အခန်း ၈ (အပိုင်း ၂)
လျိုအန်းဟိုင် နိုးလာတော့ နေ့လည်ခင်းတောင်ရောက်နေသလို သူမ တစ်ယောက်တည်းအိပ်ရာထဲ ရှိတော့တာပင်
အကျိုးဆက်ကတော့ သူမ တကိုယ်လုံးနာကျင်နေတာပဲ ဒါမဲ့ စေးကပ်ကပ်ဖြစ်နေတာမျိုးတော့မရှိ သူမ ဟန်တင်းယွီက မနေ့ညက သူမကို ရေချိုးပေးရင်း သူမကိုယ်ထဲ ထပ်ဝင်ခဲ့တာကို သတိရလိုက်သည်။ သူမရှက်လွန်းလို့ ငိုခဲ့ပြီးတော့ သူ့ကိုရပ်ဖို့တောင်းပန်ခဲ့တာ သူမ သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ မေ့လဲသွားတဲ့ထိလေ
လျိုအန်းဟိုင် ပြန်သတိရသွားတာနဲ့ မျက်နှာတွေရဲတွတ်လာတော့သည်။ သူမ ဟန်တင်းယွီရဲ့ စိတ်ဆန္ဒက အဲ့လောက်ထိ ကြောက်ဖို့ကောင်းလိမ့်မယ်မထင်ထား သူမရဲ့ သီးသန့်နေရာလေးတောင် ခုထိ နာနေတဲ့အထိပဲ ခါးဆိုပြောမနေနဲ့တော့
လျိုအန်းဟိုင် သူမရဲ့ပူလောင်နေတဲ့ မျက်နှာကို အုပ်ထားလိုက်သည်။ သူမ နိုးလာလာချင်း ဟန်တင်းယွီကိုမမြင်လို့ စိတ်ပျက်သွားပေမယ့် နည်းနည်းတော့ စိတ်သက်သာရာရမိသည်လေ
သူမ မထွက်ပြေးတော့ဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကိုချစ်ဖို့ ဟန်တင်းယွီကိုချစ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဆိုပေမယ့် အရင်က သူမ ဘယ်သူ့ကိုမှမချစ်ဖူးတော့ အချစ်နဲ့ပက်သက်ပြီး သူမခုထိ မရင်းနှီးသေးပေ
ဟန်တင်းယွီက..မနေ့ကထိ သူတို့က ရန်သူတွေတင် ဒါမဲ့ တစ်ညပြီးတာနဲ့ အခြေအနေတွေကပြောင်းလဲကုန်တာပဲ အဲ့ပြောင်းလဲမှုက သူမကို ကူကယ်ရာမဲ့စေသည် မာနကြီးတဲ့ဘုရင်မက အချစ်မှာ ပထမဆုံး ကျရှုံးသွားတဲ့ မိန်းမငယ်လေးဖြစ်နေတာပင်
လျိုအန်းဟိုင် ခေါင်းကို အလုပ်ပေးနေတုန်းမှာပဲ သူမ နှာခေါင်းက အပြင်ကနေအနံ့သင်းသင်းလေးတစ်ခုကိုရလိုက်တော့သည်။
တုံ့ဆိုင်းစွာ အိပ်ရာပေါ်ကဆင်း သူမ ကိုယ်ကို အိပ်ရာခင်းနဲ့ပတ်ပြီး ခြေဗလာနဲ့ အိပ်ရာခင်းအပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။
သူ့က ဘောင်းဘီသာဝတ်ထားပြီး ဟန်တင်းယွီရဲ့ အပေါ်ပိုင်း ကိုယ်ဗလာမှာ အမာရွတ်တွေ သူမရိုက်နှက်ထားတာတွေနဲ့ပြည့်လို့နေသည် ပြီးတော့ သူမရဲ့လက်သည်းရာတွေ မီးဖိုချောင်ထဲကနေ ဗန်းတစ်ခု အပြင်ကိုသယ်ရင်း လျိုအန်းဟိုင်ကိုမြင်လိုက်တော့ တောက်ပစွာပြုံးကာ "မင်းနိုးနေပြီ"
"....ဟေးး" လျိုအန်းဟိုင် နေရခက်စွာ ချက်ချင်းအကြည့်လွှဲပြီး သူမ မျက်နှာပူလာတာကို ခံစားနေရသည် သူမ သိသည် သူမ ရှက်နေတာ!
