Hayatımın Oyunu

bölüm~ 5~

"Gece uyan güzelim." Işıl'ın sesini duyuyordum. Ama en son ben uyumuştum, acaba Işıl rüyalarıma mı girmişti?

Ne rüyası salak, kız yanına gelecekti ya hani bugün. Tabi sen böyle uyumaktan kızın geldiğini bile anlamadın.

İç ses rüyama mı girdin yav! Bi sal beni Allah için! Çık git güzel rüyam'dan ne güzel Işıl'ı görüyordum ya!

Kızım sen Vallahi salaksın, rüya değil! Kız şuan başı ucunda seni uyandırmaya çalışıyor. Ayı gibi yatacağına kalksana!

"Işıl uyansana kız" valla bu Işıl'ın sesi, iç ses haklıymış tama, hemencecik gözlerimi açtığımda yanımda Işıl'ı görmemle bir şoka girdim,tabiki. Ve birde Anıl vardı.

Senin şoka girmediğin bir an var mı sanki Gece?

Aman iç ses hiç susma ha tamam mı? Aman şuan seninle uğraşamam Işıl'ım geldi.

Ay sanki bende sana çok meraklıydım ya, git Işıl'ın yanına.

İç ses tamam bir sus ya!

İç sesi kendi haline bırakıp hemen Işıl'a döndüm.

"Işıl'ım gelmişsin." Sesim çatallaştı, gözlerim doldu hiçbir şeyi umursamadan sadece yataktan kalkıp Işıl'a sarıldım.

"Geldim Gece, geldim güzelim. Hiç gitmeyeceğim. Seni asla yalnız bırakmayacağım." Artık gözlerimde ki damlaları tutamıyacağımı anladığım da, serbest bırakıp, Işıl'a daha çok sarıldım.

"Kızım öldüreceksin beni hadi tamam bırak artık beni."

Ağlamaklı sesimle, bir yandan ağlıyor bir yandan da gülüyordum.

"Ama Işıl çok özlemişim." Işıl gülerek,

"Bende seni özledim, güzelim. Ama şimdi biraz daha böyle kalırsak ben ölürüm, o zaman hiç sarılamazsın."

"Ay tamam tamam, bıraktım." Birden Anıl'ın gülmesi ile gözlerimi Işıl'dan alıp Anıl'a çevirdim.

"Sen ne gülüyon ya?"

"Yok ya gülmüyorum, sen yanlış görmüşsündür."

"Aynen aynen kesin ben yanlış gördüm. Yüzün kıpkırmızı olmuş."

"Aaaa öylemi olmuş." Bir anda Işıl'ın sesiyle,

"Hadi ama Gece, daha seninle konuşacaklarımız var." Doğru söylüyordu daha ben Işıl ile, beni terk eden ailemi, neden Anıl'ın evinde kaldığımı anlatacaktım demi. Anıl;

"Kahvaltı hazır, kahvaltımızı yapalım. Sonra uzun uzun konuşup, hasret giderirsiniz olur mu?"

"Tamam." Deyip Anıl ben ve Işıl ile birlikte salona geçip, kahvaltımızı yapmaya başladık. Kahvaltı sırasında hem kahvaltımızı yaparken hemde Işıl ve Anıl'ı tanıştırıp,biraz sohbet ettik.

15 dakika sonra...

Kahvaltımızı yapıp, Işıl ve ben Anıl'dan müsade isteyip odamıza çıktık. Anıl işleri olduğunu söyleyip evden çıkıp gitmişti. Acaba ne işi vardı?

Sanane Gece?

Ayol Vallahi iç ses dayak yiyeceksin, benden. Ya ben neden kendime soru sorduğumda sen böyle şeyler diyorsun?

İç sesin ben olduğum için olabilir mi?

Sen ne kadar zekisin ya? Aman iç sesim olduğunu neden yüzüme vurup duruyorsun? Hatırlatma şunu!