Kerem Aktürkoğlu | FanFic

2

İşe başlayalı 1 hafta oluyordu. Annemlere anlattığımda sevinmişlerdi.

Şimdi ise akşam olmuş Hande'yi bekliyordum. Birlikte kız gecesi yapacaktık.

Hande'nin ailesi benim ailem aksine ticaretle uğraşıyordu. Hande'de şirketlerinde çalışmaya başlamıştı.

Kapı çaldığında gidip kapıyı açtım.

"Hoş geldinnn!" dedim.

"Hoş buldum aşkısı."

"Gel bahçeye geçelim. Havalar iyice soğumadan tadını çıkarmak istiyorum."

Bahçeye çıktığımızda sigara yaktı.

"Ya kızım içme diyorum şu zıkkımı. Leş gibi kokuttun her yeri." dedim.

"Sende sağlıklı yaşam diye diye şu çiçekli bahçende öleceksin herhalde. Ne olacak kızım 1 kere geliyoruz şu dünyaya iç ne bulduysan başka türlü çekilmiyor dert, tasa!" dedi.

"Bana göre değil."

"Dertli değilsinde ondan."

"Senin ne derdin varmış Hande?" dedim atarlı giderli tavrımla.

"Bildiğin şeyler işte. Babam. Hayatımdaki tek sorun babam." dedi bıkkınca.

"Yine ne yaptı?"

"Evlilik yıl dönümünü unutmuş annemde trip attı. Biliyorsun babamı çok iş kolik ve bizde öyle olalım istiyor. Geçen bir ton laf etti belgeleri yetiştiremedim diye."

"Kızım biliyorsun babanın huyunu, takılma salla geç."

"Olmuyor işte öyle. Her şey vaktinde olmazsa batarız zannediyor. Kendisi benim yaşlarımda deli gibi çalıştığı için bende öyle olayım istiyor." dedi ve sigarasından bir duman daha aldı.

"Babam abime illallah getirttiği için abim ayrıldı zaten şirketten. Babamda bir umut beni geçirdide. Benden olmaz. Ben yaşamak istiyorum kızım. Hayatımı masa başında geçirmek istemiyorum." diye ekledi.

"Tamam bak bu gece sorunlarımızı düşünmek yok."

"Tamam anlaştık. Ee var mı yeni iş yerinden yeni bir aşk?"

"Var var sorma. Ofisim var kendime ait. Aşığım ofisime." dedim gülerek.

"Ya yok mu kızım şöyle topçu bir enişte adayı."

"Dur bakalım daha yeni başladık."

"İstiyorsun yani."

"Yalnız öleceğim yoksa bir kerecik bile olsa birine sarılarak uyumak istiyorum ya."

"Bak sen, çalışkan kızımız aşk peşinde. Hayırlısı bakalım." dediğinde sohbet git gide koyulaştı.

Eğlenerek geçirdiğimiz bir geceydi. Yarın maç günü olduğundan çok işim vardı. Hande çok geçmeden gittiğinde bir an önce kendimi yatağa attım.

Ertesi gün uyandığımda olabildiğince şık kıyafetlerle evden çıktım. Florya'ya vardığımda tüm takım sabah idmanı yapıyordu.

"Günaydın!" diye bağırdım.

Bunu neden yaptığımı bilemesemde beni gülümsetmişti.

"Günaydın Melis!" diye bağıran takıma bakıp kahkaha attım.

Sabah şeriflerim hayırlıydı. Çok şükür keyfim yerinde döndüğüm odama girer girmez göğsüme giren ağrı nevrimi döndürmüştü.

Birkaç öksürükle hemen koltuklardan birine oturup birkaç yudum su içtim.