လျိုအန်းဟိုင် ရှက်သွားတာမို့ သူမ ပြန်ပြီး အခန်းထဲပြေးဝင်သွားချင်တဲ့ထိပင်
ဟန်တင်းယွီက ရယ်ချင်စိတ်ကိုထိန်းထားရသည် သူရယ်ရင် ဒီအမျိုးသမီးလေးက ရှက်လို့ ဒေါသတကြီးနဲ့ သူ့စီပြေးဝင်လာမှာလေ သူမ က သူမကိုယ်သူမ ဘယ်လောက်ထိဂုဏ်ယူလဲဆိုတာ သူသိသည်လေ
သူမရဲ့ရှုပ်ပွနေတဲ့ဆံပင်တွေ အိပ်ရာခင်းတစ်ခုသာ ပတ်ထားပြီး သူမရဲ့ ပေါ်နေတဲ့ပုခုံးနဲ့ ညှက်ရိုးမှာ သူ့အမှတ်သားတွေနဲ့ပြည့်နေတာကို မြင်လိုက်ရသည်လေ သူမ မျက်နှာက အနည်းငယ်ရဲနေသလို သူနမ်းထားတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ယောင်နေကာ ရင်သက်ရှုမောဖွယ်ရာပင်
ခေါင်းအစ ခြေအဆုံး သူမတကိုယ်လုံးက ထွေးပွေ့ထားချင်စရာလေး
"ဘာကို ကြည့်နေတာလဲ?" သူ့ရဲ့ထိုအကြည့်တွေက လျိုအန်းဟိုင်ကို ဒေါသထွက်စေကာ သူ့ကို ဒေါသတကြီးကြည့်လာတော့သည်။
"မင်းက လှလို့" လျိုအန်းဟိုင်ကို ပေါ်တင်ချီးမွန်းလိုက်သည်။
လျိုအန်းဟိုင် ကြောင်သွားတော့သည်။ လူတွေက သူမကို လှတယ်လို့ပြောနေကျမို့ သူမ ချီးမွမ်းခံရတာကို နေသားကျနေပေမယ့် ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ် ဟန်တင်းယွီက သူမကိုလှတယ်လို့ပြောဖူးတာပင်
သူမ နှုတ်ခမ်းထောင့်တွေ အပေါ်ကိုကွေးသွားပေမယ့် မသိသာအောင်နေကာ "ချီးကျူးလိုက်တာနဲ့ အကုန်ရနိုင်တယ်ထင်နေတာလား"
ဟန်တင်းယွီ သူမကို ဘားကောင်တာပေါ်တင်ကာ သူမရှေ့မှာ ရပ် သူမနဖူးလေးကိုနမ်းကာ "ကိုယ် ဘာအကျိုးအမြတ်မှမလိုချင်ပါဘူး ကိုယ်မင်းကိုပဲလိုချင်တာ""
လျိုအန်းဟိုင် သူမ ရင်တွေ ပိုခုန်လာတာကိုခံစားမိသလို သူမ မျက်နှာရဲတွတ်နေတာကိုပါခံစားမိသည်လေ သူမ ချက်ချင်း "ဟန်တင်းယွီ နင်ဆေးများမှားသောက်ထားလား?" အဲ့လို ချိုမြိန်တဲ့စကားတွေလာပြောနေလို့လေ ပြီးတော့ သူမက အဲ့လို ချိုချိုမြိန်မြိန်ပြောတာတွေကြိုက်တဲ့သူမဟုတ်ပေမယ့် ဒါက သူမ မျက်နှာပထမဆုံးအကြိမ်နီရဲသွားတာပင် လျိုအန်းဟိုင် သူ့ကိုအဝေးကိုတွန်းထုတ်ကာ သူ့ကိုတူညီတဲ့တုံ့ပြန်မှုမျိုးမပေးချင်တာကြောင့် သူမ ကောင်တာကနေ ထွက်ပြေးတော့သည်။
သူမနောက်က ဟန်တင်းယွီက ရယ်ချင်စိတ်ကို သည်းခံကာ အံဩမှုတွေလည်းပြည့်လို့ ဒီလိုမာနကြီးတဲ့မိန်းကလေးက တအားရှက်နေတာကိုမြင်ရတော့ သူမစဘဲမနေနိုင်
ရှေ့ကိုလျှောက်သွားကာ သူမခါးကိုဖက်ပြီး အပေါ်ကိုမလိုက်သည်။
"အား!" လျိုအန်းဟိုင်အော်လိုက်ပြီး သူ့လည်ပင်းကိုဖက်လိုက်တော့သည်။
