızlandı. Durmak bilmiyor...

Jungkook'un omzu üzerinden psikologumu gördüğüm kimi gözlerim irileşti. "Hassiktir!" Jungkook'un bileğinden tutup çektim. Koştuk. Nereden buldun izimi yaa! Jungkook da bir şey demeden bana ayak uyduruyordu.

Saklandık. Duvara yaslanarak oturmuştuk. Nefes alış verişlerimiz duyuluyordu. Kimse yoktu. Neredeydik hiç bir fikrim yok. Jungkook'a baktığımda kaşlarını çattı. "Şimdi açıkla" dediğinde bu sefer ben kaşlarımı çattım. "Ne?.." dediğimde dudaklarını yaladı. "Beni neden getirdin ve biz kimden koştuk?"

İç çektim ve onun gözlerine baktım. "Psikologum" dediğimde Jungkook şaşkınca bana baktı. "Psikolog mu? Psikologa mı gidiyorsun?" Dediğinde çaresizce onayladım. Bokun içinden çıkamıyorum.

"Ama neden?" Dediğinde iç geçirdim. "Eh işte deli sanıp psikologa getirdiler. Neyse boşver sen" dediğimde başını anlıyor anlamında salladı. "Sen deli değilsin. Ne hissettiğini anlıyorum ama seni seviyorum" dediğinde kalbim yine çok hızlı atmaya başladı. Hay sikeyim başlıyoruz!..

"Benimle ol ve ben seni iyileştiririm psikologa gerek kalmaz" dediğinde gözlerim parladı. "Gerçekten mi?" Heyecanla sorduğumda gülümseyerek onayladı. O gülüş bana iyi geliyordu. Bilmiyorum neden..

Dudaklarına bakıyordum. Bilmiyorum neden ama bakmak istiyordum. Evet yakındık ve kalbim çok hızlı atıyordu. Jungkook yutkunduğu için adem elmasının haraketlenmesini izledim. Öksürdüğünde gözlerine baktım. Başımı iki yana sallayıp önüme döndüm. Taehyung saçmalama!