Amelia'nın Ağzından;
Geldiğimizde Peter ve bir çocuk kılıçla savaşıyorlardı. Bir anda çocuk Peter'a kılıç savuruyordu ve elindeki kılıç Peter'ındı. Peter'ın elinde ise taş vardı ve Lucy bir anda çıkıp.
Lucy: DURUN!
Diye bağırdı. Arkasından biz de çıktık. Çalılarda tam yüzü gözükmeyen çocuk harbi fenaydı. Hayran kalmışcaslına çocuğa bakarken yanımdaki Edmund'ın bana hiç bakmadığı gibi baktığını fark ettim ve daha çocuğa daha bakmadım.
Çocuğa bakmayı bırakınca etraftaki garip canlılara bakmaya başladım. Eski bir kitapta bunların bazılarını görmüştüm. Ama o bir macera kitabıydı. Bilgi değil.
Peter: Prens Capsian?
Capsian: Evet? Sen kimsin peki?
Arkadan Susan ve adam geldi. (Normalde bu sahnede geliyor hepsi. Ben yanlış anlamışım ama yazdıklarımı çok beğendiğim için silemeyeceğim. Üzgünüm)
Susan: Peter!
Çocuk bir kılıca bir Peter'a baktı.
Caspian: Yüce Kral Peter.
Peter: Galiba bizi çağırdınız.
Caspian: Evet de ben sizi daha yaşlı bekliyordum.
Peter: O zaman bir kaç yıl sonra geri geliriz.
Caspian: Hayır. Hiç sorun değil. Sadece beklediğim gibi çıkmadın.
Dedi ve kafasını çevirdi. Susan'ı fark etti ve ona kilitlendi. Susan çocuğa gülümsedi.
Edmund: Siz de öyle.
Dedi ve karşıdaki boğaya benzeyen yaratığa baktı.
Porsuk: Ortak bir düşman. Eski rakipler şimdi birleşti.
Fare: Dönüşüzü sabırsızlıkla bekledik efendim. Kalplerimiz ve kılıçlarımız emrinize hazırdır efendim.
Amelia: Aman Tanrım Porsuk ve fare konuşuyor.
Dedim Edmund'a fısıldayarak. Hafifçe sırıttı. Lucy Susan'ın kulağına farenin şeker olduğu hakkında bir şeyler fısıldadı.
Fare: Kim söyledi bunu!?
Lucy: Özür.
Fare: Kusuruma bakmayın majesteleri.
Dedi ve Lucy'nin önünde eğildi.
Fare: ama cesur, nazik ve şövalye ruhlu tanımları bir Narnia şövalyesine daha uygun.
Peter: En azından bazılarınızın kılıç kullandığını biliyoruz.
Fare: Evet bende bu arada sizin ordunuz için silah topluyorum majesteleri.
Peter: Güzel çünkü kılıca ihtiyaç duyacağımız zaman gelecek.
Caspian: Bu durumda kılıcını geri almak istersin herhalde.
Peter Caspian'ın elindeki kılıcı aldı ve yuvasına geri koydu ve yola çıktık. Edmund yolda sürekli benim kafama bakıyordu. Baktığı yere elimi koydum ve saç tellerinin arasında bir şey aradım.
Amelia: Saçımda bir şey mı var? Var ise alsana.
Edmund: Aslında saçında bir şey yok. Kafanda bir şey var. Senin kafanda neden şişlik var.
Aklıma bu sabah geldi. Büyük ihtimalle o zaman oldu.
Amelia: Bu sabah kafamı vurdum da yere. O yüzden belki şiş olabilir.
Arka Susan kıkırdıyordu. Hem yakışıklı çocuğu kapmış hem de benimle dalga geçiyordu. Birazdan ben ona yapacaklarımı biliyordum. Edmund'ta gülümsedim. Bir kaç dakika sonra yanına gittim.
Amelia: Sence Capsian denen çocuk nasıl?
Susan: Neden sordun ki? Onuda mı sevdin?
Dedi bana sırıtarak.
Amelia: Yok ya daha deminki gülümsemeni ancak ondan bahsederek alacağımı düşünmüştüm.
Edmund yolun diğer ucunda ve biraz ilerindeydi.
Amelia: Doğru düşünmüştüm.
Dedim ve Edmund'un yanına kaçtım. Beni elleri ile mıncıklamaya çalıştı ama kaçmıştım.
Amelia: Beni ablandan koru.
Dedim sahte bir gülümseme gönderdim ve ensemi kaşıdım
Edmund: Niye?
Amelia: Ablanı bir tık kızdırmış olabilirim.
Edmund: Yanına çok yanaşma yeter.
Dedi ve gülümsedi.
(Yazdığım karakter bana hiç Edmund'mış gibi gelmiyor. :( )
.
.
.
TikTok: yn_byers
İns: partigre_kun
( Kelime sayısı: 468 )
(yeniden güncelleme tarihi: 02.07.23 )
✾
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Edmund x reader |Narnia Günlükleri|
FanfictionBir kızın hoşlandığı çocuğun kral olduğu farklı bir boyutta farklı bir ülkeye düştü. Neden olduğu bilinmeden bir anda kendini o ülkede kendini buluyor ve olayların gelişmesiyle gerçekler açığa çıkıyor. . . . Amelia