"ဘာလုပ်မို့လဲ?" သူမ သူ့ကို ဒေါသတကြီးကြည့်လိုက်ပေမယ့်ရုန်းတော့မရုန်း
ဟန်တင်းယွီက သူမကို ဘားစီသယ်သွားပြီး ခုံလေးပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူ့လက်ဖဝါးကို သူမ ခါးပေါ်တင်ကာ သူ့နှာခေါင်းထိပ်က သူမ နားကို ညင်သာစွာပွတ်သပ်ပြီး "မကြောက်ပါနဲ့ မင်း ဒီလိုအပြောင်းလဲမျိုးကို ကျင့်သားမရသေးတာ ကိုယ်သိတယ် ကိုယ်လည်းတူတူပါပဲ"
သူတို့ နှစ်ယောက်က အကြာကြီး မျက်စောင်းထိုးလာကြသလို အမြဲတမ်းရန်သူတွေလိုပင် အခု ချစ်သူတွေဖြစ်လာတော့လည်း ဘယ်သူမှ ကျင့်သားမရနိုင်ဘူးလေ
"ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားကြမယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး ကိုယ်တို့မှာ အချိန်တွေအများကြီးရှိတာပဲ" သူက ခပ်ဖွဖွရေရွတ်ကာ လျိုအန်းဟိုင် ရင်ကို မုန်တိုင်းထန်စေတဲ့ထိပင် သူမ ဖွဖွလေးခေါင်းငြိမ့်ပြလာခဲ့သည်။
"အင်းး"
"ဆိုတော့"ဟန်တင်းယွီ သူမ နားကို ဖွဖွလေးပွတ်ကာ "မင်းရဲ့ အပြုမူလေးကို နည်းနည်းပြင်သင့်တယ်ထင်တယ် ရှက်တတ်တဲ့ ချွေးမလေးကို ကိုယ်ကျင့်သားမရဘူး"
"ဘယ်သူက ချွေးမလဲ!' လျိုအန်းဟိုင် သူ့ကို ဒေါသတကြီးကြည့်လိုက်ပြီး ရှက်တတ်တဲ့ မိန်းမက ပုံမှန် သူမ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုပါတွေးနေမိသည်။
သူမ မာနတွေအကုန် ပျောက်ဆုံးသွားသလို ခံစားရကာ "ထွက်သွား ငါ့ကိုမဖက်နဲ့"သူမ သူ့ကိုတွန်းထုတ်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းလိုက်သည်။
ဒါမဲ့ ဟန်တင်းယွီက သူမကို လွှတ်မတဲ့လား သူမ သူ့ကို တကယ်မတွန်းချင်ဘူးဆိုတာ သိနေသည်လေ မဟုတ်ရင် သူမ အားနဲ့ သူ့ကို ထိုင်ခုံပေါ်ကနေ အသာလေးလွင့်အောင် လုပ်နိုင်သည်လေ
"တကယ် ကိုယ် မင်း ကြမ်းတမ်းတာကိုတောင် ပိုကျင့်သားရနေပြီ" ရှက်နေတဲ့ သူမက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းပေမယ့် သူက မာနကြီးပြီးခေါင်းမာတဲ့လျိုအန်းဟိုင်ကို သဘောကျဆဲပင် သူမက လူတွေ အံကြိတ်စေလောက်တဲ့ထိ ကြောက်ဖို့ကောင်းသည်လေ သူတောင် အဆိပ်မိနေသလိုမျိုး
"နင်ရူးနေပြီ" လျိုအန်းဟိုင် သူက နာကျင်မှုကို သာယာတဲ့ လူလားလို့တောင်သံသဃ ဝင်နေမိသည်။ သူ့ကိုဒေါသတကြီးကြည့်လိုက်ပေမယ့် သူ့ကို တော့ အရင်လိုတွန်းမထုတ်ပဲ သူဖက်တာကို သည်းခံနေခဲ့သည်။ ဒါမဲ့ သူမ နှုတ်ခမ်းထောင့်ကနေ အပေါ်ကို ကွေးတက်လို့ ဒါက အချစ်ခံရတဲ့ခံစားချက်နေမည်။
