Kerem Aktürkoğlu | FanFic

5

Kerem'le ilk dersimiz bittiğinde vedalaştık ve o gitti.

Bense bahçemi ve mutfağımı toparlayıp uyumak için odama geçtim.

Bir anda o kadar yorgun hissetmiştim ki bedenimi sanki kilometrelerce koşmuş gibi soluk soluğa kalmıştım.

Derin derin nefes aldım ve yatağıma uzandığımda gözlerimle yıldızları saya saya uyudum çünkü hep öyle yapardım. 

Sabah uyandığımda hızlı bir duş aldım. Kendimi biraz halsiz hissetsemde ağzımdan yolladığım birkaç ilaçla daha dinç hissediyordum.

Kerem için yaptığım sınavı alıp dosyama koydum ki bulduğum bir boşlukta kontrol edecektim.

Midem bir şeyler yemek istemediğinde kendimi zorlamadım. 

Evden çıkıp Florya'ya girdiğimde tesis oldukça sakindi.

Odama çekilip işlerimi halletmeye başladığımda aklıma Kerem'in testi gelmişti.

Kontrol ettiğimde seviyesi beklediğimden iyiydi.

Yavaş yaveş işlerim bittiğinde Hande arıyordu.

"Söyle aşkitom, kankitoların kankitosu." diyerek açmıştım telefonu. Şaşırmış olmalıydı ki birkaç saniye cevap vermedi.

"Bu neşeni borçlu olduğumuz şeyi sormayacağım. Ciddiyim. Bu akşam bir çocukla date çıkacağım ve eve atmak istiyorum. Ama bil bakalım ne eksik.. Ev." dediğinde aklıma Kerem'le yapacağımız özel ders gelmişti.

"Hande bilemedim şuan akşam dersim var."

"Ya haberim var şu öğretmencilik işinden. Sen onun evine gidersin olur biter. Kızım bir geceliğine ya lütfen." dediğinde onu kıramadım.

"İyi tamam. Ne kadar sürer işin ona göre gelirim." dediğimde sıradaki mızmızlığı için kendimi hazırlamıştım.

"Melis bu gece evinde uyumasan?"

"Nerede uyuyacağım Handeciğim?"

"Keremde kal. İllaki vardır sana ayıracak yeri." dediğinde gülme patlattım.

Odanın içerisinde dolaşa dolaşa konuşuyordum.

"Oldu Hande. Bari doğru düzgün bir kılıf uydur. İlk seferden kovduracaksın beni."

"Balım, bir tanem. Ayarlarsın sen lütfen çok önemli ya." dedi.

"Tamam Hande önce eve gelir eşyalarımı alırım. Sonra konuşuruz."

"Bir tanesin sen! Canım canım!"

Görüşürüz dedim ve telefonu kapattım.

Aslında evimde uyumak her zaman tercihimdi ama Hande'nin yaptığı kaçamaklara sessiz kalıyordum.

Bilmiyorum, o her zaman yanımda olandı. Aramızdaki bağ arkadaşlıktan dostluktanda öteydi.

Bu defa işim erken bitmişti. Bu yüzden masamı toparlamış koltuğumda rahatça oturup telefonumdan otellere bakıyordum.

Birkaçını favorileyince içim rahatlamıştı. Ceketimi alıp yavaş adımlarla tesisten çıkıyordum.

Önce Hande'yi aramam gerekiyordu. Telefonu kulağıma koyduğumda çalmaya başladı ve çok geçmeden telefonu açtı.

"Hallettim. Bak 4 katlı ev Hande. Dağınıklığını üstüme bırakmıyorsun. Ayrıca kendi çarşaflarını getiriyorsun. Şimdi eve geçiyorum ben. Sende çok geçmeden gel."

"Kızım sana yük oluyorum ya." dediğinde iç çektim.

"Cinayet işledim gel gömeceğiz desen hiç tereddütsüz geleceğimi biliyorsun. O yüzden telefonu kapatıyorum artık. Dediklerimi unutma." dedim ve telefonu kapattım.