Kerem Aktürkoğlu | FanFic

11

Biraz daha sakinleştiğimde sabah olmuştu.

"Yarın antrenmanlara çağırmıyorlar. Teknik ekipten bir sürü kişinin ailesi deprem bölgesindeymiş."

"Ekipler ulaşamadı diyorlar, 5 ilde yıkımlar olmuş. İnsanlar, çocuklar çok kötü durumdalar." dedim ve su içmek için mutfağa doğru gittim.

"Yarın herkesi klübe çağırıyorlar. Toplantı yapılacakmış." dedi Kerem.

"Aileni aradın mı?" diye sordum.

"Aramadım, uyansalardı onlar beni ararlardı. Uyuyorlardır hala büyük ihtimalle. Keşke tüm bu kargaşa bittikten sonra uyansalar. Aynı şeyi kaçıncıya yaşıyorlar.." dediğinde hızlıca mutfaktan çıktım ve Kerem'e sarıldım.

"Her şey düzelecek." dediğimde gülümsedi.

"Çok küçüktüm, hatırlamam imkansız. Ama öyle işte annemler anlatır bazen." dediğinde daha da sıkı sarıldım.

"Aç mısın yoksa yolda mı alalım bir şeyler. Bir de eve uğrayıp üzerini değiştirecek misin?" dediğimde eğilip kıyafetlerine baktı. Kıkırdadım.

"Hayır değiştirmeyeceğim. Aç değilim ama yoldan alabiliriz bir şeyler hiç zahmet etme şu anda."

"Tamam o zaman bende üstüme rahat bir şeyler giyeyim çıkalım." dedim.

Hızlıca odama çıkıp saçlarımı tepeden topladım. Tayt ve oversize bir hoodie giydim ve çantamı aldım.

"Gidelim istersen ben hazırım." dedim.

Evden çıkıp arabaya bindik ve yoldan yiyebileceğimiz bir şeyler aldık.

Telefondan tweetlere bakarken Hande arıyordu.

"Alo, Hande?" dediğimden birkaç saniye sonra telefonun ardından gelen ses kulaklarıma ulaştı.

"Kuzenlerime, teyzemlere, dayımlara ulaşamıyoruz. Saatlerdir aralıksız arıyorum. Ulaşamıyorum." dediğinde yukarı doğru bakmaya çalıştım.

"Tamam Hande hemen umutsuzluğa kapılma, telefon çekmiyordur, hatlar zarar görmüş olabilir." dediğimde kendimi buna inandırmak için büyük bir savaş veriyordum.

İçimden dualar ediyordum durmadan. Kimseye hiçbir şey olmaması için.

"Hande lütfen uyu biraz geceden beri ayaktasın. Bizde şimdi klübe gidiyoruz. Bence uyuyup dinlenmelisin." dediğimde tamam dedi ve veda ettikten sonra telefonu kapattım.

"Saatlerce ağlamak istiyorum Kerem."

"Şu toplantı bir geçsin. Sahile gideriz." dediğinde içime sular serpilmişti.

Klübe girdiğimde çantamı bıraktım. Ben teknik ekipten sayılıyordum. Bu yüzden hem genel hemde teknik toplantıya girecektim.

Oyuncuların gelmesi beklenirken bizde teknik toplantıya girmiştik.

"Hepimizin burada olma sebebini bildiğini varsayarak konuşuyorum. Öncelikle bir bağış fonu oluşturacağız. Yardım toplamayı düşünüyoruz, her ne olursa. Gıda, giysi, maddi, manevi her türlü yardım." dediklerinde klübü temizleyen hizmetlilerden tutun klüp başkanına kadar herkesin burada olduğu toplantıda kimse bir şey
söyleyemiyordu.

Üzgün olmamızın yanı sıra bir andan da umutsuzluğa kaplıyorduk. Tüm toplantı boyunca herkese telefonlar geliyordu.

Tüm iş paylaşımı yapıldıktan sonra sporcularla olan toplantıya geçildi.

TFF'nin maçları ertelediğinden fakat antrenmanların devam edeceğinden söz edildi.

Son toplatıda bittiğinde neredeyse öğlen oluyordu.