İSİMSİZ SON

5) ZAFER

Çoğu şeçimin sonucu vardır. Sen

seçimlerin sonuçları yok sanarken.

Her seçim sende bir şeyler alır ve

götürür.Sen çoğu zaman anlamazsın

ama her şeyin bir sonucu ve bedeli

var.

****
Sabah masaya oturduğumda Armin'in hentbol maçı olduğu için kahvaltı masasında bolca heyecan vardı. Armin kahvaltı yaparken annem ona motivasyon konuşması yapıyor arada babamda annemin dediklerini destekliyordu.

Onlar masadan maç için erken kalktılarında ben hâlâ oturmuş bir umut beni çağırmalarını bekliyordum. Ben beklemeye devam ettiğim sırada gülüşmelerin kesilip kapının kapanma sesi ile hemen ayağa kalktım. Kapıda duran Bade ablaya döndüm. " Gittiler mi ? " Merakla bana döndü "Evet kızım. Ne oldu birşey mi diyecektin? " Yere bakıp hayır dercesine başımı salladım.
" Önemli birşey yok. "

Gelen özgüvenle hızla evden çıkıp arka bahçeye döndüğümde arabaya binmek üzere olan annemi gördüm. "Anne beni bekleyin! "Annemin durmasını fırsat bilip daha hızlı koştum. Nefes nefese yanına vardığımda annem bana kızgın gözlerle bakıyordu yine. " Beni unuttunuz. Bende gelecektim kardeşimin maçını izlemeye. "

Annem kahkahalar atıp arabanın kapısını açtı. " Hayır Adal biz seni unutmadık sen zaten gelmiyorsun. Orada seninle olmamalıyız. Sen okuluna git derslerini iyi dinle. " Armin sinirle arka koltuktan öne doğru eğilip anneme seslendi. "Anneciğim hadi ama ben daha maç için hazırlık yapacağım. "Annem benim konuşmamı beklemeden arabaya binip gittiklerinde bir süre olduğum yerde kaldım .

Annem yine haklıydı ben Armin kadar güzel değildim. Kesin fotoğraflarda hep kötü çıkardım annem doğru söylemişti. Benim de bu yüzden hazırlanıp okula gidip ders dinlemem gerekiyordu.

****

Derslerimi dinlendikten sonra tenefüste arkadaşlarım ile oturup sohbet ediyordum artık. Hayatımda en çok güldüğüm zamanlar olduğu kesindi. Çıkışta Sima işi olduğunu söylediği için bende tek dönmüştüm. Eve girdiğimde ise bir sürü ses gelmesi beni şaşırttı.

Çantamı bırakıp merakla içeri geçtim. Salonda Armin ve arkadaşları oturmuş bir şeyler içip gülüyorlardı. Onlara yakalanmadan odadan çıkıp üst kata annemin odasına gittim . Kapıyı çalıp içeri girdiğimde annem dikiş ile uğraşıyordu. " Anne alt katta Armin ve arkadaşları var." Annem kumaştan başını kaldırıp bana kısa bir süre baktıktan sonra işine devam etti. " Hep arkadaşlar kötü etkiler hayatınızı diyordun şimdi ise Armin alt katta arkadaşları ile oturuyor. "

Sinirle dikişi bırakıp bana döndü. "Ne var bunda Adal? Kardeşin arkadaşlarını eve davet etmiş maçı kazandı diye sen ne hakla bana gelmiş kardeşini şikayet ediyorsun! Sen ablasın büyüksün ama o küçük eğlenmek isteyebilir. " Şaşkınlıkla anneme baktım. "Ama bana yasakladın hep - "

" Bir daha bana küçük çocuklar gibi kardeşini şikayet etmek için gelme! Ayrıca o kurallar senin için sen büyüksün kurallara uy. Bırak kardeşin bu yaşlarının tadını çıkarsın. Çıkabilirsin artık.Annem doğru söylemişti kurallar büyükler içindir. Bende abla olduğum için bu kurallara uymak zorundaydım. Hem annemin dediği gibi kardeşim bu yaşlarının tadını çıkarmalıydı sonuçta bu yaşlar geri gelmiyordu.

Bu zamanlarda bu yaşlarda geri gelmiyordu tadını çıkarmalıydı.

****
Hafta sonu Armin'nin hentbol maçını kazanmasına karşılık bir yemek verileceği için evde ve bahçede hazırlık yapılıyordu. Kahvaltıda annem ve Armin davetliler listesini hazırlıyorlardı. Bazen babamdan yardım alıp devam ediyorlardı. " Lalin, Derviş Akan ve ailesini çağırın onlarla bir görüşürüm bende. Ne zamandır konuşmuyoruz. "

Annem listeye not aldı. " Tamam canım." Ben ise o sırada okulumu birincilik ile bitirirsem ailem ile nasıl bir parti yaparız diye düşünüyordum yine. Sanırım ben sadece ailem ile kutlasam bile çok mutlu olurdum. Çok fazla insanda çağırmazdım ama eminim ki annem bu başarımı herkes öğrensin diye tüm tanıdıklarını çağırırdı.

Ben hayal kurmaya devam ederken annem bana seslendiği için hayalime son verip anneme baktım. " Sen doymuşsundur kalk kütüphaneye git sınavların yaklaşıyor zaten derslerine çalış. " Gülümseyerek başımı salladım.
" Tamam anne size kolay gelsin." Çantamı alıp evde çıkıp kütüphaneye gittim.

Uzun saatler ders çalıştıktan sonra havanın kararmaya başlaması ile toparlandım. Çıkışta  kulaklığımı takıp yürüdüm eve geldiğimde ise annem mutfakta yemek listesini aşçıya gösterip ayrıntılı açıklıyordu.

Etrafta Armin gözükmeyince yine arkadaşları ile buluştuğunu anladım. Bende gizli buluşuyordum ama keşke onun gibi evden istediğim zaman çıkıp arkadaşlarım ile buluşabilseydim. Odama çıkıp kitap okumaya başladım.
Yemek saatinde ise aşağıya indim.

Masada yine her şey vardı. Bende mantar sote alıp birazını  tabağıma koyacakken annem seslendi. "Adal onu tabağına koymuyorsun. Sen bir çorba iç bir dilim ekmek ye yeter sana hatta fazla bile olur. " Üzülerek anneme döndüm.
" Ama ne zamandır yemek yemiyorum hem hep çorba içmekten sıkı- " Omuz silkti. "Umrumda değil bunlar. Çorbanı iç ve git eğer tek bir kelime daha edersen onuda zor bulursun. "

Başımı eğip sessizce çorbamı içmeye başladım. Çorbam bitince masadan kalkıp odama geçtim. Birazdan odaya kontrolcü geleceğini bildiğim için yatağıma geçip uyudum.

Sabah masaya geçtiğimde masayı boş görünce şaşırdım. Etrafta Bade ablayı aradım ama evde çok fazla insan olup kutlama yemeği için hazırlık yaptıklarından Bade ablayı bulamamıştım. Haftasonu kütüphanede olan  özel ders saatimde yaklaştığı için  bugün kahvaltı yapmayacağımıza emin olunca çantamı alıp evden çıktım.

🤍

Lalin hanıma bolca sevgiler yolluyoruz. Kendisi bize hep ışık oluyor🤡