ធ្វើចលនាបានមួយសន្ទុះក្មេងច្រម៉ក់ក៏ស្រាប់តែដង្ហក់សំឡេងយំសសឹកចេញមកអោយលោកចៅហ្វាយក្រុងបានលឺ ។
« អ្ហឹកៗ...លោកម្ចាស់ »
« យ៉ាងម៉េច ហឹម៎ ? »
« ដ-ដកដៃចេញទៅលោកម្ចាស់ ខ្ញុំឈឺនោម អ្ហា៎ៗ អ្ហឹកៗ » ថេយ៉ុង ទទូចអោយរាងក្រាស់ដកដៃចេញទាំងលើកដៃតូចៗវាយទ្រូងហាប់ណែនដោយសាច់ដុំផាច់ៗតែលោកចៅហ្វាយក្រុងមិនត្រឹមតែមិនស្តាប់ទេព្រមទាំងញញឹមខិលនៅធ្វើវាញាប់ជាងមុនថែមទៀតផង ។
« អា៎ៗ... អាស៎ » ថេយ៉ុង ស្រែកដង្ហក់ទាំងពើតពើងខ្លួនប្រាណតូចក្រោមទ្រូងមាំរបស់ ជុងហ្គុក មុននឹងសំណើមក្តៅខាប់ៗពណ៌សអន្ទាយក៏ផ្ទុះចេញពី ថេយ៍ៗ តូចមកប្រឡាក់របស់រាងក្រាស់ ។
ក្មេងតូចដកដង្ហើមៗញាប់ហាក់ដូចជាហត់ខ្លាំងណាស់ ណាមួយនេះជាលើកដំបូងដែលគេធ្វើបែបនេះ ។ ជាក្មេងដែលគ្មានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះរឹតតែមិនយល់ពីភាសាស្នេហ៍របស់មនុស្សធំហើយរឿងលើគ្រែគេរឹតតែល្ងង់ថែមទៀត ។
ឃើញម្ចាស់មុខតូចស្អាតដកដង្ហើមហត់ៗ លើផ្ទៃមុខក៏ស្រោបដោយញើសលោកចៅហ្វាយក្រុងក៏លួចអាណិតទើបលើកដៃអង្អែលជូតញើសអោយរាងតូចថ្នមៗក្រោមការសម្លឹងមើលដោយក្រសែរភ្នែកទន់ភ្លន់ ។
« លោកម្ចាស់ » ជុងហ្គុក សម្លឹងមើលរាងតូចនៅក្រោមដើមទ្រូងដោយញញឹមចុងមាត់តិចៗ ... ញញឹមតិចៗមិនគ្រប់ឡើយគឺនាយលិតមាត់ថែមទៀតផង ហើយបើមើលតាមក្រសែភ្នែកក៏ដឹងដែរថានាយគឺច្បាស់ជាចង់ញ៊ាំក្មេងតូចមិនខានឡើយ ។
« អ្ហា៎... » លោកចៅហ្វាយក្រុងដកដង្ហើមធំព្រមទាំងព្យាយាមបញ្ឈប់គំនិតរបស់ខ្លួន ។ ថេយ៉ុង នៅក្មេងខ្ចីណាស់ បទពិសោធន៍បន្តិចក៏គ្មាន មិនទាំងដឹងថាថើបគ្នាគេធ្វើមាត់របៀបម៉េចផងតើគេគួររឿងបែបនោះលើក្មេងតូចនេះយ៉ាងម៉េចបានទៅ ហឹម៎ មិនដាច់ចិត្តឃើញគេយំសោះ ។
ថេយ៉ុង ក៏សម្លឹងមុខសង្ហារបស់ ជុងហ្គុក ម៉ក់ៗទាំងមិនហ៊ានមាត់.កមួយអឿស៎ឡើយ ។
« ឆាប់គេងទៅ » រាងក្រាស់លើកដៃអង្អែលក្បាលក្មេងតូចថ្នមៗទើបស្រដីប្រាប់ ។
« លោកម្ចាស់គេងទីនេះទេ ? » ដៃស្រឡូនលើកមកចាប់ដៃមាំរបស់រាងក្រាស់ព្រមទាំងទាញយកទៅថើបថ្នមៗមុននឹងសួរឡើងដោយសំឡេងស្រួយនិងទឹកមុខដែលឃើញហើយធ្វើអោយលោកចៅហ្វាយក្រុងស្ទើរតែស្រក់ឈាម ... គឺឈាមច្រមុះ ។
« អឹម៎ » ដូចបានថាហើយថាគ្មានឡើងពាក្យថាទេសម្រាប់ក្មេងនេះ ។ លោកចៅហ្វាយក្រុងរូបសង្ហាក្រោកឡើងរើសសម្លៀកបំពាក់មកស្លៀកវិញទើបទាញក្រដាសជួយជូតខ្លួនអោយក្មេងច្រម៉ក់គួរអោយស្រឡាញ់ដែលគេងស្ងៀមអោយគេចាត់ការទាំងថ្ពាល់ក្រហម ។ ហើយពេលគ្រប់យ៉ាងរួចរាល់អស់ហើយកាយក្រាស់របស់ ជុងហ្គុក ក៏ផ្តួលទម្លាក់ទៅលើពូកក្បែរនិង ថេយ៉ុង ។