ဟန်တင်းယွီက သူမကို စိတ်ချမ်းသာအောင် ဒီလိုတွေတမင်ပြောပေးတယ်ဆိုတာ သူမ မသိဘဲနေမလား ပြီးတော့ သူမကို အတွေးမများစေချင်တာ သူတို့ ရန်ဖြစ်ဖြစ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စိတ်ပူစရာမလိုဘူး သူတို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း သူတို့ဆက်ဆံရေးက ပြောင်းလဲမှုတွေကိုလက်ခံသွားမှာ
လျိုအန်းဟိုင် ပြုံးနေတာမြင်တော့ ဟန်တင်းယွီ လည်းပြုံးလာမိသည်။ မာနကြီးနဲ့ မိန်းမလေးကို သူအပိုင်ချုပ်နိုင်လိုက်ပြီဆိုတာ သူသိလိုက်ပြီပင်
သူ ခေါင်းငုံ့ကာ သူမ မှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တော့သည်။ သူ့လျှာက တိုးဝင်သွားတော့ သူမ ဖွဖွလေးညည်းလာခဲ့သည် သူက သူမရဲ့ အိပ်ရာခင်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဖယ်ကာ သူမရဲ့ စနိုးလိုဖြူဖွေးနေတဲ့ ရင်သားတွေကို ကိုင်တွယ်လို့နေသည်။
လျိုအန်းဟိုင်က သူ့လည်ပင်းကိုဖက်တွယ်လိုက်သည်။ သူ့ကို ပိုပြီး မာလာစေသလို သူမရဲ့ ကြီးမားပြီးပူလောင်နေတဲ့ တင်ပါးတွေက ထိုအရာကိုခံစားမိလာသည်လေ မနေ့ညက အထိတွေ့တွေတောင် ထိရှလွယ်နေကာ သူမ အပေါက်လေးက စတင်စိုစွတ်လာတော့သည်။
သူမ လက်တွေက သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချကာ သူ့ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေကို ကိုင်ပြီး သူမ လက်သေးသေးလေးနဲ့ထိတွေ့နေတော့သည်။
"အင်းး" ဟန်တင်းယွီလည်း စတင်ညည်းညူလာတော့သည် သူ့စိတ်ဆန္ဒတွေ ချက်ချင်း ထကြွလာတော့သည် သူမကို ကိုင်တွယ်ခွင့်ပြုနေပြီး သူ့လက်တွေကလည်း သူမ တင်ပါးကိုကိုင်တွယ်နေသလို သူမ နှုတ်ခမ်းတွေကို လျက်ရင်း ကွဲအက်စွာ "ပြင်းပြင်းလေး"
လျိုအန်းဟိုင် ပျော်ရွှင်စွာ သူမလက်တွေကိုထပ်ပြီး မြန်မြန်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ သူမ လက်မှာ အဖြူရောင် အရည်တွေစေးကပ်လာပေမယ့် သူမက ထိုအရည်တွေကိုပါဆက်ပြီး ပွတ်သပ်နေတော့သည်။
သူတို့အနမ်းတွေက ပိုမို ပြင်းထန်လာသလို သူတို့ လျှာတွေကလည်း ကူလူနေကာ အသက်ရှုသံတွေတောင်ရောထွေးနေတဲ့ထိ
နှစ်ယောက်သား တအားကို နစ်မွန်းနေကြတာမို့သူတို့ရှေ့က ဓာတ်လှေကားတံခါးပွင့်သွားတာကိုတောင် သတိမထားမိလိုက်ကြ အထဲက လူက ထိုမြင်ကွင်းကို အံဩတကြီးကြည့်နေပြီးမှ ထအော်တော့သည်။
"နင်တို့နှစ်ယောက်ဘာလုပ်နေကြတာလဲ?!"
_
